Publicada a listaxe provisional de admisión
no taboleiro do IES Lamas de Abade
A “utilidade” é o argumento dos que defenden o uso do castelán como lingua transversal para o ensino
Mentres vixían os cativos, no parque do Aguillón, na Rúa de Valdeorras, un grupo de nais non perde a ocasión de posicionarse sobre o debate suscitado por “políticos dun e doutro lado”, porque aseguran sen fisuras: “Aquí nunca houbo problema ningún, e cada un puido falar no que quixo sempre”. Instalada a polémica, as súas conclusións están mediatizadas pola utilidade e polo desexo de facer prosperar aos seus fillos.
Cal é a lingua propia?, Para que serve o galego? Estas cuestións merecen, ao seu parecer, revisión de calquera postura ideolóxica e sentimental. Josefa Calero, veciña da Rúa pero catalá por nacemento, asegura: “A min paréceme que estades a ter o mesmo debate ca nós hai vinte e cinco anos, a lingua propia de Cataluña é o catalá, a lingua propia de Galicia é o galego, pois os nenos teñen que estudar en galego”. Josefa pon de exemplo á súa filla: “Ela fala castelán, galego e catalá, sen ningún problema...”. As amigas do parque obsérvana e conclúen: “Xa sabiamos o que ías dicir”. Pero outra das alí presentes, Conchi, retoma o debate para pronunciarse a prol do ensino en galego. “Na casa falamos en galego, coa nena falamos en galego e ela sabe castelán e galego”. Esta muller de 32 anos quere “que a súa filla estude” e prefire “o galego para a escola porque é a lingua de aquí”.
Ana Belén Pérez Arias é aínda nova, e lembra que ela xa estudou galego. Di que non lle gusta que todo se dea nesta lingua pero agora “que os nenos están axeitados, volver cara atrás non ten sentido ningún”. A esta nai valdeorresa parécelle que os pais non foron consultados en temas coma o da implantación da LOGSE, que para ela é moito máis importante.
As amigas rinse e míranse con complicidade. Falta por intervir Castora. A súa filla ten 11 anos e está rematando quinto curso de Primaria. Castora faise coa palabra: “Mira, agora están dando as matemáticas en galego e eu creo que certas cousas deben impartirse en castelán porque é máis fácil”. Da mesma opinión é o dono da farmacia da vila. Ignacio Fernández di: “Menos mal que van a hacer la encuesta, el niño tiene graves problemas con las matemáticas en gallego”.
Moi cerca da Rúa de Valdeorras está o Barco, cabeceira da comarca louxeira. Aquí as opinións tamén se dividen e a “utilidade” é o argumento das que defenden o castelán como lingua transversal no ensino. Unha das mulleres sentada nun dos bancos do parque do Malecón intervén para asegurar: “O meu fillo traballa en Bruxelas, non para, de alí para aquí, e de que lle serve o galego?”, pregúntase. Un matrimonio de Celanova, residente no Barco, cre que hai que estudar lingua pero “todas as materias é unha esaxeración porque os nenos teñen que saber falar castelán”. As ideas sobre a necesidade de saber castelán por necesidade esténdense até por aldeas coma Vilanova. O taberneiro do Café Bar “Las Vegas” di que a súa filla ten que saber falar en castelán porque “en galego a onde vai?”. E no bar non falta quen interveña para deixar claro que o galego é útil. Un dos homes di: “Eu necesito o galego para traballar nas brigadas contra o lume porque o pide a Xunta” pero o taberneiro remata “teñen que aprender ben castelán, o galego xa se fala na casa”.
O galego dun dominicano
En medio da polémica é a quenda dos inmigrantes que traballan na louxa. Un dominicano que leva 15 anos e ten tres fillos teno claro: “A lingua de aquí é o galego, pois terán que aprendela”, mentres o seu fillo, de raza negra, afirma ser un fiel seguidor do Xabarín da Galega e intercambia o galego e o castelán con fluidez.
Namentres agardan a chegada das enquisas da consellería, contrapoñen argumentos nun debate onde o elemento ideolóxico tamén se mestura co lingüístico. Porén, aseveran con rotundidade:“O castelán non está en perigo, o galego tampouco e en Galicia estamos en paz e ninguén se mete con ninguén fáleche o que che fale”.
