Inda ben non celebramos o día de Defuntos e xa estamos pensando no Magosto, e para este ano como banda sonora eleximos esta canción, "Outubro" que aparecía orixinalmente nun disco da Asociación de Gaiteiros Galegos chamado "13 Lúas". Para que a cantedes connosco deixamosvos a letra.

SANTO QUE ESTÁS NO CANIZO
BOTA CASTAÑAS ABAIXO
NON AS BOTES PEQUENIÑAS
NON AS BOTES PEQUENIÑAS
QUE ÁS PEQUENAS NON ME BAIXO
AILALALALALALALALALALALALA

TIÑA MARíA NO PETO
CATRO CASTAÑAS ASADAS
VEU UN GATO AMARELO
VEU UN GATO AMARELO
E LARPOULLE A PAPARADA
AILALALALALALA..........

SOPRA O VENTO NA DEVESA

VÉNTE COMIGO NENIÑA

SE CASTAÑAS APAÑARES
SE CASTAÑAS APAÑARES
BOA FESTA CANTARíAS
AILALALA................

BEN TE VIN NO CASTIÑEIRO
TIÑAS O CESTO CHEíÑO
DE SORRISOS E SALAIOS
DE SORRISOS E SALAIOS
CEN CASTAÑAS EN DEGARO
AILALALALA.......

Chegan os concursos do noso taboleiro de normalización e para este primeiro do ano pedimosvos que nos respondades a estas 3 ou case catro adiviñas que lles propuxemos. A primeira chéganos da Terra de Montes, a segunda é unha adiviña clásica, a terceira construirona os rapaces e asemiadiviña final fiouse coas outras dúas. Intentadeo, tedes ata o  Venres 25 de Outubro. Depositade a vosa papeleta coas solucións no buzón que está preto da aula de informática. Se algún se esqueceu das adiviñas aqui as tedes:

Comezamos a traballar o Samaín cunha recomendación moi especial, un dos romances mais antiguos e singulares da nosa tradición oral, baseado na persoaxe fantástica das lavandeiras da noite.  As lavandeiras da noite son uns seres míticos, os pantasmas de mulleres condenadas a lavar eternamente sabas manchadas de sangue, polo asesinato dos seus fillos pequenos.  

No  ano 1904, o escritor e investigador pontevedrés Vítor Said Armesto (1871-1914), o primeiro catedrático de lingua e literatura galego-portuguesa, enfrascado na recolleita de romances populares ao longo e largo do país, escoitou de Lucía Domínguez, unha mendiga cerdedense de 68 anos, un inédito cantar :

Era unha noite de lúa, 
era unha noite clara; 
eu pasaba polo río 
de volta da muiñada. 
Topei unha lavandeira 
que lavaba ao par da auga; 
ela lavaba no río 
e unha cantiga cantaba: 
–Moza que vés do muíño, 
moza que vas pola estrada, 
axúdame a retorcer 
a miña saba lavada. 
–Santa María te axude 
e san Lourenzo te valla!; 
desparece a lavandeira 
como fumeira espallada. 
Onde as sabas tendera, 
poza de sangue deixaba; 
era unha noite de lúa, 
era unha noite clara. 

Dende hai dous anos levamos fomentando a inscripción dos nosos alumnos no Clube do Porco Bravo, como un xeito de reforzo lingüístico, ao traballo realizado nas nosas aulas, sendo conscientes da importancia da educación informal na aprendizaxe de linguas. E aquí tedes os bonitos carnets que por fin teñen nas súas mans os nosos cativos (parece que a cousa axilizouse).