QUE VEN O COCO!!, DIXEMOS ONTE NA ESCOLA.

PERO NON ERA O COCO CO QUE NOS TEMPOS DE ANTES ASUSTABAN ÓS MENIÑOS. ERA O COCO FROITO DA COCOTERA!!

CANDO VIÑERA SANDRA, A MAMÁ DE PATRICIA, FALARNOS DA REPÚBLICA DOMINICANA, XA NOS DIXERA QUE HABÍA DE TRAERNOS UN. E ASÍ O FIXO.

O COCO NON VIÑA DA REPÚBLICA DOMINICANA. SANDRA MERCOUNO NO SUPERMERCADO E DESCUBRIMOS A SÚA PROCEDENCIA LENDO A ETIQUETA QUE TRAÍA PEGADA.ESTE COCO MEDRARA EN SRI LANKA, UNHA ILLA DO OCEANO ÍNDICO, ASIA.

SANDRA DÍXONOS QUE OS COCOS QUE ELA COMÍA NA SÚA ILLA CARIBEÑA ERAN MOITO MÁIS GRANDES. CONTOUNOS TAMÉN QUE SE OS TIRAS CON FORZA CONTRA O CHAN PODEN REBOTAR SEN ROMPER E AMOSOUNOS COMO FAI PARA ABRILOS, APROVEITÁNDOLLE TODA A AUGA QUE CONTÉN.

PRIMEIRO FAILLE DOUS BURATOS PARA LLE PODER BALEIRAR TODO O LÍQUIDO.

DESPOIS GOLPÉAO CONTRA UNHA PEDRA GRANDE PARA PODER ABRILO.

SANDRA ADEMÁIS DE DEIXARNOS O COCO PARA QUE O COMÉRAMOS, DEIXOUNOS UNHA PREGUNTA PARA QUE NOS " COMÉRAMOS O COCO ":

COMO ENTROU DENTRO DO COCO TANTA AUGA?

Na fachada da nosa escola temos colocada unha placa en honor de Xosé María Brea Segade.

Brea Segade naceu no ano 1904 en Iñobre (Taragoña), pero logo foi vivir a outro lugar desta parroquia: ó lugar de A Coviña, onde o seu pai, coñecido como o " Tenente", montou o primeiro café que funcionou en todo o Concello de Rianxo.

Brea Segade é coñecido como escritor, fundamentalmente poeta, pero nós coñecémolo tamén porque uns anos antes de morrer, no 1934, foi mestre na escola do Pósito de Pescadores.

 Nun principio esta escola estaba situada no local do actual estanco de Campo de Pazos, pero máis tarde trasladouse ó edificio da Escola "Rosalía de Castro" feita pola  "Sociedad Hijos de Taragoña en Argentina " no ano 1929.

Sabedes que escola é esta ...?

Pois a nosa Escola do Cruceiro do C.R.A. de Rianxo!!

♣

Queremos despedirnos cun fragmento dun poema de Brea Segade:

" Eu sonche rapaz de abordo,

pero sei moito de mar.

Téñoche un cesto de amor,

¡ mira que inda son rapaz...!

Laura, Yaiza, Desi, Irene, Patricia, Andrea, Rubén, Silvia, Cesar, Borja, Jorge, Aitor e Sol

O xoves a Escola de Cruceiro encheuse. A partir das doce e media viñéronnos acompañar mamás, papás, irmáns, curmáns...

Tiñamos algo moi importante que facer: tiñamos que traballar en equipo.

Quitámoslle as malas herbas ás plantas do patio, plantamos e replantamos, recollimos o abono que fomos facendo ó longo destes cursos no composteiro, sachamos, rastrillamos, sementamos...

Dá gusto traballar en equipo!!!

( Bueno, Mikel, o bebé de Aitor, traballar non traballou, pero animounos a facelo, despois de comprobar o pequerrecho que é él e o maiores que somos nós)

OLA, SON LAURA.

QUÉROVOS AMOSAR O FORNO QUE CONSERVAMOS NA MIÑA CASA.

FAI TEMPO ESTABA INSTALADO NUNHA CONSTRUCCIÓN ANEXA Á CASA, ONDE TAMÉN ESTABA A ARTESA, NA QUE SE AMASABA O PAN.

O PAN COCÍASE UNHA VEZ Á SEMANA, DESPOIS DE MOER O MILLO NO MUÍÑO.

A FAMILIA DA MIÑA AVOA TIÑA DEREITO A MOER NO MUÍÑO DE FRANCUÍN AS 24 HORAS DE TÓDOLOS XOVES DO ANO.

NA MIÑA CASA TAMÉN SE CONVERVAN UN GRAN LAGAR E UN CARRO DE VACAS.