Podes ler o artigo no xornal premendo no enlace
http://www.xornal.com/artigo/2009/06/14/polItica/pais-valdeorras-aqui-nunca-houbo-conflito-cada-fala-�no-quere/200906140106108930.html
Educación pensa eliminar o Plan Experimental de Galego que introduce o idioma nas cidades
14/06/2009 Xornal.com
En rolda de prensa, preto dunha decena de proxenitores tanto da Coruña como doutras comunidades apoiaron, mediante os seus testemuños, manter a docencia bilingüe nos colexios. Aseguran que esta iniciativa, que partiu do Goberno do bipartito, conseguira “grandes logros”, como o que os menores puidesen desenvolverse tanto en galego como en castelán.
Coa intención de evitar que a Xunta de Galicia elimine o Plan, esixen á consellería que os profesores sexan galegoparlantes, que mentres impartan as materias en castelán, empreguen o galego nas relacións persoais cos nenos, tamén nas actividades complementarias e nos actos que o centro organice, como forma de fomentar o idioma. Os pais tamén se referiron ao cuestionario sobre o cuestionario que a Xunta de Galicia está repartindo nos centros de ensino. Neste sentido, a Coordinadora Galega de Equipos de Normalización e Dinamización dá Lingua (ENDL), organizadora do acto celebrado en Compostela, tachou o texto de “pouco serio”, “contraditorio”, “estritamente electoral” e “irresponsable” e pediu a Educación que “faga un esforzo especial” para que o resultado “non acabe sendo a infravaloración do idioma galego ou o seu abandono”.
Ademais, piden ao titular da consellería, Jesús Vázquez, que, unha vez completo o cuestionario teña en conta as opinións daqueles pais que queren que os seus fillos sexan educados en galego.
“Desexamos o máximo contacto dos nosos fillos coa lingua galega no centro, por que a nosa contorna é maioritariamente castelánparlante e os seus únicos referentes da fala galega son, no mellor dos casos, a contorna familiar e a escola”, plasman os pais do Emilia Pardo Bazán no escrito.
En Galicia hai 23 centros que están acollidos ao Plan Experimental de Galego para o ciclo de Primaria, entre o que se atopa o CEIP Emilia Pardo Bazán. Ata o momento, este é o único que manifestou publicamente a súa “indignación” á medida, pero, e segundo a Coordinadora Galega de Equipos de Normalización e Dinamización dá Lingua, outros moitos centros, principalmente na área metropolitana de Vigo, O Salnés e Ourense, xa están asesorándose para evitar que o Plan morra.
O Facho
Pola súa parte, a agrupación cultural O Facho de A Coruña fixo onte público un comunicado no que critican a política linguística da Xunta do PP e as anunciadas medidas que tomará a Consellería de Educación.
Tras facer unha chamada “aos bos e xenerosos” para que “fagan valer os seus dereitos cidadáns ante as agresións que está a sufrir a lingua galega”, a agrupación sinala –con grafía lusista– que “o idioma constitúe un elemento básico de identidade cultural e representa un valor fundamental. A supresión do actual decreto que regula o uso e a promoción do galego no sistema educativo sería volver ao máis rancio franquismo”. Así mesmo, piden que “cese a persecución da lingua galega por parte da actual Xunta e que o decreto non sexa derrogado”.
Preme no enlace para ver o artigo no xornal
Víctor Freixanes
A enquisa
14/06/2009 Voz de Galicia
Ningún demócrata pode opoñerse a que se consulte a cidadanía. Sobre calquera cuestión. Tamén sobre esta. Mágoa que non pregúntellenos sobre outras, igualmente transcendentes, promesas que se fan nas campañas electorais, por exemplo, e que logo non se cumpren (e que case ninguén reclama).
Ningún demócrata, repito, pode rexeitar unha consulta que, aínda que non sexa vinculante (non é un referendo), debería permitirnos coñecer ou grao de aceptación, de dificultade, de conflitividade ou de expectativas que calquera actuación de Goberno esperta nos cidadáns (depositarios ao cabo dá soberanía).
