Chegou aos nosos oídos

CHEGOU AOS NOSOS OÍDOS: Camila Ros e a súas compañeiras, premiadas pola UDC

06/12/2021 10:38
Europe/Andorra
 
   O equipo formado pola nosa [ex]alumna Camila Ros Torres e as súas compañeiras,  Lucía Sánchez Domínguez, Sabela Seco Pérez, todas estudantes do segundo curso do Grao en Xestión Industrial da Moda na Facultade de Humanidades e Documentación, no Campus Industrial de Ferrol, obtivo o Premio á Innovación no concurso de vídeos Móvete polos ODS co traballo Moda por el clima.
 
 

CHEGOU AOS NOSOS OÍDOS: Antón Pérez Medín, deportista de alto rendemento

03/12/2021 18:45
Europe/Andorra

 

 

 

O golfista, Antón Pérez Medín, alumno de 4º de ESO, asistiu a unha recepción presidida pola alcaldesa, Dona María Barral Varela, na que foi homenaxeado por vir de recibir o recoñecemento da Secretaría Xeral para o Deporte como deportista de alto rendemento.

CHEGOU AOS NOSOS OÍDOS: Alberto Estévez Ferreiro gaña a Medalla de Ouro no GaliciaSkills 2021

25/10/2021 15:01
Europe/Andorra

 

Alberto Estévez Ferreiro ven de obter a medalla de ouro GaliciaSkills 2021 na categoría de Deseño mecánico - CAD nesta sexta edición.

Organizado pola Secretaría Xeral de Educación e Formación Profesional, Galiciaskills 2021 proxecta e difunde na sociedade á formación profesional que se imparte en Galicia. 
Este é un campionato eminentemente práctico, no que o alumnado participante mide as súas destrezas e demostra as súas capacidades na realización das correspondentes probas.
 
Un motivo de ledicia para o noso ex alumno Alberto, a súa familia, o seu titor, José Carlos Breijo García, os docentes do CIFP Ferrolterra no que cursa actualemente estudos de Deseño de Fabricación Mecánica, e os docentes do IES Francisco Aguiar e do CEIP Vales Villamarín, onde cursou este xove betanceiro.
 
Parabéns, Alberto!

CHEGOU AOS NOSOS OÍDOS...a música de May Vils

11/07/2021 08:01
Europe/Andorra
 

 

CHEGOU AOS NOSOS OÍDOS
 

 

A moi boa música da nosa moi creativa exalumna May Vils...

No número de xullo Laura Gestal entrevista a May Vils dando conta das últimas grabacións ás que podemos desde as plataformas de SoundcloudAmazon ou mesmo en Spotify.

 

Como advirte na entrevista, contou para o vídeo Te extraño coa axuda da súa amiga Raquel e algunha que outra compañeira que tamén paseou a súa sensibilidade e admirable rebeldía polas nosas aulas.

 

 
 
 

 

Parabéns a todas estas mulleres talentosas e, en particular, a esta emerxente artista: May Vils.

Chegou aos nosos oídos...publicación de Lidia Gómez sobre o galego e a linguaxe da xente nova

Chegou aos nosos oídos.... que Lidia Gomez, lingüista, ex alumna do Aguiar  publica o seu Traballo de fin de Master sobre o galego e a linguaxe da rapazada.

O paso da educación primaria á secundaria e mais o comezo da vida laboral son dous momentos chave nas mudas lingüísticas da mocidade en prexuízo do uso do galego. Así o conclúe un traballo de Lidia Gómez Martínez publicado no último número de Cadernos de Lingua, unha análise das narrativas biográficas de dezasete mozos e mozas galegas nas que estes contan e interpretan as súas experiencias vitais arredor da lingua. (RAG)

Así nolo explica Lidia nunha entrevista na radio galega.

https://www.crtvg.es/rg/podcast/diario-cultural-diario-cultural-do-dia-09-03-2021-4859818?t=74

 

Pica na imaxe da revista ou no arquivo adxunto para ler o traballo aparecido en Cadernos da Lingua da Real Academia Galega

 

PARABÉNS para Lidia!

Chegou aos nosos oídos...El Parque del Pasatiempo, por Angel Arcay et alia

Chegou aos nosos oídos .... a aparición dunha nova publicación sobre o Parque do Pasatempo. Tras dela, entre outros, o noso aprezado ex alumno, Angel Arcay Barral acompañado por dous fieis co-currantes a favor do Parque do Pasatempo : Yosu Duo e Josiño Souto.

Pero... ninguén mellor que Ángel para explicarnos alguns aspectos sobre a súa obra.

