Visitade a folla da Escola de Rañó, pois xa ten operativa a conexión a internet e xa teñen creados algúns contidos e novas.

Onte veu un home que arranxou a conexión a internet.

Agora estamos moi contentos porque podemos participar na pásxina do CRA.

SAUDOS DA ESCOLA DE RAÑÓ, DE ANA , DE  TODOS OS NENOS E DE ADELA.

Mar ,Ángel e María.

XOVES 7 DE MAIO 2009.

Estes días, relendo un libriño titulado " Os mouros no Imaxinario Popular ", de Mar Llinares García, atopei recollida unha lenda que fai referencia ó Pozo Bastón, un lugar onde o río Té , na súa baixada polos montes de Araño en busca do mar, forma unhas fermosas pozas.

Aquí tendes a historia tal e como alguén lla contou á autora do libro.

Saúdos para todos. Sol

♣ 

"NO POZO BASTÓN DURANTE UNHA SEMANA IBA UN MOZO E NON VIÑA DE VOLTA, OUTRO, E DESAPARECÍA.

O ÚLTIMO DÍA DA SEMANA FOI UN CURA.

ÁS DOCE SALEU A DAMA PEINANDO OS CABELOS LOIROS CUN PEINE DE PLATA. DENDE ENTÓN DIN QUE HAI UNHA SIRENA. ERA DAMA DE CORPO PARA ARRIBA E SIRENA PARA ABAIXO.

 OS MOZOS NAMORÁBANSE DELA E TRAGÁBAOS A AUGA.

O CURA DIXO QUE NON O CREÍA, E QUE IBA IR ÉL, E SE NON VOLVÍA ERA VERDÁ.

E NON VOLVEU. " 

♣

OLA, SON ÁNGEL E ACABO DE CUMPRIR OS 4 ANOS.

EU SON DE BEMBIBRE

PERO VIVO EN RIANXO E VOU Á ESCOLA DE PAZO.

ESTE ANO CAMBIEI A GALIZA INTERIOR POLA COSTA.

O CAMBIO FOI MOI ENRIQUECEDOR, ALÁ NON TEMOS PRAIAS,

NIN MAR, NIN BARCOS

A MIN GÚSTAME MOITO RIANXO, E A VOS BEMBIBRE? 

O MEU POBO ESTÁ NUN VAL E ESTA É UNHA FOTO DAS VISTAS QUE TEMOS ALÍ, 

 PERTENCE Ó VAL DO DUBRA. O RÍO DUBRA ATRAVÉSAO, DE AÍ

O NOME DO NOSO CONCELLO

EN AGOSTO CELEBRAMOS AS FESTAS DO EMIGRANTE

E ESTA ESTATUA ADÍCASE A ELES 

(moitos dos nosos veciños foron probar fortuna ó estranxeiro)

HAI UNHA ZONA RECREATIVA CON PISCINA E MERENDEIROS.

 E O IGUAL QUE AQUÍ TEMOS LAVADOIROS, MUIÑOS, CRUCEIROS....

OLA, EU SON LIDIA E ESTOU CO MEU IRMÁN LUCAS. 

ACABO DE CUMPRIR 5 ANOS E VOU Á ESCOLA DE PAZO.

A MIÑA FAMILIA TEN UN MUIÑO

QUE AGORA ESTÁ UN POUCO VELLIÑO PERO TEN MOITA HISTORIA:

COMO EN TÓDOLOS MUIÑOS DO LUGAR, A MIÑA FAMILIA ÍA MOER ALÍ

O MILLO PARA FACER O PAN.

NUNHA PORTA COMA ESTA PINTABA CASTELAO OS SEUS PRIMEIROS DEBUXOS,

E A MIÑA TATARABOA ANDABA DETRÁS DEL PARA QUE NON LLE ESTRAGASE

COAS SÚAS PINTADAS A PORTA DO SEU QUERIDO MUIÑO.

QUEN LLE DIRÍA Á MIÑA TATARABOA QUE CASTELAO CHEGARÍA A SER

ESE GRAN DEBUXANTE, MÉDICO, ESCRITOR,...

QUE TANTO NOS LEGOU E DO QUE AÍNDA SEGUIMOS APRENDENDO?   

NESTA FOTO PÓDESE VER POR ONDE ENTRABA A AUGA PARA MOVER O MUIÑO.

