Lingua Castelá e Literatura

Chegou aos nosos oídos... "Luna Turbia", recital de Raquel Vázquez en Biblos

Chegou aos nosos oídos ....unha boa nova relativa a Raquel Vázquez. Raquel foi alumna do "Aguiar", estudou Filoloxía Hispánica e, actualmente, realiza no noso Instituto as prácticas do Master de Educación. 

O vindeiro mércores 26 de marzo ás 20 horas terá lugar na Libraría Biblos (Rúa Santiago, 4) de Betanzos,  un recital poético de Raquel no que presentará o seu libro "Luna Turbia" editado o pasado 2013 e co que obtivo o premio Gloria Fuertes de Poesía Joven.

Unha nova ocasión para disfrutar dunha palabra chea de sentidos como a que nos regala Raquel  que xa nos engaiolara cos anteriores poemarios "Por el envés del tiempo"(2011) co que acadou o premio Poeta Juan Calderón Matador, e "Pinacoteca do Sueños Rotos" ( 2012)


NOTA

Mesmo para os de letras non é complicado calcular a frecuencia coa que Raquel  sorprendenos cun novo libro.  ¡ !Sorprendido

21 de marzo. Día Mundial da Poesía. Lembrando a Juan Gelman

Hoxe, Día Mundial da Poesía, quereríamos ter nas nosas estanterías este libro do poeta arxentino Juan Gelman, falecido o 15 deste xaneiro. O libro está descatalogado. Non se pode dicir o mesmo da vixencia da súa proposta poética e vital, ben visible neste poema de Hacia el Sur:

SOBRE LA POESÍA

Habría un par de cosas que decir/
que nadie la lee mucho/
que esos nadie son pocos/
que todo el mundo está con el asunto de la crisis mundial/ y

con el asunto de comer cada día/ se trata
de un asunto importante/ recuerdo
cuando murió de hambre el tío juan/
decía que ni se acordaba de comer y que no había problema/

pero el problema fue después/
no había plata para el cajón/
y cuando finalmente pasó el camión municipal a llevárselo
el tío juan parecía un pajarito/

los de la municipalidad lo miraron con desprecio o desdén/murmuraban
que siempre los están molestando/
que ellos eran hombres y enterraban hombres/y no
pajaritos como el tío juan/especialmente

porque el tío estuvo cantando pío-pío todo el viaje hasta el crematorio municipal/
y a ellos les pareció un irrespeto y estaban muy ofendidos/
y cuando le daban un palmetazo para que se callara la boca/
el pío-pío volaba por la cabina del camión y ellos sentían que les hacía pío-pío en la cabeza/el

tío juan era así/le gustaba cantar/
y no veía por qué la muerte era motivo para no cantar/
entró al horno cantando pío-pío/ salieron sus cenizas y piaron un rato/
y los compañeros municipales se miraron los zapatos grises de vergüenza/pero

volviendo a la poesía/
los poetas ahora la pasan bastante mal/
nadie los lee mucho/ esos nadie son pocos/
el oficio perdió prestigio/ para un poeta es cada día más difícil

conseguir el amor de una muchacha/
ser candidato a presidente/ que algún almacenero le fíe/
que un guerrero haga hazañas para que él las cante/
que un rey le pague cada verso con tres monedas de oro/

y nadie sabe si eso ocurre porque se terminaron las muchachas/ los almaceneros/ los guerreros/ los reyes/
o simplemente los poetas/
o pasaron las dos cosas y es inútil
romperse la cabeza pensando en la cuestión/

lo lindo es saber que uno puede cantar pío-pío
en las más raras circunstancias/
tío juan después de muerto/ yo ahora
para que me quieras.
Mesmo título podería recibir este fragmento do discurso que pronunciou ao recibir o Premio Juan Rulfo no ano 2000; palabras que xiran tamén sobre a poesía e que, coa súa habitual sensibilidade ética e literaria, cita Jorge Riechmann en El siglo de la gran prueba, o seu ensaio máis recente:
«Ninguna catástrofe, natural o provocada por el hombre, ha podido jamás cortar el hilo de la poesía, esa sombra sin cuerpo que nace de las huellas del límite para borrarlo de la faz de la sangre. A pesar de los genocidas, la lengua permanece, sortea sus agujeros, el horror que no puede nombrar. [...] La palabra justa pertenece al reino de la muerte. Y la condición de los poetas es frágil, no encuentran abrigo en su obra, cada momento de esa obra cuestiona los demás y entonces nada sostiene a quien no tiene otro sostén que el acto de escribir. Y, sin embargo, la poesía continúa. La poesía está cargada de más vida. Un poema sin ojos no puede cruzar la calle.
El trabajo de la poesía es dar forma al vacío para que éste sea posible. El porvenir de la poesía es la palabra liberada del lenguaje. El viaje hacia el poema es más importante que el poema. La poesía es patria de los espacios negros y mira la calandria que sale volando de los ojos de un niño porque él la quiso ver. No hay necesidad de defender a la poesía frente o contra la realidad: la poesía devela la realidad velándola.»
A falta de Hacia el sur nos andeis da nosa biblioteca, quédanos o recurso das hemerotecas para acudir na busca de entrevistas con sentenzas inesquecibles: "la palabra es insurgente sólo cuando toca el corazón". Neste equinoccio de primavera, a loita poética de Gelman chega a nós co fulgor de sempre: emotiva, decidida, hoxe e sempre intacta.