 

Quen é Angel Arcay?

Ángel Arcay Barral é un antigo aluno do IES Fco. Aguiar que despois estudou Historia e trata de vivir dela. A través da historia chegou ao mundo dos arquivos e da interpretación do patrimonio, que son as dúas cousas que lle dan de comer. Acaba de presentar un libro sobre o Pasatempo feito con dous amigos, Yosu Duo e Josiño Souto.

 

Por que o Pasatempo? 

Porque foi unha aventura que comezou José Souto fai case unha década, investigando algo aínda descoñecido, e ao que nos sumamos moita xente despois. Tiñamos a obriga de xuntar toda a información recollida nestes anos para poder presentarlla de forma coherente á xente. E non deixa de ser algo que facemos nos nosos ratos de ocio, polo que foi tamén unha maneira de levar mellor o encerro do 2020, compartindo investigacións e traballo con amigos, tanto os que asinan o libro, como os que colaboraron con el.

 

 

Como ves a situación do patrimonio no Concello e na bisbarra?

 

A nivel patrimonial Betanzos é unha gran potencia, pero considero que non se soubo vender para facer isto atractivo. E para min, que tamén son guía oficial de turismo, o patrimonio natural que hai na bisbarra é o complemento perfecto para un destino turístico que podería competir directamente cas grandes cidades, especialmente no turismo que virá cando desapareza a COVID-19.

 

 

Que dirías a autoridades e cidadáns respecto ao Pasatempo e ao Patrimonio en xeral?

 

Diríalle que se animen a coñecelo, porque é algo único no mundo e ten tantas posibles lecturas que seguro que lle acaban atopando interese por algún lado. Na Asociación de Amigos do Parque do Pasatempo(link) hai un grupo moi heteroxéneo de xente que nos permite apreciar o Pasatempo dende o punto de vista da historia, da arte, da educación, da arquitectura, da ética, da botánica e un longo etcétera. A figura do Pasatempo pode rachar ca imaxe que temos do patrimonio, quizáis máis estático e formal, porque permite centos de lecturas que se complementan unhas con outras.

 

 Só queda, pola nosa parte, dar grazas a Ángel polas súas palabras, polo seu libro e  pola súa dedicación ao estudo, divulgación e valoración do patrimonio betanceiro. 

 

CHEGOU AOS NOSOS OÍDOS: Xosé Luís Mosquera Camba, gañador do Premio Fiz Vergara Vilariño

21/12/2020 17:55
Europe/Andorra

 

 

 

CHEGOU AOS NOSOS OÍDOS... Xosé Luís Mosquera Camba, gañador do Premio Fiz Vergara Vilariño

 

  Xosé Luís Mosquera Camba, coa súa obra «Parhelio» gañou o XX Premio de Poesía Fiz Vergara Vilariño. Así o acordou na súa reunión telemática o xurado, por unanimidade, que estivo formado por Emma Pedreira, María Lado e Charo Lópes, actuando como secretaria a presidenta da A.C. Ergueitas, María Casar, e como presidenta a concelleira de Cultura de Sarria, Reyes Abella. 

   O xurado destacou que a obra gañadora conta con moita coherencia interna, mestura moitos xéneros e referencias, é moi sensorial e con moito ritmo: «Un poemario moi traballado, coidado con atención e riqueza lingüística. Ten un xogo de cambio de perspectivas no eu moi interesante e unha carga retórica ampla e consistente. Unha obra que presenta unha poesía ruturista na que se valora a apertura dunha liña de traballo anovadora enriquecida cunha prosa poética que rompe o uso máis clásico do verso e mergúllase na oralidade. Destaca a referencia a outras disciplinas artísticas, sobre todo á música. Unha obra cunha plástica moi poética e moi ben definida e con certo sentido do humor. Valorouse tamén o emprego de imaxes moi sostidas ao longo de todo o poemario como as dos cabalos ardendo, os bisontes... que transmiten forza e sonoridade. O autor propón ao lector unha participación activa», explicaron.

   Por outra banda, as poetas que formaron o xurado destacaron a altísima participación que se acadou nesta edición tan distinta pola situación sanitaria e o alto nivel das obras presentadas.

 

La Voz de Galicia, 21 de decembro de 2020

CHEGOU AOS NOSOS OÍDOS: premio ao esforzo e superación persoal.

 

CHEGOU AOS NOSOS OÍDOS que...  unha antiga alumna nosa, matriculada actualmente no IES As Mariñas, ven de recibir o premio ao esforzo e á superación persoal, correspondente ao curso 2019-2020, concedido pola Consellaría de Cultura, Educación e Universidade.