NON PODO DEIXAR DE AMOSARVOS A FOTO DO CARRO PORQUE A AVOA E MAMÁ MONTÁRONNO ADREDE PARA FOTOGRAFALO.

VEDES OS PAUS ÓS QUE ESTOU AGARRADA?

SON OS FUNGUEIROS QUE AGUANTABAN AS CANIZAS ONDE SE DEPOSITABA A CARGA.

A MIÑA AVOA E OS SEUS IRMÁNS SUBÍAN CO CARRO Ó MONTE E CARGÁBANO DE MOLIME PARA ESTRAR AS VACAS.

(Texto recollido da explicación ofrecida por Puri e Laura ós seus compañeir@s)

OLA, EU SON JORGE.

XA TEÑO CATRO ANOS E VIVO EN RIANXO.

CANDO CHEGAN AS FESTAS DA GUALALUPE A MIN GÚSTAME MOITO IR , PORQUE HAI COHES DE CHOQUE NOS QUE VOU CO MEU PAI E UNHA PISTA DE SCALEXTRIC NA QUE XA VOU EU SÓ.

TAMÉN ME GUSTA IR VER AS ORQUESTRAS E COMPRAR GOMINOLAS.

A GUADALUPE É UNHA FESTA MOI BONITA E É A MIÑA FAVORITA.

( TEXTO: FAMILIA DE JORGE )

A escola de Cruceiro está situada en pleno centro comercial de Taragoña : bancos, cafeterías e restaurantes, farmacia,estanco ... están a un paso da escola. Dende hai uns meses, e durante dúas mañás ó mes, instálase tamén un mercadillo na praza que hai na beira da escola.

Estas mañás soleadas de marzo animáronnos a saír a facer algunhas compras e aproveitamos tamén para saudar a familiares e veciños.

Na floristería de Carmela mercamos algunhas plantas e distinto material de xardinería.

No supermercado mercamos alimentos doces, salgados, ácedos e amargos.

Na librería da mamá de Jorge mercamos varias caixas de ceras.

Na carnicería saudamos á tía de Miguel e lembramos que cando consumimos carne estamos dándolle ó corpo un montón de proteínas.

Na xoiería saudamos á mamá e á tía de Sergio e escoitamos as explicacións que nos deron sobre o seu oficio.

Foron unhas visitas ben interesantes !! 

E gastamos ben poucos cartos !!

OLA, SON PATRICIA.

QUÉROVOS FALAR DA REPÚBLICA DOMINICANA PORQUE A MIÑA MAMÁ E O MEU IRMÁN NACERON ALÍ.

A REPÚBLICA DOMINICANA ESTÁ NA SEGUNDA ILLA MÁIS GRANDE DO CARIBE. ALÍ HAI CLIMA TROPICAL, SEMPRE VAI MOITA CALOR E CHOVE DE FORMA TORRENCIAL CASE A DIARIO.

UNHA DAS PLANTAS MÁIS ABUNDANTES QUE MEDRAN NESTAS TERRAS SON OS COCOTEROS, UNHAS ALTÍSIMAS PALMEIRAS QUE TEÑEN COMO FROITO OS COCOS. OS COCOS SON MOI SABOROSOS E FORMAN PARTE DA ALIMENTACIÓN BÁSICA DOS DOMINICANOS PERO TAMÉN PODEN SUPOÑER UN GRANDE PERIGO SE Ó DESPRENDERSE DO ALTO DAS PÓLAS CHOCAN CONTRA ALGO OU ALGUÉN NA SÚA CAÍDA. Ó MEU BISAVÓ CAEULLE UN COCO ENRIBA E TARDOU MOITÍSIMOS ANOS EN RECUPERARSE DO ACCIDENTE !!

HAI MOITÍSIMAS CLASES DE ANIMAIS, MOITOS SON IGUAIS A ALGÚNS DOS QUE VEMOS POR RIANXO, PERO HAINOS TAMÉN BEN DISTINTOS :

AVES COMO AS SIGUAS PALMEIRAS, AS GALIÑAS DE AUGA OU AS COTORRAS ( QUE BARULLO MONTAN ESTAS !! ).

MAMÍFEROS MARIÑOS COMO OS FERMOSOS MANATÍES OU VACAS MARIÑAS, QUE OS NAVEGANTES  DOUTROS TEMPOS CONFUNDÍAN CON FERMOSAS SEREAS.

RÉPTILES COMO AS  GRANDES TARTARUGAS OU OS CROCODILOS AMERICANOS, EN PERIGO DE EXTINCIÓN, QUE VIVEN NA LAGOA MÁIS GRANDE DA ILLA, O LAGO ENRIQUILLO.

