Buscando información sobre os bombeiros, atopamos este vídeo moi curtiño, sobre o que fan e que ferramentas usan:

 

VÍDEO  SOBRE  OS  BOMBEIROS

 

Para facer o noso disfraz de BOMBEIROS, o primeiro que tivemos que facer foi escribir unha lista coas "partes do disfraz" que iamos necesitar.

Entre todos e todas escribímolas no encerado.

Logo, por equipos, fixemos un debuxo de cada unha das partes (CASCO, DISFRAZ, MANGUEIRA, CAMIÓN, FERRAMENTAS...)

 

Pegámolas no encerado para que non se nos esquecese ningunha.

 

Decidimos comezar facendo as ferramentas, pero como nos ía levar máis dun día, o mellor era anotar nunha lista a que quería cada un, para lembrarnos ó día seguinte.

 

Puxémonos mans á obra e rematámo-las nosas ferramentas.

 

Logo fixemos o casco de bombeiro, cun debuxo dun camión para poñela nel.

 

Para que parecera de verdade puxémoslle un "plástico brillante de cor vermello".

 

Tamén fixemos o noso disfraz, con sacos de plástico. Para non confundirnos logo, cada quen puxo o seu nome no seu saco.

 

Logo, por parellas, marcamos ata onde debería chegar a chaqueta de de bombeiro.

 

Cada quen cortou o seu saco pola raia que marcara o seu compañeiro/a.

 

Outra das cousas que tiñamos na nosa lista, era facer unha mangueira xigante, que levariamos entre todos e todas. Usando unha corda e envolvéndoa con "churros" de papel de periódico non tardamos moito en facela.

 

Mirade que longa nos quedou.

Con plástico brillante de cor vermello, a nosa mangueira quedou rematada.

 

Tan só faltaban os botóns do traxe e o cinturón.

 

E ata disfrazamos o esquelete, que quedou moi simpático.

 

O día do desfile estabamos todos preparados, a mangueira era tan longa que chegaba ata a outra clase, e tiñamos que levala entre todos e todas.

 

Tamén se disfrazou connosco a profe Merce.

 

Xa no desfile pasámolo moi ben.

 

E ata "mollamos" coa auga da nosa mangueira o profe Tirso, que ía disfrazado de alcalde.

 

 

 

Como estaba xa preto o Entroido comezamos a pensar de que nos podiamos disfrazar, para ter ideas decidimos facer un mural con moitos difrazes xunto ós compañeiros da outra aula.

Cada un recortou de revistas de difraces o que máis lle gustaba, pegándolle a foto da súa cara.

 

Convertímolos nun xogo "de descubrir", ¿quen estaría detrás de cada porta?

 

Puxémoslle un título para que todos soubesen com "xogar co noso mural"

 

 

Pegámolos todos xuntos nun mural no corredor.

 

XOGAMOS ÓS BOMBEIROS:

Como ó final decidimos ir disfrazados de bombeiros, porque todo o colexio ía de "cousas relacionadas coa cidade", probamos a imaxinar que eramos bombeiros e que tiñamos que apagar incendios na casa, ou rescatar a un can que non sabía como baixar.

En internet descubrimos que os bombeiros, mentras non hai incendios esperan no "PARQUE DE BOMBEIROS", e tamén atopamos o número de teléfono ó que chamar se había un incendio.

Cando un "cidadán" chamaba ós bombeiros, todos saliamos "facendo un camión" ata chegar ó lugar do incendio.

 

Ó final conseguimos rescatar ó can que estaba "enriba do tellado" e non sabía como baixar.

 

 

 

Un ano máis tivemos unha sesión de contacontos dos nosos amigos de Kalandraka, esta vez contáronnos novos contos e ata nos amosaron "un libro máxico".

 

 

Tamén nos contaron o conto de "Onde viven os monstruos", que xa o tiñamos na bliblioteca da clase desde fai moito tempo. Pero eles sabían contalo de modo que "daba medo".

 

Ó Final regaláronos un mural do conto "Onde viven os monstruos"... ¡e ademáis era un calendario!

 

 

Este ano o Salón do Libro de Ponevedra ten como tema "A cidade", así que decidimos facer entre tódolos nenos e nenas do colexio un "edificio enorme".