Manola, Lucas e Lidia

OLA, SON ELISA E TEÑO 3 ANOS. QUÉROVOS FALAR DO LAVADOIRO QUE ESTÁ

Ó LADO DA MIÑA CASA E DO RÍO QUE FAI QUE ESTEA ALÍ.

DO OUTRO LADO ESTÁ A NOSA ESCOLA.

ESTE LAVADOIRO É UN DOS MÁIS GRANDES DA REDONDA   

E FOI CONSTRUIDO NO ANO 1953.

ANTIGAMENTE, CANDO NON HABÍA LAVADORAS EN TÓDALAS CASAS,

VIÑAN AS MULLERES DOS ARREDORES LAVAR A ROUPA AQUÍ 

DE VEZ EN CANDO TAMÉN SE XUNTABAN PARA LIMPALO DA TERRA QUE SE

 ACUMULABA NO FONDO E DE TODO O LIXO QUE VIÑA RÍO ABAIXO.

CANDO SE XUNTABA A XENTE PARA LAVAR ERA UNHA FESTA.

ALÍ,  PODÍASE ENTERAR DE TÓDALAS NOVAS QUE PASABA POLOS ARREDORES.

DE LADO DESTE LAVADOIRO HABÍA UN CAMPIÑO DE HERBA

ONDE BOTABAN  A ROUPA A CLAREAR E A SECAR.

CANDO NON HABÍA ROUPA,  OS RAPACES COMA O MEU PAI

APROVEITABAN PARA XOGAR Ó FUTBOL, PARA PESCAR

ANGUÍAS, CUCHARIÑAS, RAS, ZAPATEIROS,.... 

SABEDES QUE ESE CAMPIÑO HOXE É O PATIO DA NOSA ESCOLA DO PAZO?

DENTRO DO LAVADOIRO TEÑEN CAÍDO ALGÚS RAPACES QUE XOGABAN 

A CORRER POLA BEIRA,

 AÍNDA QUE NON SE MANCABAN, MARCHABAN MOLLADIÑOS PARA A CASA.

CONTAN OS MAIORES QUE ONDE ESTÁ A PRESA DO LAVADOIRO

EN DÍAS  DE MAL TEMPO,

TEÑEN CHEGADO TROITAS QUE ESCAPABAN RÍO ARRIBA.

NESES DÍAS DE CHUVIA A AUGA CHEGA A DESBORDAR O LAVADOIRO 

 DA FORZA QUE TRAE O RÍO.

                                                                                                       PATRICIA, FRAN E ELISA

OLA, EU SON DANI E TEÑO 4 ANOS. VIVO NO PAZO E MOI PRETO DA MIÑA  CASA ESTÁ O CASTELO DA LÚA. 

VANESA, A MIÑA NAI, CONTOUME QUE CANDO ELA ERA UNHA NENA GUSTÁBALLE ESCOITAR

ÓS MÁIS VELLOS DA ALDEA CONTAR HISTORIAS MOI FERMOSAS SOBRE ESTE CASTELO. 

A QUE MÁIS LLE GUSTABA  É A QUE SEGUE:

Dani e a súa irmá Irene nos restos do Castelo da Lúa (Pazo)

 "FAI MOITOS, MOITOS  ANOS CHEGOU Á PRAIA DO PAZO UN BARCO ÁS ORDES DUN CAPITÁN MOI COBIZOSO

E ATRACARON NUN PEQUENO EMBARCADOIRO PARA CARGAR UNS POUCOS VÍVERES E SEGUIR LOGO O RUMBO.

 CANDO ATRACARON, O CAPITÁN  QUEDOU ABRAIADO COA BELEZA DUNHA MOZA MORENA DE LONGA MELENA.

MÁNDOU  OS SEUS MARIÑEIROS QUE A TROUXERAN E UNHA VEZ  QUE A TIÑA DIANTE PREGUNTOULLE

O SEU NOME:"ERA XENIA" .

 O CAPITÁN MANDOU A UNHA SERVENTA QUE VESTIRA A XENIA COAS MELLORES ROUPAS E ACAMPARON

NUN CAMPO QUE HABÍA PRETO DO  EMBARCADOIRO.

 POLA NOITE O CAPITÁN PEDIULLE A XENIA QUE CASARA CON EL E  PROMETEULLE QUE LLE CONSTRUIRÍA UN

CASTELO NO MESMO SITIO ONDE ESA NOITA ESTABAN A CEAR.