Pero as cousas hai que facelas ben. Para que teñan sentido. E mesmo para que sexan fiables, se iso é ou que se pretende.
A consulta (enquisa) que ou Goberno de Galicia está a facer lestes días aos pais e ás nais, coincidindo co final do curso escolar, sobre ou grao de implantación e ou posible tratamento que poida recibir a lingua galega non sistema educativo, nace viciada de principio, viciada de parte, deberiamos dicir, ou que en termos xurídicos significa: nula de seu, por como se fai e polo momento en que se fai. Xa non falo dás intencións con que se fai, que, se cadra, tamén.
Unha consulta destas características, á marxe dá consideración táctica ou estratéxica que queiramos darlle, debería reunir uns requisitos que de ningunha maneira se cumpren.
Primeiro: tería que formularse cun cuestionario máis amplo, cientificamente avaliado, que sitúe realmente ou idioma non seu contexto, ata na legalidade vixente (Estatuto de Autonomía, Lei de Normalización Lingüística).
Segundo: debería realizarse dende institucións independentes, non dende unha dás partes implicadas. Existen non país organismos competentes que, noutras circunstancias, poderían, e se cadra mesmo deberían, realizar esta sondaxe (as Universidades, ou Instituto dá Lingua Galega, a Real Academia Galega, ou Consello da Cultura Galega, por citar só algúns, mesmo de carácter institucional). Neste sentido a consulta é claramente sectaria.
Terceiro: unha consulta destas características non pode facerse en quente, enguedellados neste clima de liortas partidarias nas que a lingua (a lingua propia de Galicia) preséntase ou coma unha mercadoría de transacción ou coma unha arma que se arrebola contra ou contrario segundo interésesvos de cada parte. ¿De que consenso podemos falar con este tipo de prácticas?
Cuarto: ¿que garantías
Quinto: ¿que nivel de coñecemento obxectivo ten a cidadanía sobre estas cuestións, abafada pola guerra mediática que está tendo lugar e sen capacidade de debate? ¿Por que exclusivamente vos pais e non ou conxunto dous cidadáns? ¿E vos profesores? ¿Non teñen nada que dicir? ¿Alguén cre, sinceramente, que por esta vía imos construír un modelo integrador?
O enlace co artigo da Voz
http://www.lavozdegalicia.es/opinion/2009/06/14/0003_7784276.htm?idioma=galego
O Consello de Departamento de Filoloxía Galega da USC acordou, en reunión que tivo lugar o día 11 de xuño de 2009 na Facultade de Filoloxía, dirixir o seguinte escrito ao Excmo. Sr. Presidente da Xunta de Galicia, e remitir copias á Excma. Sra. Presidenta do Parlamento galego, ao Excmo. Sr. Conselleiro de Educación e Ordenación Universitaria e ao Sr. Secretario Xeral de Política Lingüística:
O Departamento de Filoloxía Galega da Universidade de Santiago de Compostela quere facerlle chegar a súa fonda preocupación pola situación da lingua galega, e en particular polas medidas adoptadas ou anunciadas pola Xunta de Galicia, encamiñadas a desprotexela na función pública e no ensino non universitario, por primeira vez desde a recuperación da democracia, a pesar de estar obrigada pola Lei de Normalización Lingüística a promover de maneira progresiva o seu uso normal de maneira específica neste ámbitos. Con estas medidas, e coas reiteradas declaracións de membros do goberno galego, estáselle transmitindo á cidadanía a idea de que a lingua galega non é nin necesaria nin útil e estanse a reforzar os vellos prexuízos lingüísticos, o que sen dúbida está a ter un impacto moi negativo sobre a situación da lingua, que se encontra xa nun proceso de grave retroceso social.
No tocante ao ensino non universitario, este Departamento considera que a Xunta de Galicia incorre nunha grave responsabilidade ao trasladarlles aos pais e nais decisións que lles corresponden aos poderes públicos, colocando a lingua galega como motivo de división social e creando un conflito que non existía ata o de agora, ademais de poñer en evidente risco o mandato tanto da Lei de Normalización Lingüística coma da Ley Orgánica de Educación de que os alumnos acaden unha competencia lingüística elevada por igual en galego e en castelán.
