QUE COUSA...!
Vou contarvos a historia dun neno chamado Thomas que naceu en 1847, nunha pequena cidade de Ohio.
Sempre estaba arranxando cousas, e gustáballe moito ler revistas científicas.
Creaba os seus propios xoguetes. Os seus compañeiros pedíanllos prestados. Pero tivo que marchar da escola. O seu mestre dixo que Thomas era mal estudante, e non había clases de apoio e recuperación e como nesta época a ensinanza non era obrigatoria, a súa nai fixo de profesora na casa.
Co paso do tempo, foise a vivir só pensando que podería traballar como inventor. Arranxaba todo tipo e chismes, e inventaba artefactos para todo, pero non conseguía vender ningún. Farto desta situación díxose:
-Un invento, por riba de todo, ten que ser necesario.
Unha noite, na que non era capaz de durmir, púxose a reler unha revista sobre experimentos eléctricos de Michael Faraday. Non conseguiu quedar durmido, pero o que fixo esta lectura, foi que teimara con esas ideas de producir luz.
Pasaron meses e meses e prendeuse a “LÁMPADA” da súa cabeza.
Creou un globo de cristal, sen aire, e cuns filamentos de metal aos que lles fixo pasar electricidade.
-Xa está a “LÁMPADA e, por suposto, que é un invento ben ÚTIL é NECESARIO.
Imaxinades que hoxe seguísemos a luz da candea?
Non deixou nunca de experimentar, incluso mellorou o que outros inventaran.
Grazas, Thomas, polo teléfono, cine, tocadiscos e outros moitos.
Olvidábame darvos un dato importantisimo: o seu apelido, EDISON.
Autor: Lampadiña