XENIA ESTABA NAMORADA DOUTRO MOZO DA ALDEA E ASÍ LLO FIXO SABER (O CAPITÁN MANDOUNO MATAR)

 XENIA REMATOU CASANDO CO CAPITAN E TIVERON UNHA FILLA QUE SE CHAMOU LÚA

(PORQUE ERA TAN FERMOSA COMA ELA) 

LÚA MEDROU DENTRO DO CASTELO E CANDO SE FIXO UNHA MOZA SENTIU CURIOSIDADE POLA ALDEA

E QUIXO VISITALA. FOI CON SÚA NAI E NA VISITA VEU A UN MOZO MOI GUAPO, ERA O FILLO DO PANADEIRO.

NAMORARONSE E FORONSE VENDO AS AGACHADAS. UN DÍA, LÚA, CONTOULLE O SEU ROMANCE A SEU PAI QUE NON

 O ACEPTOU POIS XA A TIÑA COMPROMETIDA CO MÁIS RICO DA ALDEA DO PAZO.

ANTE A NEGATIVA DE SEU PAI A PARELLA QUEDOU UNHA NOITE PARA ESCAPAR XUNTOS. CASE O CONSEGUEN NA

 NOITE ESCURA OIUSE UN DISPARO QUE DEU NO CORAZÓN DE LÚA E MÁIS TARDE OUTRO DIRIXIDO Ó SEU AMOR.

AGONIZANDO CONSEGUIRON SUBIR A UNHA BARCA  QUE COA TORMENTA FOI FUNDIR Ó CHOCAR

COA PEDRA DO CORVO

CANDO XENIA SOUBO DESTE FINAL MATOU Ó SEU HOME E LOGO REMATOU COA SÚA VIDA DEIXANDO

TODO EN MANS DOS NOSOS ANTERGOS"

                                                        VANESA, DANI e IRENE

MANOLA, A NAI DE LIDIA, CONTOUNOS QUE CANDO ERAN MOZAS A SÚA IRMÁN E ELA

ÍAN XOGAR MOITO POLO CASTELO E ARREDORES.

MANOLA TAMÉN RECORDA QUE OS  MAIORES DA ALDEA DICÍAN QUE

DESDE O CASTELO DA LÚA ATA O MONTE DO CASTRO HAI UN TÚNEL AGOCHADO POR ALGURES

Colocar ramos o primeiro de maio nas portas das casas, cortes, carros e agora coches, ven de moi antigo ( segundo nos contan foi  prohibido no Concilio de Braga no ano  570 ).

Un ano máis moitas familias de Rianxo manteñen esta antiga tradición de poñer os maios nas súas casas, nos seus coches e tamén nas escolas dos seus fillos.

Noraboa por manter vivo este tesouro da nosa cultura e ... de hoxe nun ano!!

AMIGAS E AMIGOS:

ANTES DE QUE CHEGUE O FINAL DO CURSO QUIXERA QUE VIÑÉSEDES NOVAMENTE Á BIBLIOTECA QUE COMPARTIMOS TODOS EN ASADOS.

QUIZAIS POIDADES VIR NA VINDEIRA SEMANA E APROVEITADES PARA BOTAR UNHAS PEZAS COA PROFESORA DE MÚSICA!

PODERÍADES TRAER DESTA VEZ, ADEMAIS DOS CARNÉS DO NOSO CLUB, OS CADERNOS DE TRABALLO DA BIBLIOTECA? SEGURO QUE DISFRUTAREMOS MIRANDO E ESCOITANDO O QUE TAL FIXESTES!!

TRAEDE TAMÉN ALGO DE MERENDA PARA REPOÑER FORZAS. LEMBRADE QUE NOS LIBROS NOS ESPERAN NOVAS AVENTURAS!!!

DANIEL

LUNS 4 DE MAIO 09: FOTOS DA VISITA DOS NENOS E NENAS DE VACARIZA, RAÑÓ E QUINTÁNS 

MARTES 5 DE MAIO 09: VIÑERON OS NENOS E NENAS DE CRUCEIRO E CUVIDE, NO ENLACE TEDES ALGUNHAS FOTOS

MÉRCORES 6 DE MAIO: ESTIVERON AQUÍ OS NENOS E NENAS DE CAPELA E DE OUTEIRO

XOVES 7 DE MAIO: HOXE QUE É XA O ÚLTIMO DÍA ESTÁN AQUÍ OS NENOS E NENAS DE ABUIN E PAZO