A celda 211

Marisa Agulló, 19/11/2009

Anímome a recomendar esta película a aqueles que crean aínda, no cine español, tan denostado sempre, en detrimento das grandes superproducións americanas. A peli, cun tema aparentemente sinxelo "un motín nunha cárcere española" (non vou desentrañar o argumento), con visos de ser un ladrillo, engánchate dende a primeira escena (recorda a Buñuel) e vaite somerxendo na trama ata o final. Puro cine social, presentando unha galería de retratos da vida real. Por unha banda, os integrados na nosa sociedade de liberdade e por outro os do mundo marxinal, privados dela. Sen darte conta, a trama vaite levando por un camiño no que te das de conta da fraxilidade da liña que separa eses mundos, da relatividade dos actos humanos, da fortaleza de lazos como a amizade, incluso entre persoas antagonistas...

Tecnicamente, está moi ben construída, usando fundamentalmente diferentes planos dunha cárcere e primeiros planos dos actores, que fan actuacións redondas, destacando o galego Luis Tosar, a mi modo de ver nun dos seus mellores papeis. Ah! non me esquezo da música.

Podería seguir falando dela pero non é cuestión. Merece a pena acercarse ao cine. Para min foi unha auténtica sorpresa.