QUE XENIAL IDEA A DE APROVEITAR DIFERENTES FROITOS DE OUTONO PARA INVENTAR HISTORIAS. ASÍ PODEMOS PROBAR UN POUCO DE TODO E NON SÓ CASTAÑAS SENÓN TAMÉN NOCES, MAZÁNS, MANDARINAS OU UVAS.

    OS DE PRIMEIRO INVENTAMOS UN CONTO NO QUE O PROTAGONISTA É UN NENO, NOEL, QUE VAI DE VENDIMA, É DECIR, VAI Á VIÑA COLLER UVAS COS SEUS PAIS.

    AQUÍ VOS DEIXAMOS A PORTADA E O EMPEZO DO MESMO. A VER SE VOS GUSTA!!

Laura, Xoel, Dani e Breixo Sanjorge cóntannos o que pasou na aldea nunha noite de Cinza cando xa case comezaba o Entroido

Segundo é un mariñeiro que traballou engraxando os motores dos barcos. Foi naúfrago, contounos que foi nunha balsa salvavidas e había unha pastilla que tomabas e xa non tiñas fame, eles non a tomaron porque en tres horas xa os recolleron. Contounos que se atoparon cun tiburón martelo que medía case coma unha aula e tamén contou que á hora de comer tiña que agarrar o plato porque se non caíache enriba.

Somos Mateo, Lucía Barreiro, Yésika e Marcos

Nesta edición imos escoitar dous contos que dan moito medo, o primeiro "A casa da Moura", relatado por Martín, Candela, Irene e Breixo.

O segundo conto "As misteriosas voces do río Miño" interprétano Rubén, Sara, Roberto e Elva.

Chegou o tempo das cabazas e dos calacús. Chegou o tempo de tallar a cabaza para darlle forma de caveira e meter moito, moito medo! Os máis pequenos do cole (1º e 2º) estamos traballando para que vos asustedes un pouquiño.

Os alumnos de 1º e 2º encetamos a xeira de CONTOS DE MEDO coa que nos achegamos ás datas do Samaín. A "teacher" Vanesa coutounos unha terrorífica historia.

Laura contounos que traballaba nunha empresa do porto que se adica aos moluscos, venden mexillóns, ameixas, algas... Que está moi satisfeita co seu traballo, aínda que é a máis pequena da empresa. Teñen unha máquina que limpa uns 50 kg de mexillóns nuns minutos; contounos que o que menos lle gusta do porto é que está moi sucio e o tránsito dos camións que transportan as aspas dos muiños de vento.

Noelia, Iván Suárez e Diego

Chuco foi un mariñeiro que nos explicou que os primeiros barcos eran de madeira, durmíase nunha táboa e daquela pensaban se ían comer ou non, non tivo zapatos ata os cinco anos; tamén nos contou que comezou con trece anos e que deu a volta ao mundo tres veces: dúas en barco e unha en avión. As mozas levaban o peixe na cabeza ata o mercado. Contounos como o porto foi cambiando dende que el comezou. Iván Gomis, Tiago, Aitor e Pablo

.

Os alumnos de 2ºquixemos participar no FESTIVAL DAS LETRAS GALEGAS 2019 que tivo lugar onte venres no noso colexio. Escollemos unhas poucas cantigas sacadas do libro Aportacións ao cancioneiro de Cotobade , de ANTONIO FRAGUAS; ensaiámolas un chisco e velaquí o resultado. Nós pasámolo moi ben decindo poemas en galego. Esperamos que vos guste!

Así quedaron os "Contos cooperativos" que fixestes por encargo da mascota Birlo polo Día do Libro 2019.

Todos son uns auténticos campións. Todos pasaron polo noso taller de escritura creativa e todos realizaron un estupendos textos. Logo, 6 deles (os axeonllados) tiveron a sorte de seren elixidos finalistas entre os 53 nenos e nenas da provincia de Pontevedra neste certame.  Somos o colexio con maior representación entre os finalistas do certame, certame que xa gañamos dúas veces. 

O importante non son os 6, nin é gañar, é conseguir que os nosos alumnos sexan quen de imaxinar mundos alternativos, de darlle unha reviravolta á realidade, porque iso o imaxinar, tamén se aprende, e eles e outros moitos que non están no noso centro aprendérono. Sorte Ana Barrera....

Logo de estar onde tiñamos que estar o 1º de Maio para todos aqueles que por algún motivo non nos puideron oír cantar o propio día, o día 2 repetimos no colexio.

E seguindo o costume de tódolos anos, fomos cantar o maio polas rúas de Marín, costume que se remonta aos bisavós dos bisavós dos nosos bisavós, nunha cadea infinita que nos non queremos rachar.

E chegou ao Sequelo.  Se case douscentos anos antes nun relato que se conserva en Pontevedra os rapaces fuxían da escola durante dous días para facer o maio; agora van a ela para facelo.  O noso centro consciente da importancia de transmitir en condicións a nosa cultura completou todo o proceso da elaboración do maio e nel colaboramos todos: pais, mestres e sobre todo alumnos que son o chave para que esta festa do renacemento da natureza perdure na nosa vila.

Como sempre sacamos á nosa Xiana as rúas para cantar, e para tal fin recuperamos unha vella melodía dunha carroza triunfal de 1954.

Este ano, por segunda vez, saímos con dous barcos, esté foi un empréstito da Casa da Cultura de Mogor. Moi agradecidos.