Á nosa clase tocounos facer un dos pisos inferiores empregando unha caixa de zapatos.

En cada ventá puxemos as nosas fotos (tamén a do lobo ORBIL), e claro  tamén "construimos unha porta"

 

 

Agora só nos quedaba por decidir "que habería no noso piso ¿un supermercado?, ¿unha tenda?....

Como xa recibiramos a fotos de Pontevedra, que nos enviaron os nosos compañeiros e compañeiras do colexio Vidal Portela (ver entrada anterior no blog aquí), botámoslle unha ollada para ver se atopabamos alí algunha idea:

Nunha cartolina fomos pegando algunhas das fotos que nos enviaran:

Entre elas atopamos unha foto que tiña un cartel que poñía "MERCADO", buscamos máis fotos en "internet" e descubrimos que era onde se vende o peixe... "e que o tiñan metido en xeo".

Pareceunos interesante convertir o noso piso nun mercado. Fixemos un debuxo do "mercado" para pegar dentro da caixa.

E co noso "piso" e os dos demais compañeiros "construimos" un edificio enorme. 

 

Agora só faltaba por facer o noso "libro" para meter dentro do mercado. Entre todos "inventamos" a historia "DO PEIXE MORADO" e puxémonos mans á obra.

Un equipo encargouse de recortar as páxinas do libro.

 

Outro de facer os debuxos de cada unha das partes do conto.

 

 

Tamén por equipos escribimos por partes o conto "do peixe morado"

 

Para rematar decoramos con gomets de cores as páxinas xa montadas.

 

Cando xa estaba rematado metímolo dentro da nosa parte do edificio.

 

Como ves tamén lle puxemos os nomes dos autores e autoras do libro. 

 

Queres ver o noso conto?, velaquí o tes

Como xa vos contamos, escribimos fai unhas semanas unha carta ós nenos e nenas dun colexio de Pontevedra, pedindolle que nos envaran fotos de varias "cousas" que hai nas cidades, para o noso traballo do "salón do libro" (se non o viches, podes acceder desde aquí)

Aínda non recibimos a súa carta de resposta, pero no seu blog xa publicaron algunhas das fotos que lles pediramos

Podemos velas nesta ligazón.

 

 

 

 

Empregando o armazón dos "maios", fixemos a nosa árbore de Nadal, xunto os compañeiros/as da outra aula. Primeiro marcamos cunha cinta ata onde nos tocaba a nós traballar na árbore.

 

Con papel de seda e celofán verde cubrimos a nosa parte da árbore.

 

Cando rematamos o noso traballo, levámosllo os nenos e nenas da outra aula, menos mal que están ó lado porque pesaba tanto que o tivemos que levar entre todos e todas.

 

Cando eles remtaron a súa parte, e xa tiñamos a árbore "toda verde", todos xuntos comezamos a facer adornos para pendurar nela.

Entre todos e todas, pensamos e falamos, sobre que cousas poderían serir para "adornar" a nosa árbore, e acordamo-lo seguinte:

Algúns fixeron cintas con papel:

 

Outros bolas con papel de aluminio (que gardamos das merendas), celofóna e gomets.

 

E outro equipo se encargou de facer estrelas, usando "unhah plantilla"

 

Cando un remataba o seu, poñíao na árbore.

 

Tamén tivemos que pintar unha árbore xigante de papel, para empregala na nosa obra de teatro no "Festival de Nadal".

 

E claro tamén tivemos que recortar os "adornos" e animais que necesitabamos para ir pegándoos no mural, durante a nosa obra de teatro.

 

Así foi a nosa interpretación da obra de teatro "A árbore de Nadal" no Festival. Vedes porque necesitabamos unha árbore, adornos e regalos para "pegar" con belcro?

 

Cun cartel de "BO NADAL" feito por nos, rematamos de decorar o noso corredor.

 

Tamén participamos no "mural colectivo" xunto a outros compañeiros e compañeiras do colexio, coas nosas estrelas brillantes (con purpurina)

 

Quixemos poñelas arriba de todo, como si estivesen no ceo.

 

O último día de clase, despois de asistir a unha sesión de contacontos, fixemos xogos na aula todos xuntos.

 

E tamén tivemos a nosa festa de "Nadal".

 

Menos mal que non se nos esqueceu escribirlles as nosas cartas os Reis Magos/Papa Noel.

