1º Bacharelato

#ENTREVISTAS DESDE O CONFINAMENTO 02 SHARIANA LÓPEZ FAÑA entrevista a Yasmire trabajadora en una clínica de República Dominicana

 Yasmire actualmente vive en la República Dominicana. Trabaja en una clínica de allí llamada Clínica La Concepción. Lleva trabajando cinco años y nunca había visto algo igual. Esta situación le resulta muy complicada por que tiene miedo de llevar el virus a casa, ya que tiene dos niñas pequeñas, que son cuidadas por su madre cuando ella tiene que ir a trabajar, turnos de 24 horas.

 

Hola, mamá. ¿Cambio vuestra forma de traballar por el COVID-19 ?

Sí, en la clínica tomaron cierta medidas, redujeron el personal por si se llegaba a contagiar uno que no contagiase a todos. Estamos traballando 24 horas turnándonos y yendo un día sí y otro no. Desde que la clínica se empezó a colapsar, decidieron tomar solo esta clínica para gentes infectadas y para las que presentaba síntomas.Pixabay License Gratis para usos comerciales No es necesario reconocimiento

 

¿Y qué pasa con las gentes que van a la clínica sin tener esos síntomas?

 

Pues desde que tomaron esa medida, los médicos empezaron a reducir las consultas, que ahora son por teléfono y las gentes que llegan sin ser por ese motivo tienen que ir por urgencia y si necesitan ser ingresados por ciertos motivos que no sean por el virus son trasladados a otro centro.

 

¿Cómo está siendo este nueva forma de trabajar para los enfermeros?

 

No es nada fácil, estamos acostumbradas a trabajar, pero no a trabajar en estas condiciones y psicológicamente a vivir lo que estamos viviendo. Trabajando sin descanso, en especialidades que jamás hemos tocado. Día a día con miedo a fallar, miedo a entrar a una habitación y que el paciente ya no esté con nosotros. No solo porque aceptamos el riesgo de trabajar en condiciones increíblemente duras, el riesgo de contagiarnos de una enfermedad terrible, ver a tus compañeros ir cayendo poco a poco y ver en algunos hospitales cómo profesionales usan bolsas de basura a modo de EPI (equipo de protección individual), sino también porque cuando decidimos estar en esa primera línea de batalla y con muy pocas armas, también sacrificamos muchas cosas que no se ven. Incluso el no poder darle un abrazo a tu hijo, luego de llegar de un día desolador en el hospital, o el hecho de presenciar situaciones realmente dolorosas y tristes como ver morir a una persona sin la compañía de sus seres queridos y sin poder despedirse de ellos y tener que lidiar con esa impotencia día a día y salir llorando.

 

¿Cómo te sientes emocionalmente ante la situación por la que estáis pasando?

 

En estos días es difícil mantener la sonrisa, pero es importante hacerlo. Nuestra actitud es determinante, así como nuestro estado emocional. Debemos apoyarnos en nuestros seres queridos y seguir con un pensamiento positivo. La tristeza, el estrés y la ansiedad debilitan nuestro sistema inmunitario, además de provocarnos otras dolencias. Hoy más que nunca debemos estar fuertes. Para poder llevar bien mi trabajo durante este tiempo tendré que estar muy fuerte no solo físicamente, sino también mental y emocionalmente.

 

¿Cómo te sientes al ir a trabajar ahora?

 

Si les soy sincera, tengo mucho miedo. Pero es momento de ser valientes y sacar nuestra mejor versión. No se imaginan la situación que se vive a diario en un hospital. Cada profesional dando todo de sí, en unas condiciones extremadamente difíciles. Sin tener equipamiento adecuado, ni personal suficiente, tirando de ingenio para poner barreras y evitar caer contagiado.

 

Pixabay License Gratis para usos comerciales No es necesario reconocimiento

¿Cree que estábamos preparados para todo esto?

 

No estábamos, ni estamos preparados para algo así, vivíamos a un ritmo frenético y de repente el mundo se para. No estamos equipado para este virus, cada día tenemos menos material desechable para poder protegernos, como son las batas, los guantes, mascarillas y gorros. Tampoco tenemos sitio para los pacientes, ya que con menos de dos mil infectados en el país los hospitales están colapsados. Aquí en esta clínica por eso decidieron tomarla solo para personas con el coronavirus y las que presentan síntomas, pero tampoco tenemos el suficiente espacio para todos, ni suficientes respiradores para todos.

 

¿Tenéis divididos a los pacientes?

 

Sí, los tenemos divididos: por una parte están los infectados y por otra los que presentan síntomas. También tenemos a las personas mayores y a las que tienen una genética con problemas varios, que son los que pueden tener más complicaciones, divididos en otra zona.

 

¿Y tratan por igual a las personas mayores como a los jóvenes?