De acordo coa lexislación vixente, e conforme co seu carácter de lingua oficial de Galicia (xunto co castelán), instamos a que o goberno da Xunta de Galicia tome medidas que aseguren unha presenza importante da lingua galega no ensino, que garantan o dereito dos cidadáns a ser atendidos en galego nas súas relacións coa administración, que eviten a discriminación laboral por usar a lingua galega, e que a leven a ter unha presenza relevante nos medios de comunicación e noutros ámbitos sociais, de maneira que sexa posible vivir en galego, como di un dos obxectivos xerais do Plan de Xeral de Normalización da Lingua Galega aprobado por unanimidade no Parlamento de Galicia en 2004. Animamos tamén ao goberno da Xunta a que xere un clima positivo cara á lingua galega que atenúe e desfaga os prexuízos que contra ela existen aínda na nosa sociedade, como se puxo abertamente de manifesto nos últimos meses.
A lingua galega é unha riqueza e un patrimonio de todos os galegos, calquera que sexa a lingua que falen, parte fundamental do recoñecemento de Galicia como comunidade histórica, e pode ser unha ferramenta de futuro para a nosa sociedade se queremos e sabemos utilizala e desenvolvela. É responsabilidade de todos. E, en primeiro lugar, do Goberno galego, que Vde. preside
Para máis información podes premer co enlace da nova en Vieiros
O GALEGO E O ENSINO DA CIENCIA
A Xunta Directiva da Asociación de Ensinantes de Ciencias de Galicia (ENCIGA), que está presente no eido da educación secundaria dende hai máis de vinte anos e que conta con case un milleiro de profesores e profesoras no ámbito da Física, Química, Bioloxía, Xeoloxía, Matemáticas e Tecnoloxía, dende o coñecemento e a experiencia de tan prolongada presenza, pon de manifesto:
Por todo isto, AFIRMAMOS que:
Calquera intención de situar o galego como un problema no ensino, en calquera etapa educativa, non se corresponde coa realidade e non se sustenta en ningunha razón didáctica ou pedagóxica.
Máis información no enlace de Vieiros
http://www.vieiros.com/nova/74718/o-galego-e-o-ensino-da-ciencia
Manuel Rivas
A volta da Inquisición a Galicia
12/06/2009 El País
Despois dunha tempada de descuberta da rede de gabinetes clandestinos e agochos con salas cibernéticas e xardinciños zen onde celebraba os seus aquelarres a Antiga Coalición (Ano IV, after Fraga e before Feijóo), a nova Xunta emprendeu unha nova fase de exploracións que deu lugar a outra xeira de insólitos achados: os fatídicos BB ou buracos bipartitos.
Non eran nin un nin dous. Galicia enteira era unha peneira. Sen ser advertidos nin sequera polos máis aleutos, durante a Antiga Coalición os galegos estabamos en terra perigosa e minada, desprazándonos sen sabelo por un país furado de arriba abaixo.. Segundo nos ilustra cada día o mando do OFG (Observatorio de Furados Galegos), estes buracos bipartitos teñen unha feitura especial que os asemella aos chamados buracos negros do Universo. Non é casual que un dos seus principais estudosos, o célebre científico Stephen Hawking, pasara por Galicia xusto pouco antes de producirse a caída da Antiga Coalición.
A descrición que fai Hawking de como se forma un buraco negro corresponde con absoluta precisión ao sucedido na recente historia política de Galicia. En primeiro lugar, prodúcese pola perda dunha xigante vermella (estrela de gran masa), coa progresiva extinción da súa enerxía. A continuación, e resumindo a Hawking, o antigo astro, e por mor da forza gravitatoria, deriva nunha masa de pequeno volume (a chamada anana branca) que é a que provoca, no seu colapso por auto atracción, o buraco negro. Como quen di, unha escuridade que mesmo apreixa a súa propia luz.
Mais unha cousa é que a caída dunha estrela electoral provoque un buraco negro ou dous na galaxia política e outra moi diferente é esta orxía de buracos. Cada día que pasa, o Observatorio de Furados infórmannos de achados de buracos supermasivos no hiperespazo galego. Na primeira versión, a que subliñan os informativos, como é lóxico, o Buraco do Día acada dimensións inmensurábeis.
