OS NEN@S DE PRIMARIA ESTAMOS A ESTUDIAR O UNIVERSO,

 O PAPÁ DE BRAIS É UN AFICCIONADO A ASTRONOMÍA E TROUXONOS A ESCOLA UN ENORME TELESCOPIO QUE USA PARA OBSERVAR OS PLANETAS, AS CONSTELACIÓNS...

TAMÉN NOS ENSEÑOU COMO SE MANIPULA O TELESCOPIO COA AXUDA DUNHA BRÚXULA,TROUXONOS UNS MARAVILLOSOS LIBROS E DEIXOUNOS DE REGALO UNHAS ESTUPENDAS FOTOGRAFÍAS DO SISTEMA SOLAR. 

ESTE ANO OS NEN@S DE PAZO FOMOS FESTEXAR O ENTROIDO A QUINTÁNS,XUNTO COS DE ABUÍN, RAÑÓ E VACARIZA .

FOI UN ENTROIDO DE MOITO MEDO POIS TODOS LEVABAMOS UNS DISFRACES "HORRIPILANTES" QUE FIXEMOS NÓS. MIRADE

A AVOA LOLA VOLVEU VISITARNOS Á ESCOLA.

NA SEMANA GRANDE DO ENTROIDO NA ESCOLA A AVOA LOLA VEU TRAERNOS DOUS AGASALLOS: UN PRATO BEN CHEO DE SABOROSÍSIMAS FILLOAS E UNHA DIVERTIDA CANTADELA PROPIA DESTE TEMPO.

DAS FILLOAS SÓ QUEDOU O PRATO ( NON DEIXAMOS NIN A PROBA) E UN PEQUENO CONTO : LOLA QUERÍA TER FEITO DÚAS FILLOAS DE PAPEL PARA FACERLLE UNHA ENTROIDADA ÁS PROFES DA ESCOLA, PERO DESTA VEZ NON FOI. TEREMOS QUE ANDAR CON OLLO NO ENTROIDO QUE VEN!

E DA CANTADELA, QUEREDES SABER QUE FOI DELA? POIS QUE TODOS APRENDEMOS A CANTALA E A, PARTIR DE AGORA, O ENTROIDO TERÁ CHOQUEIROS, FILLOAS E... A CANTIGA DA AVOA LOLA:

"EI, CHOQUEIRO,

FILLOEIRO,

COME TRIPAS

DE CARNEIRO.

EI,EI,EI."

Hoxe, mércores 18 de Febreiro estivemos ensaiando coa profesora Puri, as cancións do Entroido. Imos  disfrazados de monstruos e con Puri  todos pensamos estas cancións para o correrúas de venres:

OS DE VACARIZA

VIMOS A QUINTÁNS

VESTIDOS DE MONSTRUOS

VIMOS ASUSTAR

COLLEREI UNHAS AS 

E SEREI O MONSTRUO 

DA PAZ

OS MONSTRUIÑOS (BIS)

VIMOS TODOS ENTROIDAR

PORQUE QUEREMOS (BIS)

TODOS DISFRUTAR

Ola, son Andrea e,como vedes nesta foto,estou sentada co meu irmán no lavadoiro dun río que hai onda a nosa casa.

Onde eu vivo chámase o Burato e vou contarvos por que ese nome.

Ó pouco de irmos vivir ó Burato, un veciño que ten moitos libros antigos preguntoulle ó meu pai se sabía por que lle chamaban así ó lugar onde viviamos.

O meu pai respondeulle que non, e logo aquel señor díxonos:

" Pois ben, neste lugar moi, moi antigamente vivía un señor que tiña un pequeno burato nunha man e sempre lle dicían "o home do burato, o home do burato" e, ó longo do tempo, ese home morreu e seguíronlle chamando ó lugar "o burato, o burato".

E así foi cocmo o meu pai e todos os da nosa casa coñecemos o significado do lugar no que vivo.

Espero que vos gustase a explicación. Gústame moito onde vivo porque dende o meu cuarto podo ver o mar e moi cerquiña teño a praia. Tamén viven cerca de min as miñas compañeiras e amigas de cole Laura e Silvia.

Ai, por certo! O lavadoiro agora é novo pero antes estaba a carón do muro da nosa casa e tiña unhas pedras grandes nas que se lavaba a roupa.

Texto: familia de Andrea.

Escola do Cruceiro. 

QUE É A SANTA COMPAÑA? (preguntounos Andrea-Cruceiro)

SABEMOS QUE A SANTA COMPAÑA É UNHA LENDA POPULAR GALEGA.

PARA ENTENDER O QUE É, OS NENOS E NENAS DE PAZO INFANTIL, CONTÁREMOSVOS UNHA HISTORIA:

FAI MOITOS ANOS, NOS TEMPOS DOS AVÓS DOS NOSOS AVÓS, NON HABÍA CARRETERAS NIN CAMIÑOS

 ASFALTADOS NIN TAMPOUCO HABÍA FAROLAS QUE ALUMEARAN ESES CAMIÑOS COMA AGORA.

CANDO SE FACÍA DE NOITE, TODO QUEDABA ÁS ESCURAS (como cando faltou a luz no último temporal)

A XENTE QUE VIVÍA DAQUELA TIÑA QUE IR DUN LADO PARA OUTRO DE NOITE

(a levar un recado, ó muiño a moer, de volta para a casa logo de traballar todo o día,....)