 

Pues desde mi punto de vista, yo diría que no, ya que las personas mayores y las que tienen problemas varios tienen menos posibilidad de salir por así decirlo, por lo que mayormente nos centramos más en aquella personas que sin tienen la capacidad de combatir contra el virus.

 

¿Cómo es para vosotros estar con el paciente, tenéis algún mínimo de entrada por cada uno?

 

Tenemos orden de intentar entrar las mínimas veces posibles a las habitaciones, eso quiere decir tres veces al día... Y cuando entramos, entramos vestidas/os como astronautas. Intentando dar apoyo y cariño tras una doble mascarilla. Eso no es lo que significa ser enfermera para nosotras/os. Y esto duele. Duele ver como personas se van solas en una habitación y duele ver que no podemos hacer nada. Porque tenemos que protegernos para poder curar y cuidar.

 

¿Cree que esto dejará tu vida marcada de una forma u otra?

 

Seguramente cuando esto termine nos dejará un gran aprendizaje, nos hará más fuertes, responsables y agradecidos. Valoraremos mucho más un abrazo, unas risas con amigos sin estar pendientes del móvil. Lamentablemente habremos pagado un precio muy alto. Sobre todo quienes hayan perdido a un ser querido. Será para muchos de nosotros luego de vivir algo que marcará nuestras vidas de una u otra manera.

 

SHARIANA LÓPEZ FAÑA. 1.º D BACH.

Fotografías Pixabay License

Gratis para usos comerciales
No es necesario reconocimiento

#ENTREVISTAS DESDE O CONFINAMENTO 01 Diego Martínez Sánchez entrevista a J.M. López

Comezamos a publicación dunha serie de entrevistas realizadas polo alumnado de 1º BAC durante este confinamento. 
Un traballo dirixido polo profeosr de LC, David del Río.
 
 


 
 
«Ni el sistema sanitario ni ningún otro sector estaba preparado para esto»
 
El COVID-19 y la situación que ha creado en nuestro país son el centro de interés informativo en España y en el mundo entero. Los sanitarios viven en primera línea los efectos de esta pandemia, por ello hoy entrevistamos a J.M López, técnico superior de imagen por diagnóstico que habitualmente desarrolla su trabajo en el hospital Abente y Lago, perteneciente al Complejo Hospitalario Universitario de A Coruña (CHUAC). Con sus respuestas nos muestra cómo influye esta situación en su trabajo y en su vida diaria.
¿Cuál es tu función dentro del hospital?
Nuestra función en el hospital es la realización de todas las pruebas necesarias para obtener imágenes médicas con fin diagnóstico, tales como radiografías, TAC , RNN (Resonancia Magnética Nuclear), mamografías etc.
¿Influye la pandemia provocada por el COVID-19 en tu forma de trabajo habitual?
Sin duda ha provocado un cambio radical en nuestro quehacer diario, ya que la inmensa mayoría de los recursos de nuestro servicio, tanto técnicos como humanos, están dispuestos en este momento para una pronta atención a la gente que sufre el Covid-19. Por esa razón, la práctica totalidad de los profesionales de mi área pasamos a trabajar al CHUAC.
¿El sistema sanitario estaba preparado para esto?
Esto es una pandemia sin precedentes, ni el sistema sanitario ni ningún otro sector estaba preparado para esto. A pesar de ello disponemos de un sistema sanitario público muy fuerte en el que todos los profesionales estamos esforzándonos al máximo para revertir la situación.
 
¿Las condiciones en las que trabajas, los medios... son las adecuados?
A pesar de que en los primeros momentos hubo mucho desconcierto y falta de protocolos claros, con el paso de los días y la llegada de más material, nos fuimos adaptando a la nueva situación. En este momento disponemos de suficiente material de protección, aunque tenemos que ser responsables a lo hora de usarlos, no es el momento de desperdiciar mascarillas, guantes, batas...
¿Tienes contacto directo con los portadores del Covid-19?
A todos los pacientes que entran en el hospital con sospecha de tener coronavirus o están confirmados, una de las primeras pruebas que se les hace es una radiografía de tórax y en el seguimiento se hacen radiografías y TAC de tórax, con lo que tengo que responder afirmativamente: sí, el contacto es totalmente directo.
¿Te causa preocupación por lo que te pueda pasar?
Claro que sí , esa forma de trabajar crea tensión y preocupación , ya que el riesgo existe, es real, no hay más que ver el número total de sanitarios contagiados en el país. Esto conlleva la preocupación por nuestra salud y por los de nuestro alrededor. Nadie puede asegurarnos, a pesar del cuidado y de la protección, que no nos contagiemos y que no llevemos el virus a nuestras casas. De todos modos, es mi trabajo y debo hacerlo.
¿Repercute económicamente en tus ingresos?
De momento no ha habido ningún cambio en nuestros sueldos, pero existe una preocupación por la situación económica del país y hay gente a nuestro alrededor que está viviendo ya con pocos ingresos o valiéndose de ahorros. Sé que eso puede hacer que se hagan recortes en lo que cobramos normalmente: no me sorprendería y lo entendería si ese sacrificio lo hacemos todos, desde los que están más arriba (políticos, grandes ejecutivos…) hasta nosotros.
¿Crees que hay algo positivo en esta situación?
Algo positivo siempre hay, aunque sea en una situación tan difícil como esta: el compañerismo entre todos los trabajadores, las donaciones externas, el reconocimiento de toda la sociedad a la labor sanitaria y la recompensa de que cada vez es más gente la que supera la enfermedad.
Diego Martínez Sánchez [1º BAC C]
 