♣

CANDO CRISTÓBAL COLÓN CHEGOU A ESTA PARTE DO MUNDO, AS ILLAS DO CARIBE HABITÁBANAS OS TAÍNOS. ENRIQUILLO É O NOME DUN DOS SEUS CACIQUES.

OS TAÍNOS VIVÍAN EN CASAS DE MADEIRA, FOLLA DE PALMA E BARRO CHAMADAS BOHÍOS.

TODOS OS TAÍNOS DA REPÚBLICA DOMINICANA MORRERON, DISE QUE OS ÚLTIMOS DE TRISTEZA. PERO PARTE DO SEU MUNDO SIGUE VIVINDO AÍNDA HOXE EN DÍA NO IDIOMA,  NA COMIDA TRADICIONAL, NA CULTURA POPULAR... (SEBEDES QUE CANOA, HURACÁN, HAMACA, MARACA,BARBACOA, TABACO...SON PALABRAS TAÍNAS?)

   TEXTO RECOLLIDO NA CHARLA OFRECIDA POR SANDRA, NAI DE PATRICIA, AOS NENOS DA AULA DE 5 E 4 ANOS.

GRAZAS, SANDRA!!

A SEMANA PASADA TIVEMOS NA ESCOLA UNHA VISITA MOI ESPECIAL. ELOI TROUXO A SUA MASCOTA, UN COELLO QUE SE CHAMA "MORDISQUITOS".

ESTIVÉMOLO MIRANDO, FALAMOS DO PEQUENO E SUAVE QUE E, DE QUE E UN MAMIFERO, QUE ESTA CUBERTO DE PELO, QUE AS CRIAS NACEN DA BARRIGA DA SÚA MAMA E DE QUE CANDO SON PEQUENOS SE ALIMENTAN DE LEITE ( IGUALIÑO QUE NOS).

ELOI E O SEU IRMÁN SERGIO, CONTÁRONNOS QUE A MORDISQUITOS LLE GUSTA MOITO COMER PALLA SECA E PIPAS E QUE TAMÉN LLE GUSTA QUE O ACARIÑEN.

CANDO FALEMOS DOS ANIMAIS NA ESCOLA IGUAL VOLVE MORDISQUITOS E VEMOS O MOITO QUE MEDROU!!!

UN BICO DOS NENOS E NENAS DA ESCOLA DE CRUCEIRO

Ola, son Yaiza .

Quérovos falar sobre Lanzarote, unha das illas canarias, porque ata os catro anos  vivín alí cos meus pais e antes de ir á escola do Cruceiro fun alí á gardería e a unha escola onde case rematei o primeiro curso de Educación Infantil.

Das 7 illas que ten Canarias, a illa de Lanzarote foi nominada Parque Natural Reservado pola cantidade de volcáns que ten e a súa paisaxe de lava volcánica, o cal é propicio para o turismo, que é do que maiormente vive esta illa dada a cantidade de hoteis e praias que hai alí. Lanzarote é unha illa de lava e terra negra onde medran poucas árbores e plantas.

O parque de Timanfaya está no sur da illa de Lanzarote. Este parque nacional ten 20 volcáns, dos cales só 2 teñen posibilidade de ter unha erupción, por eso están controlados en todo momento por uns especialistas que teñen alí instalado o seu laboratorio.

Este lugar é o máis visitado polos turistas porque se ofrece unha excursión en camello percorrendo todo o parque para observar os volcáns e o territorio volcánico.

( Vedes o camello que hai detrás de min?) 

texto: familia de Yaiza

OLA, SON DESI.

QUÉROVOS FALAR DA MIÑA CASA.

A MIÑA CASA É MOI INTERESANTE PARA A MIÑA FAMILIA PORQUE ESTE ANO ESTÁ DE CUMPREANOS E NON É UN ACONTECEMENTO CALQUERA, É ESPECIAL PORQUE É O SEU CENTENARIO. ESO SIGNIFICA QUE CUMPRE 100 ANOS.

A ESTRUCTURA DE FÓRA É TODA DE PEDRA. AS PEDRAS TROUXÉRONNAS TODAS DO MONTE OS NOSOS TATARAVÓS NUN CARRO CON VACAS.

NÓS XA SOMOS A QUINTA XERACIÓN QUE PASA A OCUPAR ESTA CASA. CADA UNHA DAS XERACIÓNS DISFRUTOUNA MOITO E FOINA MANTENDO BEN.

PARA DESPEDIRME QUERO ENSINARVOS AS MARAVILLOSAS VISTAS QUE TEMOS

texto: familia de Desi