PARA VER POR ONDE ÍAN LEVABAN FACHOS (manoxos de palla que ían encendendo). 

 O IR ANDANDO O FACHO MOVÍASE CANDA A PERSOA QUE O LEVABA.

OS QUE ESTABAN NAS ALDEAS VÍAN MOVERSE LUCES SOAS E COLLÍAN MOITO, MOITO MEDO.

TANTO QUE DERON EN CHAMARLLE A SANTA COMPAÑA.

DIN QUE ONDE SE VÍA MOITO A SANTA COMPAÑA ERA ENTRE O MONTE DA LEOIRA E O DA PENA

(debían ser as persoas que ían de Asados a Leiro, ou de Leiro a Asados polo monte, pois chegaban antes)

QUE TEN DE CERTO OU INVENCIÓN?

CADA QUEN QUE A CREA OU NON

HAI OUTRAS LENDAS OU INTERPRETACIÓNS, PERO A NÓS GÚSTANOS ESTA

ESTA É A NOSA CANCIÓN (A ORIXINAL É DE MAMÁ CABRA)

AQUÍ ESTAMOS OS DE PAZO

CO FOUCIÑO E A GADAÑA

DISPOSTOS A METER MEDO,

SOMOS A SANTA COMPAÑA

Bule, bule, bule, bule,

bailan, bailan os espectros,

bailan, bailan esqueletes,

sapos, mostros e morcegos.

Bailan, bailan as pantasmas,

monstros, bruxas e curuxas.

Bule, bule que aínda é cedo

e hoxe toca pasar medo.

(MAMÁ CABRA)

     PARA DAR MOITO MEDO FIXEMOS UNHAS CARAUTAS TERRIBLES. E TAMÉN TEMOS UN FOUCIÑO E UNHA GADAÑA QUE LEVAREMOS A QUINTÁNS.

LOGO SABEREDES COMO NOS QUEDARON

                                       CO TORIBIO CHEGOU O ENTROIDO Á ESCOLA DO PAZO

     O VENRES PASADO O TORIBIO VOLTOU Á ESCOLA DE PAZO PARA INDICARNOS

 QUE ESTABA PRETO O ENTROIDO.

SENTADO NUNHA SILLA, Ó SOL E NA PORTA DA ESCOLA, FOINOS DICINDO O QUE TIÑAMOS QUE

TRAER CADA DÍA.

    OS NENOS E NENAS DE CATRO E CINCO ANOS LEMBRÁBANSE DEL,

OS DE TRES ANOS NON O COÑECÍAN. O LUNS, SAÍMOS A XUNTA EL E OBSERVÁMOLO BEN: 

 "É BASTANTE BONITO", "UN POUCO GORDO", "PARECE UN PAIASO", "É FEO",

"NON LLE TEÑO MEDO"......

E ASÍ TODOS FORON EXPRESANDO O QUE PENSABAN DO NOSO TORIBIO. LOGO FIXEMOS UN DEBUXO DEL.

     AHH, ÓS NOSOS VECIÑOS (homes, mulleres, mozos e vellos,...) DEBEULLES DE GUSTAR POR QUE

CANDO PASAN POLA PORTA DA ESCOLA, FANNO SONRINDO.

     A SÚA VISITA BEN MERECE, CANDO MENOS UNHA FOTO....

Ola, son Silvia e nesta foto estou coa miña irmá Helena dentro da nosa graneira.

Sabemos pouco da graneira; ten moitos anos, pero non sabemos dicir cantos.

Cando a avoa chegou a esta casa xa a graneira era vella e ningún dos habitantes da casa recordaban nin cando fora construída nin quen a tiña encargado. Cónstanos que ten moito máis de 100 anos.

Está construída con pedra, madeira e tella do país. Usámola na actualidade para almacenar e secar as espigas de millo.

Texto: familia de Silvia

CANTIGA PARA CORRER O ENTROIDO DISFRAZADOS DE FAUNOS:

TIRULÍ. TIRULÁ,

TOCA, TOCA NO SEU OSO.

TIRULÍ, TIRULÁ.

AI, QUE MEDO DA!

SE VEDES UN FAUNO

CON PATAS DE CABRA

IDE PARA CASA.

QUE NINGUÉN LLE ABRA!

TIRULÍ. TIRULÁ,

TOCA, TOCA NO SEU OSO.

TIRULÍ, TIRULÁ.

AI, QUE MEDO DA!

SE VEDES UN FAUNO

CON FLAUTAS DE OSOS

IDE PARA CASA,

NON VOS DEIXE COXOS!

TIRULÍ. TIRULÁ,

TOCA, TOCA NO SEU OSO.

TIRULÍ, TIRULÁ.

AI, QUE MEDO DA!

SE VEDES UN FAUNO

FEITO DE PAPEL

NON LLE TEÑADES MEDO,

É O DE DANIEL!

TIRULÍ, TIRULÁ,

TIRULIRO, TIRULIRO,

TIRULÍ, TIRULÁ,

TIRULIROLIROLÁ.

( ESCOLA DO CRUCEIRO. ENTROIDO 2009)