XX Festival de teatro Grecolatino en A Coruña para alumnado de BAC de latín, grego e literatura universal, latín de 4º ESO e Cultura Clásica de 3º da ESO

MÉRCORESS 11 DE MARZO 2020

Organizado polos Departamentos de Latín e Grego. O alumnado de 1º e 2º de BAC matriculado en latín, grego ou literatura universal e o alumnado de latín de 4º da ESO,  asistirá en A Coruña a dúas representacións teatrais. Saída ás 11:15 e regreso a Betanzos ás 19:00 

12:00 'Troianas' de Eurípides

Traxedia grega

17:00 'Auluraria' de Plauto

Comedia romana

electra

Galería de imaxes do obradoiro de grabado na Fundación CIEC con 1ºBAC D

O alumnado de 1º BAC D desfrutou dun obradoiro de grabado ca súa titora María Pazos Castelos.

Álbum: Actividades 2019-2020 -> Obradoiro de grabado na CIEC 1ºBAC D

Visita á CIEC de 1º BAC D

Martes 3 de Marzo: Actividade de grabado organizada pola súa titora María Pazos para BAC 1º D. De 11:15 a 14:15.

CIEC

 

Charla da UDC para 1º de BAC

udc

 

 

Mércores 19 de febreiro

De 10:25 a 11:15 no salón de actos do centro.

Encontro do alumnado de Literatura Universal 1º BAC con Raquel Vázquez recente gañadora do premio Loewe

O venres 14 de febreiro os alumnos de Literatura Universal terán un encontro con Raquel Vázquez (de 9:35 a 11:15) para falar da súa obra literaria, en particular da poesía. A nosa exalumna Raquel ven de gañar o Premio Loewe de poesía polo seu poemario Aunque los mapas, que será próximamente editado por Visor.

encontro con Raquel Vázquez

Intercambio dos IES Francisco Aguiar e IES Adormideras co instituto de Finale Ligure en Italia

Finale Ligure

 

 

Intercambio conxunto cun grupo do IES de Adormideras en A Coruña á vila de Finale Ligure.

 

Acompañan ao alumnado de Betanzos Carmen Suárez e Julián Ferrer.

 

Datas: saída o 12 de febreiro, retorno o 19 de febreiro.

 

IES Adormideras IES Francisco Aguiar

 

 

 

 

Unha mañá na ópera, O loro de Carlos V no teatro Colón

ópera opera opera
opera opera  Imaxes da visita do alumnado de 1º de BAC das optativas Linguaxe e práctica musical e Obradoiro de interpretación músical ao Teatro Colón de A Coruña para asistir á estrea da ópera bufa O Loro de Carlos V.

Ópera no teatro Colón 'O loro de Carlos V' para o alumnado de LPM de 1º de BAC

o loro de carlos V 
Xoves 5 de decembro
 
Para alumnado de LPM de 1º de BAC.
Saída do IES : 10:00
Chegada ao IES : 13:00
 
Coma dí a reseña na web do teatro Colón
 
"Estrea absoluta dunha ópera familiar. Unha divertida proposta para penetrarse no mundo da ópera da man de Nani García e a Orquestra Sinfónica de Galicia apta para todos os públicos. Unha ópera bufa para todos os públicos baseada nunha idea orixinal do compositor Nani García. É un conto infantil e ao mesmo tempo unha obra artística con vocación de entusiasmar e amocionar ao público máis esixente. Presentada no formato ‘singspiel’, a obra contén unha intención lúdica e vitalista desde a que se saúda á Frauta Máxica de Mozart e á viveza imperecedoira das obras de Rossini. O espírito cómico transciende cada escena desde o propio deseño de personaxes. Pero baixo esta aparencia de lixeireza existen sofisticados mecanismos que abren as portas a un mundo de ilusión e tenrura. Esta nova e orixinal proposta desborda talento en todas as súas seccións. Por unha banda, a Orquestra Sinfónica de Galicia con Diego García Rodríguez á dirección. Por outra banda, as voces de Borja Quiza, Francisco Corujo e Helena Abad. E ademais, Miguelanxo Prado como deseñador de personaxes e escenografía, a emerxente María Peiteado coa dirección escénica e Baltasar Patiño coa dirección técnica."
 

 

Distribuir contido