 

 

Como fixeron obras na aula, tiveron que quitar o mural que tiñamos cos "números xigantes", así que decidimos facelo de novo, pero dun xeito distinto.

O primeiro foi medir canto papel necesitabamos, a un dos de tres anos ocurríuselle contar cantos "pasos" de papel nos facía falta, así que decidimos usar a súa idea.

Medimo-los "pasos" do papel, cortámolo e levámolo entre todos ata a aula.

Xa na clase comprobamos se estaba ben medido, e descubrimos que "dependendo de quen medira os pasos saía dun ou doutro tamaño", polo que non servía a idea para medir o papel. 

O final decidimos empregar a "o metro" porque "sempre mide o mesmo" sen importar que o medira.

Entre todos escribimos no encerado os números que queriamos poñer no mural, tivemos algunha discusión sobre onde poñer o cero, pero ó final acrodamos "poñelo antes do 1".

 

Coloreamos os números.

 

Recortamos círculos de papel vermello usando un modelo.

 

E pegámolos debaixo de cada número.

 

Con gomets convertímo-los en "caras".

 

Levamos libros da biblioteca do colexio.

Cada venres levamos un libro da biblioteca para a nosas casas, pero non sempre os collemos da biblioteca da nosa clase, ás veces tamén os levamos da biblioteca do colexio, que están no piso de arriba.

 

Cada quen escolle o libro que quere, "da zona amarela" que son os libros que nos "tocan os de infantil", e méteo na súa carpeta.

 

Para levamos para casa, non temos que notalos nun papel, como cando os collemos da clase, senón que un profe o fai no "ordenador", nos temos que dicirlle o noso nome e o "número que ten o libro".

E listo, xa o podemos levar.

 

Un día despois do recreo descubrimos que no noso buzón había unha chea de cartas.

 

A encargada descubriu que cada unha tiña un dos nosos nomes, así que supuxemos que serían para cada un de nos, e comezamos a repartilas.

 

Todos comezamos a abrir a nosa carta, e dentro ¡había unha postal moi bonita!, dentro viñan escritas algunhas cousas.

 

Cada quen preguntoulle ó profe o que poñía alí, e puidemos ver como abaixo de todo estaba o nome do neno/a que nos escribira a carta desde a outra aula.

Agora nos tamén lle queremos responder escribindolles outra postal. Xa vo-lo contaremos.

 

A caixa dos segredos:

Como sempre tiñamos problemas cos xoguetes que traiamos da casa, porque os colliamos sen permiso do dono, se perdían, rompían...  pensamos en que podiamos facer para solucialo.

Despois de falar sobre o problema, acordamos que podiamos facer unha caixa "dos segredos", onde cada quen poidera meter as súas cousas.

Todo o que houbera dentro dela non pode ser collido máis que polo seu dono, ou a aquel ó que lle dera permiso de usalo.

Para que todos souberan cal era a caixa, escribimos un cartel co nome da caixa.

 

Puxemo-la enriba da mesa do profe 

 

E comezamos a gardar cousas dentro dela.

 

 

Neste días descubrimos que o tema para o Salón do Libro 2010 é a "cidade", falando do tema démonos conta de que a cidade que coñeciamos era Pontevedra, que é onde participamos no Salón do Libro co lobo "ORBIL" .

Como necesitabamos fotos das "cousas que hai na cidade", pensamos que llo poderiamos pedir enviando unha carta ós nenos e nenas dun colexio de Pontevedra. Decidimos escoller o C.E.I.P. Manuel Vidal Portela, que está moi preto de onde se celebra o Salón do libro.

Entre todos, os nenos e nenas das dúas aulas, redactamos no encerado a carta para os compañeiros de Pontevedra.

 

 

 

Logo organizámonos para, entre todos escribir en papel a carta que tiñamos no encerado.

 

Coa carta xa feita, tivemos que descubrir que poñer no sobre para que chegase a ese colexio, e non a outro, buscando en internet atopamos o seu blog, onde estaba o enderezo do colexio. (http://anosaescola.blogspot.com)

Tamén puidemos ver unha foto dos nenos e nenas ós que lles imos a enviar a carta.

