1º e 2º de ESO por terras cántabras
Adoitan os métodos pedagóxicos o acomodo, mal que ben, co espírito de cada época. Nos tempos dos que xa o temos, o espírito educativo tiña hábitos sedentarios (ou sexa, que os estudantes pasabamos as horas e os días sentadiños na aula e atendendo ao profe de turno, aínda que o de atender era un dicir, claro, figura literaria chamada antonomasia). Quen nos ía dicir a nós que tanto mudarían as tornas? Agora o que priva para aprender é o movemento: hai que saír por aí, sacar aos rapaces para que lles dea o ar e lles ventile o maxín coas paisaxes non coñecidas. En fin, que o espírito pedagóxico ese mudou en itinerante, e abofé que aos rapaces non semella importarlles moito. E aos sufridos "profes"? Aí os vedes, sorrindo rexuvenecidos (sen esaxerar, xa eran xóvenes cando saíron), todos felices e contentos... Quen diría que pasaron catro noites sen durmir!
Pero vaiamos ás cuestións: quen foron? Foron os rapaces e as rapazas de 1º e 2º de ESO do Elviña. E "Ubi fuerunt?" que diría o Boecio. Pois foron a Cantabria cun percorrido completiño: Santander, covas do "Soplao", albergue rural con actividades lúdicas na montaña, parque de Cabárceno, Santillana do Mar, Altamira... E como o pasaron? Iso terano que dicir eles, pero, a xulgar polas imaxes, diríase que non mal de todo.
Presíntese que queimaron enerxía. Afortunadamente deixaron algunha:
AÍNDA LLES QUEDA UN TRIMESTRE!