Moitísimos parabéns, V., de parte de toda a comunidade educativa do IES Francisco Aguiar! O esforzo sempre ten premio!

 

CHEGOU AOS NOSOS OÍDOS: o éxito deportivo de Brais Cano, prata no Campionato de España de Patinaxe Artístico

10/12/2020 13:30
Etc/GMT+1

 

CHEGOU AOS NOSOS OÍDOS: o éxito deportivo de Brais Cano, prata no Campionato de España de Patinaxe Artístico 

 

 

 

 

 

 

 

Seis medallas para os galegos nos Campionatos de España de Artístico e Trofeo Ciudad de Cunit.

Gran papel dos patinadores galegos nos Campionatos de España de Patinaxe Artístico e no Trofeo Ciudad de Cunit celebrados nas localidades de Cunit e Torrembarra.

Brais Cano, de Alquimia, alzouse coa prata na modalidade Solo danza juvenil masculino.

Parabéns!!!!

CHEGOU AOS NOSOS OÍDOS: recensión do último libro de Luis Gorrochategui en Babelia

09/12/2020 15:23
Europe/Andorra

 

LUIS GORROCHATEGUI, Contra armada, Crítica, Barcelona, 2020, 448 páxinas.

 

Vicente G. Olaya

Toda la verdad sobre la Armada Invencible

‘Contra Armada’ reconstruye la gran victoria de Felipe II sobre Isabel I que los expertos británicos siempre han ocultado

 

   Un relato que se extiende desde el siglo XVII afirma que sir Francis Drake, almirante de la reina Isabel I, jugaba a los bolos el 28 de julio de 1588 en Plymouth cuando fue avisado de que las naves de Felipe II se acercaban a Inglaterra para invadirla. Haciendo gala de la tradicional flema británica, pronunció: “Nos da tiempo a acabar la partida. Luego, golpearemos a los españoles”. Y lanzó una bola. Se supone que esbozando una ligera media sonrisa. Pero todo es completamente falso. En cambio, lo que sí está comprobado es la total parsimonia y frialdad mostradas por el gobernador Juan Pacheco, conde de Cerralbo, cuando se le comunicó el 4 de mayo de 1589 —entre el estruendoso tañido de las campanas de las iglesias y el encendido de la torre de Hércules como señal de peligro inminente— que la flota isabelina de respuesta estaba a punto de arrasar la entonces pequeña A Coruña. Sin inmutarse, Pacheco siguió presidiendo un juicio sobre una disputa aristocrática, mientras los presentes daban claras muestras de nerviosismo. Solo concluido el proceso, el conde emprendió la desesperada, exitosa y heroica defensa de la capital gallega.

Las 'fake news' derrotaron a la 'Armada Invencible'

   En abril de 2019, durante el Congreso Internacional La Armada Española de 1588 y la Contra Armada Inglesa de 1589, el escritor Luis Gorrochategui se encaró con un grupo de historiadores británicos que asistían al simposio. Les echó en cara que supieran mucho de las bolas de cañón que los barcos de Felipe II escupieron contra las naves inglesas en el fallido ataque a las islas, pero no dijeran nada sobre el completo desastre que supuso la respuesta británica un año después. Aquellas palabras provocaron que la BBC encargase una investigación que se plasmó en un capítulo de la serie Royal History’s Biggest Fibs (Los mayores bulos de la historia real), donde se daba la razón al escritor gallego. Esto, a su vez, le animó a plasmar los hechos que los historiadores ingleses nunca mencionan en el magnífico Contra Armada. La mayor victoria de España sobre Inglaterra.

   Contra Armada, en realidad, son dos libros en uno, y no se entiende uno sin el otro. La primera parte está dedicada a detallar por qué fracasó la invasión de las costas inglesas por parte de Felipe II, mientras que la segunda disecciona la frustrada respuesta militar de Isabel I, lo que incluye el relato de la práctica destrucción de la armada británica con más de 20.000 soldados muertos en mar y tierra.

   Gorrochategui lo resume así en la primera página de su libro: “Durante el año transcurrido desde julio de 1588, cuando zarpa de España la Gran Armada, la famosa Invencible, y julio de 1589, cuando arriban a Inglaterra los restos de su réplica inglesa, la desconocida Contra Armada, se van a consumar dos de las mayores catástrofes navales de la historia. A la primera de ellas, desde que se produjo hasta la actualidad, se le ha brindado una enorme atención. Se ha convertido en uno de los grandes hitos de la historia de Europa. A la segunda, y también desde que se produjo hasta hoy en día, no se le ha dedicado ninguna, o mejor dicho, la que se le dedicó fue para ocultarla, con lo que ha acabado por desaparecer por completo del relato histórico. Sin embargo, y para más sorpresa, el desastre inglés de 1589 superó con creces al español del año anterior”.