Como era moi longo, RAÚL e HUGO estaba coa profe Ángela no ordenador e viñan dicinco as partes do enderezo, que o profe Óscar ía escribindo. Pareceunos raro que no medio tamén houbese números e non śo palabras. Ó final PONTEVEDRA fomos capaces de poñelos nos sos.

 

Tamén en orde escribimos no sobre o enderezo que xa tiañamos no encerado.

 

Está é a nosa carta por se queredes lela.

 

Estamos agardando a resposta dos nosos compañeiros de Pontevedra, xa vos contaremos se nos mandan as fotos que lles pedimos.

 

FACEMOS O BUZÓN DE INFANTIL 2: 

Coa carta xa feita démonos conta de que cando nos respondesen os nenos e nenas, non tería a carteira onde metela porque no noso cole non hai buzón.

Por iso decidimos facer o noso buzón, así ademáis outros compañeiros e compañeiras nos poderían escribir cartas.

Cunha caixa de zapatos construimos o noso buzón.

Primeiro tivemos que pensar como "forrar" a caixa, repasando cun lapis o contorno logo xa poderiamos pegar cada cara da caixa.

 

Ás veces non era moi doado de despegalo.

 

Tan só faltaba por poñerlle BUZÓN e INFANTIL, para que todo o mundo soubese para que serbía, e de quen era, para que non meteran alí cartas de outros cursos, por erro.

 

Para que quedase máis bonito, enchémolo de gomets de cores.  

 

E así foi como quedou, agora os nenos e nenas da clase do lado van a facer tamén o seu.

Se queredes enviarnos algunha carta este é o noso enderezo.

 

C.E.I.P.  PEDRO   ANTONIO   CERVIÑO

EDUCACIÓN  INFANTIL

A   LAGOA  S/N

36110 -  CAMPO   LAMEIRO

 

Como xa vos contamos na "entrada" da nosa "árbore xigante", un día no patio atopamos un paxaro morto no chan, ¿que lle tería pasado?, ademáis démonos conta que xa non quedaban paxaros nas árbores, e que o niño que había nunha delas estaba valeiro ¿onde marcharon os paxaros? ¿por que marcharon?

Como tiñamos moitas preguntas decidimos comezar un proxecto de investigación para "descubrir" a resposta as nosas preguntas, e resolver o misterio dos paxaros que marcharon.

 

Xa na clase, primeiro que fixemos foi escribir no encerado, entre todos e todas, as cousas que sabíamos dos paxaros, entre elas onde pensabamos que marcharan os paxaros e por que.

 

Cada quen escribiu logo, e debuxou, a onde pensaba que marcharan os paxaros.

 

Máis adiante tamén nos puxemos dacordo, en que cousas queriamos investigar, porque tiñamos moitas preguntas e algunhas delas eran moi parecidas.

Ó final quedamos con estas preguntas.

• Onde  marcharon os paxaros?
• Por que marcharon?
• De que cores poden ser?  hai paxaros de cor rosa?
• Como comen?, tiñamos dúas hipóteses, algúns pensaban que co pico, pero outros dicían que collían a comida primeiro coas patas para metela na boca. 

 

Coas preguntas xa "acordadas", comezamos a pensar "onde podiamos atopar as respostas", como xa investigamos moitas veces sobre outros temas, as ideas xurdiron de contado.

 

Xa podiamos comezar a nosa investigación.

Os vídeos que atopamos en internet, que empregamos para buscar as respostas a algunhas das preguntas, pódelos ver na nosa videoteca, no apartado de natureza, ou directamente nesta ligazón

http://www.edu.xunta.gal/centros/ceipcervinho/?q=node/319

 

¿onde marcharon os paxaros?

En internet o profe atopou un vídeo no que contaban que os paxaros en inverno marchaban para África porque alí non facía frío.

Quixemos ver o vídeo varias veces, e sabedes o que?... as veces os paxaros se perden cando voan e teñen que metelos nunha caixa para levalos nun avión. Mirade o vídeo e veredes como é verdade.

Xa o podiamos poñer no noso mural da investigación, Ían a África, ademáis todos xuntos para non perderse.

 

¿Onde está África? ¿está moi lonxe?

Agora quedaba por saber onde estaba África. Polo video sabiamos que tiñan que pasar por enriba do mar, por iso tiñan que ir voando.

Alguén tivo a idea de ir a buscar un mapa, e mellor aínda atopamos o "globo terraqueo" que daba voltas e todo.

