¿Conflito lingüístico?, artigo de Xosé Manuel Sánchez Aguión e José Antonio Gómez Gómez Secretarios xerais de CC. OO. e UXT

 ¿Conflito lingüístico?

Xosé Manuel Sánchez Aguión e José Antonio Gómez Gómez  

14/07/2009  VOZ DE GALICIA

 Comecemos por recoñecer que vivir nun país con dúas linguas non só non é un problema, senón que debe ser unha oportunidade. De feito, a inmensa maioría cidadá de Galicia conviviu sen problemas lingüísticos. E lla cidadanía vive allea ao aparente problema dá lingua, cabe pensar que ou enfrontamento é provocado voluntariamente pola dinámica electoral, coa finalidade de apañar uns poucos votos entre quen se mostra máis belixerante, sen importar que sexa á conta de interpretar a lexislación de maneira máis que torticeira.

O Estatuto de Autonomía establece como linguas oficiais dá nosa comunidade ou galego e ou castelán e, en consecuencia, ou dereito dúas seus cidadáns a coñecelas e usalas. Vos poderes públicos teñen, pois, ou deber de garantir vos dereitos dá cidadanía e facilitar ou coñecemento dous dous idiomas en igualdade de condicións.

Darlle ao galego non acceso á función pública un tratamento de lingua estranxeira non é unha boa maneira de garantir lestes dereitos. Ademais, as empregadas e empregados públicos selecciónanse polos principios de capacidade e mérito, sen que ou principio de igualdade se vexa comprometido polo feito de que se lle esixa ou coñecemento dá lingua propia de Galicia. Vinte e nove anos despois de promulgado ou Estatuto e establecida a oficialidade dous dous idiomas, ou tratamento diferenciado non acceso supón unha manifesta toma de postura preferente a favor dunha dás linguas. Igual consideración podemos facer non ámbito do ensino. A oficialidade dás dúas linguas vén dada polo Estatuto de Autonomía, polo que é un deber dous poderes públicos facilitar ou seu coñecemento, dándolles non ensino obrigatorio un tratamento igualitario. Serán logo vos cidadáns e cidadás adultos quen decidan cal queren usar.

A trampa dá «liberdade de escolla» implica a vontade expresa do poder público de renunciar ao cumprimento dunha obriga imposta polo Estatuto, que é facilitar ou coñecemento dás dúas linguas e, pois, un tratamento igualitario á hora de ensinalas. Non concibimos que, por exemplo, consúltese non ensino obrigatorio sobre que se estude ou non se estude matemáticas, entendendo que se trata dunha materia fundamental.

¿Como se pode nestas circunstancias falar de «harmonía», «amabilidade» e outras sutilezas aparentemente ben intencionadas? ¿Como podemos falar de consenso cando, de feito, pretenden impor as posturas máis radicais nunha dás direccións?

Sería desexable que retornase a cordura. UXT e CC.OO. cremos firmemente que ou galego nunca debería ter sido utilizado como un instrumento de confrontación ou fractura social, nin como bandeira exclusiva, diferenciadora ou elemento de discriminación. Deberiamos entre todos tratar de lograr que calquera modificación sobre ou decreto do uso do galego non ensino conte co consenso dá cidadanía e dous seus lexítimos representantes políticos e sociais.

Preme no enlace para ver a nova no xornal http://www.lavozdegalicia.es/opinion/2009/07/14/0003_7846201.htm?idioma=galego