Ao cumprirse o centenario do nacemento do poeta celanovés Celso Emilio Ferreiro, unha das voces fundamentais da literatura galega da segunda metade do século XX, desde a Coordinadora Galega de Equipos de Dinamización Lingüística (CGENDL) decidiron renderlle homenaxe pública cunha acción de carácter colectivo que simbolice toda a forza e enerxía que transmite a súa palabra, símbolo permanente de valores de solidariedade e xustiza universais, pero tamén de compromiso cívico coa cultura e lingua de Galicia.
Poema de Ramón Cabanillas en homenaxe a Castelao no seu pasamento.
DE QUE MORTE MORREU A NOSA PRENDA?
¡Irmán Daniel!
Na praia de Rianxo
caían como bágoas as estrelas, espallaban teus aies derradeiros bruantes ventos das andinas serras, e ondas galgantes, en cramor, chegadas
da pratense ribeira,
contaban no areeiro que te foras da sereidade pola plan vereda... o camiño que nunca se desanda, o vieiro sin fin...
Na noite pecha
entrei pinal adiante, medoñento, a alma dun feitizo prisioneira. Fungaban os ramallos un responso, brilaba a frouma verdecente acesa, en velorio de honra ó teu relembro. Ergueitas cara ó ceo as ponlas, era
cada pino un cruceiro,
labra xenial da túa man maiestra, e aquel forte e lanzal, que tempos idos escoitou a túa prácida conversa
co sabidor e xurdio,
profundador de voces milagreiras, inquireu delorido, en desespero: ¿De que morte morreu a nosa prenda?
Atravesoume o peito
un dor punxente e esguío de saieta e díxenlle a verdade cru, tinguindo cunha pinga de sangue cada verba: ¡Morreu do mal dos bos e xenerosos!