-Este si que é un buraco, señores, e non o do rei Cintolo!
Mais ao día seguinte, o Gran Buraco desaparece. E aí é onde entra a segunda parte deste asunto astrofísico. Os chamados buracos brancos. Este tipo de buracos son aqueles que non existen aínda que puideran existir. Ou sexa, un buraco branco é unha hipótese de buraco. Esa é a marabillosa avantaxe da política de furados. Un día hai buraco e ao seguinte, non. E O Buraqueiro sempre pode dicir: "Os buracos non existen, mais habelos hainos".
Así que o novo Goberno segue felizmente hiperactivo. O que teñen os buracos é que poden converterse tamén nun vicio. Ademais de querer atopalos un pode levarse do entusiasmo de facer buracos. Tristes buracos. "Obscenos buracos", que dicía Jean-Paul Sartre. O máis grande buraco negro é o que os reaccionarios queren facer coa lingua galega.
Despois do esperpento do documental das Vacas tolas, reconvertidas pola TVG en extras de Clint Eastwood, un dos exemplos máis escandalosos é o que vén de suceder na Radio Galega con Xurxo Souto e o seu programa Aberto por reformas. Aproveitando o cambio político, prescíndese del e, ao tempo, baleirase de sentido un programa esencial, o único que se dedicaba en exclusiva a difundir a música emerxente galega.
Quen non quere a Xurxo Souto? Dende logo non pode non querelo quen o coñeza. Á parte de amizade, falo aquí do "querer" como sinónimo de "pór en valor". Souto foi o alma mater de Os Diplomáticos de Monte Alto e o maxín que fixo levedar o movemento bravú, ese vento de música moza, desacomplexada, rebuldeira, que se ergueu en aldeas, vilas e barrios urbanos, que rachou fronteiras e tópicos ao berro tan rosaliano de "ghaiteiro!". Souto foi tamén quen escribiu os mellores libros sobre ese tempo onde se relata a redescuberta xuvenil dos espazos vizosos da cultura popular. O campo da festa ás tabernas, do futbolín á selección galega. Fixo renacer mitos esquecidos como Pucho Boedo, Alexandro Fisterra ou Urbano Lugrís. Mostra da súa profesionalidade no eido da televisión foi o seu traballo na mellor época de Luar e documentais imprescindíbeis como o que relata a vida do líder de Os Tamara. Na prensa, as súas inesquecíbeis páxinas dominicais da cultura popular en La Opinión. Na radio, fixo d'A tropa da tralla (Radio Coruña) un dos referentes na historia radiofónica galega. E cando se incorporou á Radio Galega, hai catro anos, creou, entre outras cousas, un programa que era tamén o habitat máis agardado. Un lugar para a música máis nova. Algo que incribelmente non existía na radio pública que isto ten por mandato: "A programación debe de estar inspirada na promoción e difusión da cultura e lingua galega" (Artigo 16 da lei 9/1984 da RTVG).
Con Aberto por reformas, Xurxo Souto fixo un programa legal en todos os sentidos. Tamén no coloquial que lle dá a xente nova. Algo do que fiarse. Algo que paga a pena. Reconciliou a música e os músicos do país co medio que os tiña marxinados. Viñeron as eleccións, houbo o cambio político, e expulsaron a Xurxo. De cesante. Como fixeron con Curros noutro século, non por ser mal xornalista senón por ir ás ceibas. En vez de facerlle sitio, fixéronlle un buraco. Unha represalia contra un universo cultural. Un home expulsado por ter talento. Unha subtracción que nos fan. Mentres escribo este artigo, chegan noticias de que a Comisión Episcopal da Fe vai condenar a obra de Andrés Torres Queiruga, o noso máis grande teólogo xunto con Chao Rego. Neste flashback reaccionario, anda a Inquisición á caza de Prisciliano.
Hai en Galicia unha música emerxente extraordinaria. Unha auténtica enxurrada creativa. Agroma e fertiliza malia estas adversidades que veñen dos que máis deberían crear condicións para espallarse como voz da cultura e consolidar unha industria. Velaí temos, só por citar algúns, Lamatumbá, Som do Galpom (Qué disco Em terra de ninguém!), Zënzar (Que disco A tribu!), as coruñesas de Chámalle Xis ou Cho toco eu ou a rapeira viguesa Aid.
