O xoves 3 de abril os/as nenos/as de 3º de primaria e o martes 8 de abril os nenos e nenas de 4º fomos de excursión ao Centro de Artesanía Tradicional (CAT), para ver unha demostración de cestería e participar nós tamén.

 A cestería é a arte de transformar e tecer diversos tipos de fibras vexetais co fin de cubri-las necesidades de transporte, almacenamento, vestido, vivenda ou ferramentas de traballo do ser humano.

As materias primas utilizadas son madeiras de : carballo, castiñeiro, salgueiro, freixo, bidueiro, cerdeira. Utilízanse pallas de centeo, trigo e avea. Tamén se empregan canas e xuncos.

Fixemos de cesteiros, a continuación podes ver uns videos do ben que o facíamos

Decirvos tamén que o CAT está preto do Concello de Vigo onde se ven restos da antigua muralla de defensa da cidade.

¡Aprendemos moitas cousas!

O Mércores, 6 de Marzo fomos o Museo de Pontevedra. O primeiro que vimos foron cousas de acibeche: colares,xoieiros, imaxes, rosarios,cunchas, cruces e figas.

Despois vimos a maqueta dunha embarcación viquinga e a maqueta da Santa María onde foi Colón a América.

Logo vimos as salas de arqueoloxía onde atopamos: espadas, puñais, machadas de pedra, puntas de lanza, muíños, agullas, vasillas de cerámica, restos de áncoras; e o que máis me gustou ¡xoias de ouro!. Entre elas a peza máis antiga de Europa, unha peita feita tamén de ouro. Tamén vimos obxectos de prata.

Vimos tamén o despacho do almirante Méndez Núñez onde había: retratos da raíña Isabel II, uns prismáticos de prata, un cañón dos piratas filipinos e distintas coleccións.

Máis tarde fomos á sala de louza, toda feita na fábrica de Sargadelos. A continuación vimos a Obra de Castelao onde etaban varias das súas pinturas por exemplo: O neno das piñas, O cego de Taragoña, Eu non quería morrer alá e as súas gafas.

E finalmente, vimos unha réplica da cámara de oficiais onde entramos e  finalizamos a visita.

Comentario feito por Pablo 5ºA

         

A visita tivo dúas partes. Nunha, explicáronnos como se cultiva o liño. É a tea que se utilizaba hai moitos anos en Galiza (e moitos máis lugares) para facer a roupa de vestir, a roupa da cama, a roupa interior...  Dá moitísimo traballo: primeiro se cultiva a partires duna pequena semente; cando xa está medrariño arríncase, átase en présas (“puñados”) e se estenden ao sol; logo sumérxense en auga para que ablanden, despois volta ao sol... Cando xa reblandeceron, as espigas golpéanse e machácanse para extraerlles a fibra que teñen por dentro. Esta fibra é áspera, e hai que peiteala cun peite feito con cravos. Cando se peitea, quedan as fibras máis suaves na man, e as máis ásperas no peite. As suaves utilízanse para facer teas máis finas e bonitas (de gala) e as fibras que quedan no peite (chámanse estopa) utilízanse para facer sabas e roupa de cotío). Pero as fibras inda non están listas, ¡que va! Inda hai que fialas para o que se usa unha roca e un fuso. Despois fanse madeixas e nobelos e, por fin, xa se pode tecer. Por certo, por uns intres convertémonos en tecelás, ¡¡¡e tivemos a oportunidade de tecer un anaquiño de liño!!!  

           Na outra parte da visita amosáronos outros oficios tradicionais: carpinteir@s, ferreir@s, cacharreir@s, oleir@s, canteir@s... E moitas das cousas que facían, e logo xogamos a adivinar algúns obxectos: a moxa que nos guiaba nos dicía un nome, e nós tiñamos que topar o obxecto ao que se refería coa axuda da nosa memoria (e das pistas d@s profes...). A min gustoume, ¿e a vós?