   De los 137 barcos que Felipe II envió para tomar Inglaterra, solo 35 no volvieron a España, fundamentalmente embarcaciones de transporte de fábrica mediterránea y que resultaron incapaces de enfrentarse a los temporales del Atlántico. “El más terrible incidente se produjo en la bahía de Sloigo [Irlanda], en la que tres naos fueron a embestir en medio de un gran temporal a una playa cercada de grandísimos peñascos y fue cosa jamás vista”. Solo sobrevivieron 300 de sus mil hombres.

   No obstante, “los galeones y las naos cantábricas, volvieron en su mayoría a puerto”, recuerda el escritor. De hecho, de los 20 galeones de la expedición, solo tres, el San Felipe, el San Mateo y el San Marcos no regresaron, aunque su pérdida no se produjo en combate, “porque la Gran Armada no fue nunca derrotada”.

   El plan británico de respuesta al fiasco español consistía, a grandes rasgos, en destruir los barcos en reparación en el puerto de Santander con una gigantesca flota formada por 180 naves que transportaba una fuerza militar de 27.667 marinos y soldados. Posteriormente, atacarían Lisboa para nombrar a un nuevo rey en Portugal y expulsar a los españoles, tomarían a continuación las Azores, romperían las comunicaciones entre América y la Península y dominarían así todos los territorios ultramarinos.

   Pero el almirante Drake, más acostumbrado a piratear que a presentar batalla en mar abierto, desobedeció a su reina y, en vez de destruir el puerto de la capital cántabra, decidió atacar la entonces desguarnecida A Coruña. Ese fue el gran error que llevó, a la postre, a la desmoralización de las tropas y a la práctica destrucción de su flota.

   La ciudad gallega solo contaba con 500 soldados profesionales, además de la compañía regular de Álvaro de Troncos, de 150 hombres. A ellos se sumaron 560 vecinos que fueron armados con todo lo disponible para intentar rechazar el ataque. Unos 1.200 hombres frente a más de 20.000 soldados desembarcados. Drake “sentía mayor predilección por los ataques sorpresa y los botines seguros que por las grandes batallas navales, o terrestres, cuerpo o cuerpo”, escribe el autor.

“Cinco miserables chelines”

   Lo que vino después –el famoso episodio de María Pita enardeciendo a las mujeres para que defendiesen una ciudad prácticamente ya sin hombres, la llegada a marchas forzadas de los estudiantes de la Universidad de Santiago como refuerzo o la lucha a muerte entre aldeanos y soldados gallegos contra la caballería acorazada inglesa en el puente de El Burgo— son suficientemente conocidos, que no reconocidos. Sin embargo, la bruma histórica se extiende sobre hechos posteriores como el fallido ataque a Lisboa por parte de Francis Drake y John Norris, su derrota completa en suelo portugués o su huida desesperada para reembarcarse hacia Inglaterra, mientras las galeras de Felipe II atrapaban o hundían las naves rezagadas de Isabel, reina a la que sus capitanes ocultaron inicialmente la verdad. Tras el desastre, los pocos hombres que consiguieron volver fueron recompensados “con cinco miserables chelines” y quienes osaron hacerse ver por las calles de Londres fueron directamente ahorcados.

   Luego, vino un pacto de Estado para ocultar el desastre, la exaltación de las acciones propias, el ingeniar un nombre de mofa para la expedición militar —lo de Invencible es una invención inglesa― la elaboración de pasquines burlescos, el trenzado de impresionantes tapices laudatorios expuestos en palacios, la reescritura de la historia… Y la falta de respuesta española.

   Hoy día, las banderas inglesas ganadas al ejército de Norris por el militar Sancho Bravo el 5 de junio de 1589 en Portugal se guardan en la catedral de Sigüenza. “Sobre la historia de España pesa un paradigma de negación”, escribe Gorrochategui, “y mientras validemos [la mentira] como referencia para dimensionar nuevos, u olvidados, hallazgos historiográficos no conseguiremos dar a estos su verdadero significado”. “Sean estas palabras”, concluye, “en recuerdo de los que lucharon y murieron, humilde contribución para que cambie este estado de cosas”.

Vicente Olaya, Babelia, El País, Madrid, 9 Dicembro de 2020.

 

Distribuir contido