Disque hai un buraco por galego. Mais a xente moza, a que respira a liberdade, a que non acepta a nova "doma e castración", non acepta meterse nos buracos prefabricados. Ducias de grupos, asociacións culturais, e centos de artistas e músicos veñen de promover un Manifesto Básico pola Defensa da RTVG: Contra a censura e a marxinación da música galega. A páxina web Komunikando.net é un bo lugar de visita para informarse desta iniciativa e, ao tempo, pórse ao día cos abrollos máis novos da música feita en Galicia. Como na canción de Zënzar, que canta Bocixa: "Non falamos por falar / o noso pensamento non o van gobernar".
Manuel Portas
Chapuza ou paripé?
11/06/2009 El Correo Gallego
O pasado 24 de maio, publicábamos unha colaboración baixo o epígrafe Unha política lingüística incendiaria, que versaba sobre as primeiras medidas anunciadas pola Consellaría de Educación en materia idiomática. Debo recoñecer agora, pasados xa uns días e á vista dos acontecementos, que o título ficou algo desfasado. Despois de sabermos as preguntas da consulta que lles van facer ás familias dos estudantes, o adxectivo incendiario resulta insuficiente para abranxer o que se albisca no horizonte. Temos diferentes opcións para recualificar a política lingüística dos novos gobernantes, segundo a interpretación, benévola ou malévola, que lle deamos á iniciativa, e que podemos resumir en dúas: ou chapuceira, ou lingüicida.
Sendo bempensados, diríamos que chapuceira, porque se realmente se pretende coñecer a opinión dos pais e nais para elaborar o novo decreto que regule os usos lingüísticos no ensino, por qué se pregunta só polas materias troncais, casualmente as que a lexislación actual estabelece como de ensino preceptivo en galego, e non sobre o conxunto das materias, incluídas as que non se denominan dese xeito? Un esquecemento? Desde esta interpretación indulxente, o inquérito adoece de rigor e da seriedade que se espera para un tema tan delicado e que desde o goberno se afanan en atizar e converter en polémico.
Contodo, desde a outra hipótese, sendo xa que logo malpensados, as preguntas si que están dirixidas con precisión milimétrica, e cun evidente tufo tendencioso. Imaxinemos un resultado utópico en que todo o mundo respondese que quere o ensino das troncais en galego. Que pasaría? Que, como máximo, todo ficaría como agora está, o 50% do ensino na lingua do país. Mais como ese resultado utópico non se vai dar, o que pretende o PP coa consulta non é outra cousa que darse un verniz democratista e xustificar unha redución dos usos do galego no próximo decreto, contentando así aos sectores galegófobos que se proclaman os grandes motores da vitoria popular nas urnas. Máis nada. Ou van estabelecer no decreto unha compensación equilibradora no uso lingüístico nas materias non troncais, sen ter montado o paripé consultivo que pensan facer coas troncais? Como van garantir o cumprimento da Lei de Normalización Lingüística que determina que o alumnado ao finalizar os seus estudos acabará dominando por igual as dúas linguas? En que lingua terán os rapaces e rapazas un maior déficit expresivo? Se noutras etapas podíamos falar da inacción da administración, do lingüicidio por omisión, desta volta vai ser por acción.
Triste papel para un conselleiro. Máis triste aínda para un secretario xeral que ten participado na elaboración do actual Plano Xeral de Normalización Lingüística. Casualmente na parte do ensino. Casualmente tamén, esa parte que inspirou o decreto que agora se pretende eliminar. E triste tamén, e contraproducente, e condenábel, o papel dalgún descerebrado que gasta a súa única neurona en atentar contra o coche e en pintar nas paredes do domicilio da portavoz de Galicia Bilingüe.
este é o enlace coa nova do xornal
http://www.elcorreogallego.es/galicia/ecg/chapuza-ou-paripe/idEdicion-2009-06-11/idNoticia-436230/
Xunta de Galicia - Consellería de Educación, 2013 | ||
Theme by Danetsoft and Danang Probo Sayekti inspired by Maksimer