Martes 18 de marzo. Saída didáctica. Santiago de Compostela

          O martes  18 de marzo un grupo de alumnos e alumnas de 2º BAC e 3º e 4º de PDC visitarán Santiago de Compostela acompañados polos profesores Tino Chao e Pancho Sánchez. 

          Esta visita houbo de ser posposta semanas atrás por culpa dun dos moitos temporais que sufrimos este inverno. Se cadra o martes será un día luminoso.

Agardemos que así sexa,  porque os viaxeiros poderán coñecer o Museo Pedagóxico de Galicia (para isto é indiferente o tempo meteorolóxico) e tamén as cubertas da Catedral de Santiago. Desexamoslles unha proveitosa visita e un bo tempo.

¡ Onte atopouse un "cadáver exquisito" en 4º D !

¡Que non cunda o pánico! ¡Non é que teñamos un asasino en serie merodeando polos andeis do Aguiar!

"Cadáver exquisito" é un xeito de creación colectiva de textos e imaxes  que consiste en plasmar ( inicialmente a través da escrita) unha idea, sentimento, imaxe.... a continuación doutra sen coidar da coherencia ou do sentido que o resultado final puidiera ter. Escríbese nun papel, dóblase (de xeito que fique agachado o escrito) para que o seguinte autor continue a obra. Ao final desprégase o papel para coñecer o resultado. A técnica pronto pasou da escritura ao debuxo e ao "collage". O xogo foi popularizado -a partir dun antigo pasatempo de salón- polos membros da corrente surrealista ( Breton, Paul Éluard o Tristán Tzara) a principios do siglo XX e recibe o seu nome da que se considera que foi a primeira oración creada a partir deste método: "El cadáver exquisito beberá el vino joven".

Os "surrealistas" alumnos e alumnas de 4º D,  acompañados pola súa profesora de ámbito, Concha Barrilero, deron en confeccionar un par destes cadáveres, un na versión textual e outro na gráfica, que agora vos presentamos.

Labios de carmín,

ojos color mar,

piel blanca como nieve,

manos de cristal,

eres perfecta como un diamante,

eres perfecta como una flor en primavera,

hermosa y vivaz.

Eres como la estrella fugaz que cruza el firmamento,

brillante y rápida

un amor de verano

intenso y fugaz

eres como la nieve en verano

mágica y extraña

como la luna que sale en las mañanas

y el sol de todas las noches

las lágrimas de las nubes

que sueltan toda su rabia

esperando a que salga el sol

con toda su magia

y se acaben las lágrimas

y se despeje el cielo

y tus manos acaricien mi pelo

y tus labios me recorran el cuerpo

y tu boca que calle el silencio

¡y tú!, regálame ese beso.

 

Rosmery, Cinthia, Cintia, Sara, Nicole

4º ESO - D

 


Chegou ata os nosos oídos......."Martini Seco", Juan Vázquez e a Agrupación Teatral Mariñán

Chegou aos nosos oídos ,,,, que Juan Vázquez ( o primeiro pola esquerda na imaxe de cabeceira) , ex alumno   e  tamén ex profesor de Lingua e Literatura Castelá do IES Francisco Aguiar e hoxe profesor da dita materia  en Pontedeume,  presenta o sábado 22 de febreiro obra de teatro xunto coa Agrupación Teatral Mariñán.

Juan é socio fundador e "alma mater" da dita Agrupación Teatral que cumpre este ano o seu 20 aniversario. Grazas ao labor deste incombustible grupo de amantes do teatro, cada ano polo mes de febreiro,  temos a oportunidade, e o pracer, de disfrutar dun Festival de Teatro Afeccionado ( imos xa pola V edición) . Este ano  participaron nel  Andaravía Teatro que presentou a súa obra "República de Guntián"; Tangatutanga de Santiago cunha espactacular representación do "drama histórico políticamente incorrecto"  "Urraca"; e a  Compañía Municipal de Teatro de Sada co clásico de Buero Vallejo "Historia de una Escalera".

O sábado 22 de febreiro toca o turno aos anfitriones. A Agrupación Teatral Mariñán estrea a súa posta en escena de "Martini Seco" . Será ás 20 h. na Aula de Cultura Xulio Cuns do Concello de Betanzos.