 

Como no podiamos ir a África de verdade, fixemos o noso tren-avión "imaxinario", alá fomos por terra, navegando polo mar ata África, eso si había que ir mirando polo mapa xigante por onde iamos, para non perdernos como o paxaro do video.

 

Logo nun mapa marcamos con gomets onde quedaba África e Campo Lameiro, e debuxamos o camiño que recorren os paxaros, aínda que parece pequeno no mapa, no video dicían que é moi largo, e as veces algúns paxaros se cansan.

E este novo descubirmento, tamén o pegamos no mural claro. O equipo encargado de "escribir" este descubrimento tivo que ter coidado de non equivocarse ó poñer os gomets.

 

 

Para evitar que os paxaros de Campo Lameiro se perderan, Martín tivo a idea de facer unha flecha indicando o camiño.

 

Así que se queredes ir ata África (que está cara o sur) só tedes que seguir a flecha.

 

Así os paxaros do noso mural non se perderán.

 

Un día que nos xuntamos cos nenos e nenas da clase do lado, cando lle contamos o que descubriramos, resulta que IAGO sabía como se chamaba cando os paxaros marchaban porque facía frío, MIGRACIÓN.

Pedímoslle se podía escribilo no noso mural, e aśi o fixo. Grazas IAGO.

 

 

¿De que cores son os paxaros? ¿hainos de cor rosa?

Para investigar esta pregunta, decidimos facer equipos e buscar fotos dos paxaros e ir anotando de que cores aparecían, para logo poñer no mural da investigación tódalas cores das que poden ser.

Buscamos en libros, pero onde máis atopamos foi en internet. 

O que tiñamos era que buscar PAXAROS, así que o primeiro era escribilo entre todos.

 

Despois de intentalo varias veces, porque se non tiña tódalas letras non saían os paxaros, ó final logramos ver tódolos paxaros... e tiñan moitísimas cores.

 

Para poder anotar as cores, decidimos buscar por parellas as fotos de paxaros nos ordenadores da aula, e cada equipo anotaría dúas das cores dos paxaros que atopase. Menos mal que xa sabiamos poñer PAXARO con tódalas letras, e apareceron ó momento.

 

Xa na clase, coa lista de cores feita por cada un, debuxamos paxaros desa cor, recortamos e pegamos paxaros dunha folla que impriu o profe, para poñelos tamén no mural.

E sabedes unha cousa, si había paxaros de cor rosa como dixera AINHOA.

¿Como comen os paxaros? ¿co peteiro ou coas patas?

Outra das preguntas que máis nos interesaba saber era descubrir se os paxaros comían co peteiro ou coas patas. 

Buscando nos libros e preguntando na casa case todos pensabamos que usaban o pico, pero MARTÍN estaba seguro de que algúns collían a comida coas patas, así que buscamos tamén en internet, e atopamos dous vídeos. Nun deles un PELÍCANO collía os peixes co seu peteiro e noutro un AGUIA collía o peixe coas súas patas.

Decidimos poñelo con fotos no mural, para que todos os que o vesen soubesen que podían coller a comida dos dous modos.

 

 

Ademáis descubrimos un paxaro que chamaba MARTÍN PESCADOR, e que collía  os peixes co peteiro "buceando debaixo da auga".  A Martín fíxolle moita gracia que se chamara como el, así que o seu equipo quixo encargarse de escrbilo no mural.

 

Como xa tiñamos as respostas a tódalas preguntas, chegou o momento de "poñer o mural bonito" para poder colgalo no corredor e que todos poidesen "coñecer os nosos descubrimentos".

Os de tres anos, coa profe Vane, que estaba ese día tamén na aula, se encargaron de rodear con gomets de cores as cousas que descubrimos, o que non sabiamos...

 

Mentras os de 4 e 5, co profe ÓSCAR fixemos o título do mural, decidimos poñer PAXAROS, medimos o tamaño do papel e puxémonos mans á obra

 

Xa estaba rematado, tan só quedaba penduralo da parede, enriba da investigación sobre a IVERNACIÓN, cos compañeiros da outra aula de infantil.

 

Se queredes saber todo o que descubrimos, tan só tedes que ir o corredor de infantil e alí atoparedes a nosa investigación.