Os compañeiros do Ceip Mestre Goldar xa fai tempo fixeron esta adaptación ao video do tema de Mamá Cabra "Samaín"

E para espantar o medo que mellor que cantar.

Dende a páxina "Vieiros da Escola" chéganos este interesante artigo sobre a festa do Samaín.

Samaín, palabra gaélica, non significa máis que fin do verán, principio do inverno. Na antiga cultura céltica o tempo de Samaín, especialmente a noite do 31 de outubro ao 1 e novembro, era o período máis importante do ano. Eran datas claves para se reunir nos camposantos, comer o ritual e comunal porco de samaín e concelebrar as farradas festeiras dos guerreiros. Era a noite máis perigosa do ano: as portas do outromundo abríanse nesas horas e as ánimas eran quen de vir visitar este mundo e aos seus moradores: tantas veces para render contas inacabadas.

Para afastar dos seus castros as perigosas ánimas defuntas e errantes adoitaban poñer no alto das muradas, ou encastradas nas paredes, as caveiras iluminadas dos inimigos mortos en campaña. De aquí, dos ritos e crenzas célticas ao redor da caveira, vén a tradición europea de facer caliveras na cortiza dos melóns, ou cabazos, ou calabazotes. Tradición que, grazas ás investigacións do profesor galego Lopez Loureiro, sabemos que se estende por toda a antiga xeografía céltica europea e concretamente para o caso de España, por todas as zonas con presencia do elemento céltico ben documentado. En Galiza atopámola en toda a súa xeografía, non faltando esta tradición en ningunha das súas bisbarras e aportando un folclore similar aínda que dándolles nomes diferentes: calacús polas Rías Baixas, caveiras de melón en Cedeira, calabazotes en Ortigueira, colondros en Ourense..etc.

Nunha viaxe a Pontevedra Frei Martín Sarmiento discute cun mestre  do século XVIII sobre como ensinar.  Sarmiento aposta que pode ensinarlle a un rapaz, Alfonsiño, a ler e escribir en tres días co seu propio método educativo.Esta curta de animación con plastilina é ademais un bo documento do tipo de escola que tiveron que sufrir os nosos antergos.

 "A Língua Animada" é unha serie de animación con plastilina destinada a promocionar a cultura galega, baseándose en textos de autores galegos homenaxeados no "Día Das Letras Galegas".

Chega o Halloween e os esqueletes saen dos seus cadaleitos para mover os osos.

Valentín Paz Andrade naceu en Pontevedra no ano 1898 e morreu en Vigo en 1987. Estudiou Bacharelato en Pontevedra e posteriormente Dereito en Santiago. Ó remata-los seus estudios dirixe o diario 'Galicia', no que tamén colaboran Castelao, Risco, Maside e Vilar Ponte. En 1924 Valentín é condenado a un mes de cárcere polo carácter dos seus artigos. En 1931 foi candidato a Deputado por Pontevedra nas Cortes Constituíntes. Despois do alzamento militar contra a República é desterrado a Verín e a Serra de Queixa. Posteriormente é confinado a Villanueva de la Serena (Extremadura). En 1939 casou con Pilar Rodríguez de Prada. En 1942 empezou a dirixi-la revista Industrias Pesqueras e en 1950 viaxou a Bos Aires invitado polo Centro Galego. En 1964 foi nomeado membro da Real Academia Galega co discurso titulado A Galeguidade na obra de Guimaraes Rosa. Despois da morte de Franco, formou parte da 'Comisión dos 10' da oposición democrática (con Cañellas, Felipe González, Tierno Galván, etc). En 1977 foi elexido Senador por Pontevedra, dentro da Candidatura Democrática Galega.

O Parlamento galego considera que Celso Emilio Ferreiro (Celanova, 1912) foi un dos poetas «máis influentes» do século pasado, renovador e comprometido coa defensa das liberdades, ao tempo que «inspirador» para moitos creadores que o sucederon. Estas son algunhas das razóns argüídas onte polos grupos políticos na Cámara antes de aprobar por unanimidade unha iniciativa na que se pide á Xunta que declare o 2012 como ano de Celso Emilio co fin de «honrar» ao poeta social por excelencia no centenario do seu nacemento.

Avalada por catro décadas de investigacións nun tema tan discutido como é o bilingüismo, Ellen Bialystok (Toronto-Canadá), referente en Psicoloxía, ven de publicar na revista "Neurology" o seu informe e as súas conclusións, reforzadas polas opinións de colegas seus :Judith Kroll (Pensilvania), Amy Weinberg (Maryland) e Teresa Bajo (Granada).

Nelas poderedes apreciar que xa non se poden por en tela de xuicio os beneficios do bilingüismo: ter competencias en dúas ou máis linguas mellora o comportamento do noso cerebro (investígase se tamén o tamaño) e mesmo retrasa a posibilidade de ter Alzheimer...

É a nosa responsabilidade preservar a lingua para as xeracións futuras: semella unha tarefa moi interesante que poidamos tamén, "de paso", mellorar as súas capacidades e "defender a súa memoria", non si?

O comezo da enfermidade de Alzheimer parece para que pode retrasarse ao redor de catro anos en falantes bilingües. Aprender unha segunda lingua e falala regularmente pode mellorar as vosas habilidades cognitivas e atrasar o comezo da demencia, segundo investigadores que compararon individuos bilingües con persoas que falaban só unha lingua.

O seu estudo suxire que os falantes bilingües son quen de retrasar os primeiros síntomas do Alzheimer, catro anos mais de media, cos monolingües. As habilidades lingüiísticas escolares que utilizas nas vacacións mesmo poden mellorar a función de cerebro ata algún punto.

Trátase dun vídeo basado no conto "El cazo de Lorenzo" da escritora e ilustradora Isabelle Carrier. Coido que vos vai gustar moito, e que ademáis nos pode servir para que reflexionemos sobre as dificultades que día a día nos podemos atopar, e como ademáis de poder superarlas, nos sirven para ser mellores e medrar.