¿Que hacen dos chicos (Paco Roca e David Rubín) en un sitio como este ("Aguiar")?

O pasado 28 de febreiro no programa "Versión Española" que presenta cayetana Guillen Cuervo , emitíase en toda España a película "Arrugas" dirixida por Ignacio  Ferreras e baseada no comic do mesmo título de Paco Roca. Como é habitual neste programa, de seguido da proxección veu un coloquio  que resultou moi interesante.

O que non podiamos imaxinar é que tan só dúas semanas máis tarde Paco Roca estaría no Aguiar presentando a película e o seu comic aos rapaces de 1º e 2º da ESO ( que por eses días tamén puideron disfrutar nas aulas Abalar da película "Arrugas")

 

Pois así é, grazas ás xestións do Equipo de Biblioteca ,  o xoves 13 de febreiro ás 10.30 Paco Roca e David Rubín visitarán o "Aguiar" para ter un encontro, seguro que moi interesante, con todo o alumnado do primeiro ciclo da ESO

 

 

 

Volvemos ao título musical desta entrada. ¿Que fan dous autores tan coñecidos de banda deseñada nun Instituto como o Aguiar de Betanzos?.  A explicación é doada. Xa dende hai varios anos o noso instituto trabala coa banda deseñada:

.Temos unha sección na Biblioteca adicada ao cómic

.Publicamos anualmente unha  revista escolar de banda deseñada "BDban-de"

.As materias de Lingua Castelá e Lingua Galega  utilizan asiduamente nas súas aulas albums ilustrados e obras de banda deseñada como parta da súa programación de traballo e lecturas.

Para completar a oferta a Biblioteca acaba de mercar dúas obras destes autores

 -"Beowulf" de Santiago García e David Rubín  sobre o poema épico anglosaxón que tanto influíu en Tolkein

. "Los Surcos del Azar" de Paco Roca, sobre combatentes republicanos na Guerra Civil e na II Guerra Mundial 

A choiva en Santiago é arte :(

 

Con grande pesar de organización e público houbo de suspenderse a visita programada da que se dá conta nesta entrada. Queda pois para outra ocasión "con permiso da autoridade e se o tempo non o impide"

 

 

 

 

 

 

O martes 4 de febreiro, alumnado de 2º  BAC e Diversificación de 3º e 4º disfrutarán dunha apacible GuayGuiñovisita a Santiago de Compostela. Estarán acompañados polos profesores Tino Chao, de Lingua Castelá,  e Pancho Sanchez, de Educación Plástica.

Nela Poderán coñecer o Museo Pedagóxico de Galicia (MUPEGA) e o Museo do Pobo Galego.

As receitas incribeis de "El Oso de las Cañerías"

No Blogue que administra a profesora Elvira Castro, "El Oso de las Cañerías" están a aparecer unha serie de receitas verdadeiramente  incribeis. ¡Isto si que é un auténtico "master chef  junior"! ¡Noraboa rapaces e profes!

E como exemplo velaí vai ista de  Carmela Vázquez

Aquí se recoge la receta más increíble que hayan podido ver, escribo este documento para los ingenuos que pensaron que mi pastel era obra de brujería:

PASTEL DE LIBROS

Se mezclan dos huevos de oro

con un litro de chocolate derretido

traído de la fábrica de Willy Wonka.

Cuando formen una pasta homogénea

se le añaden unas pizcas de alegría,

 algunos polvos de Campanilla

y unas lágrimas de cocodrilo.

Unas habichuelas de Juan,

no le vendrían nada mal

y si además se le añade la primera risa de un niño

el pastel queda divino.

Eso sí, para que funcione

se necesita un poco de imaginación

extraído de un libro

escrito con brío.

Para la fermentación

nada como la música

del flautista de Hamelín.

Aunque también se lo podemos pedir

al genio de Aladino.

Dejar la receta completa

en un lugar alejado de amargura y ambición

para su perfecta conservación.

 

 

Carmela Vázquez Calatayud 1ºD

Facendo Camiño: Betanzos-Mesón do Vento (Tinoandainas)

 

 

           

             

             O vindeiro martes, día 15 de outubro,  reanúdanse as tradicionais andainas polo Camiño de Santiago na nosa bisbarra.


            Volven a estar coordinadas polo profesor de Literatura Castelá, empedernido e impenitente andarín Tino Chao.

 

             

               Nesta ocasión percorrerán o camiño alumnos e alumnas de 1º e 2º de BAC,  acompañados por Tino Chao e polos profesores


            Pancho Sánchez e Luís Gorrochategui, de Debuxo e Filosofía respectivamente.


 

Camiñata Alvedro - Mesón do Bento

13-Marzo-2012

caminante

 

 

 

Outro día no camiño, esta vez dende Alvedro a ta o Mesón do Bento. Actividade organizada por Tino para o alumnado de 4º da ESO e 2º de Bacharelato.

Distribuir contido