ROMANCE DE CEGO

Eu sonlles un pobre cego

que perdín a miña vista,

mais manteño o meu enxeño

que permite a miña vida.

Veñan señores e escoiten,

farei que lles entren ganas;

que eu sei os cantos mellores,

e as historias máis estrañas.

O día dos namorados

moitas cartas se mandaron

a rapaces e rapazas,

na biblioteca acabaron.

Todos coma tolos ían

correndo a buscar as súas

para ver cantas persoas

lles deixaran a eles unha.

Algúns recolleron moitas,

outros poucas cartas tiñan,

a un neno que eu ben coñezo

non houbo quen lle escribira.

Coa vergonza que lle deu

correndo fuxiu axiña,

non volveron velo máis

ata á hora da saída.

Aos amigos comentaba

que iso todo eran parvadas,

que el era moito máis listo,

non quería trapalladas.

Todos che saben ben que iso

é porque ninguén o quere,

pois se non é bon amigo

ben pouco amor nos merece.

Pouco a pouco vou chegando

ao final deste cantar

feito polo voso cego

que xa vos ten que deixar.

Paula Sánchez Regueiro, Nº 26, 1º C

Do noso blog "Larpeirando Palabras. Blog de Aula de literatura e Lingua galega"

Así ven os nosos compañeiros/as de Galego a actualidade climatolóxica destes días no seu blogue, "Larpeirando palabras"

É inevitable, temos que falar da chuvia,  porque mira que chove...En todos os lugares, a todas horas, con quen sexa... sae o tema...porque mira que chove...

Si, xa sabedes que temos moito léxico chuviñento, pero nesta necesidade sociolóxica de comentar este fenómeno meteorolóxico  pode pasar que non atopemos a palabra axeitada, esa que nos di como foi a chuvia ese día. E é neste contexto de melancolía chuviñenta que nos  chega unha entrada do blogue de Román Landín que fala, como non, da chuvia. Porque mira que chove...

Ollade o vídeo  non vaia ser que quededes sen palabras...

"Noticias da Historia" é un blogue dos alumnos de 2º de Bacharelato.

BLOG DE PRENSA ESCUELA DE LOS ALUMNOS Y ALUMNAS DE 1º DE ESO