Uso responsable das TIC, Vivimos en comunidade, Autoconfianza, Relacións cos demais, Coeducación, Consumo Responsable, Crianzas coma nós, Educación Vial, Prevención da violencia de xénero, Construimos igualdade, Contigo contra o acoso escolar, De maior podo ser...
HAI QUE REGULAR E PARAR CERTAS PRÁCTICAS NAS REDES SOCIAIS CON NENOS E NENAS
Gravar e publicar bromas ou burlas nas que se asustan, se entristecen ou se enfadan… NON É GRACIOSO, É UNHA HUMILLACIÓN PÚBLICA.
Gravar e expoñer a diario a súa intimidade, publicando cando están na casa, na rúa e todo tipo de situacións da súa vida de forma constante non respecta o seu dereito á privacidade, coa dificultade emocional que supón vivir esa ausencia de adultos enganchados a un móbil vivindo para “gravar constantemente”.
Gravar e publicar momentos nos que son vulnerables: enfadados, en perrenchas, frustrados… Non damos exemplo de como o xestionamos con iso, gravar esa situación é ter en conta NADA as súas emocións nese momento. Reflexionemos se a nós nos gustaría que nos gravasen perdendo os papeis e se fixése público…
Crear perfís públicos de menores, xestionados polos proxenitores (para que sexa legal), converténdoos en personaxes públicos. Un neno ou nena non está preparado emocionalmente para ser público, e convivir coa idealización e o sistema de aprobación continua das redes sociais.
Compartir en contas públicas (dedicadas ao humor, á difusión de contido ou á educación) calquera dos vídeos anteriores para facer broma ou para xerar unha denuncia pública só contribúe a expoñer aínda máis a imaxe do menor nunha situación vulnerable á conta de xerar morbo. A forma de denunciar un abuso é ante o centro escolar ou ante a xustiza. Aí si. Expoñendo ao menor aínda máis ante miles de persoas nunha situación de violencia, de burla, de pelexa, só agrava o problema emocional que xera o feito en si. Algúns destes vídeos fanse víralles e circulan durante anos, millóns de persoas venos, por favor NON OS COMPARTAS, NON é a forma de axudar á infancia.
Nota: todos estamos a aprender a convivir en redes. Non se trata de ocultar ás crianzas delas, senón de usar o sentido común.
1. Saudar polo nome. Non é suficiente con saudar. Hai que saudar ás persoas polo seu nome. Hai que aprender a personalizar. Fíxate na diferenza entre un Bos días e un Bos días, Ana.
2. Realizar un acto de bondade. Un acto de bondade non é un favor. É unha acción insignificante que realizas cara a unha persoa de xeito totalmente altruísta e desinteresada. Por exemplo, recoller un papel do chan que lle caeu a un/ha compañeir@.
3. Ser educad@. Canto máis educad@ sexas, máis feliz farás aos que te rodean. Pouca xente relaciona ser educado coa felicidade e a min paréceme algo esencial. Por exemplo, non interrompas mentres outra persoa fala, cede o paso a un/ha compañeir@. Son xestos que pouco a pouco afondan nas persoas.
4. Asentir coa cabeza. É importante que, cando unha persoa che fale, te centres exclusivamente nela. Debe notar que é o centro de atención, que nos importa o que nos está a dicir, que o deixamos todo de lado para centrarnos nesta persoa. Míra@ aos ollos, e non fagas nada máis. Esquécete de móbiles, pantallas de ordenador, de todo aquilo que nese momento esteas a facer.
5. Xerar seguridade. Moita xente que nos rodea é tremendamente insegura. E a inseguridade é algo que resta felicidade ás persoas. Dar seguridade a estas persoas non hai máis que xerar confianza e, por ende, felicidade. Non hai que confundir nunca dar seguridade con dar a razón.
6. Ser positiv@. Ser positiv@ implica unha actitude ante a vida e ante as persoas fundamental. É moi importante dar unha visión positiva do noso ámbito, sen por iso perder a obxectividade, a realidade que nos rodea. A vida debe consistir para ti en mirar a botella sempre medio chea e proxectar esa idea cara aos demais.
7. Interesáte pola xente. Eu sempre distingo entre ser un interesado e interesarte pola xente. Cando te interesas pola xente estás a traballar a empatía, cédeslle o protagonismo á outra persoa e creas un vínculo con ela. Para interesarte pola xente é importante que fagas sempre preguntas abertas e que lle permitan á outra persoa non explicar algo, senón contar algo como, por exemplo, Ana, queres contarme o que pasou onte?
8. Sorrir. O sorriso é a irmá da felicidade e ademais o único efecto secundario é que é tremendamente contaxioso. A xente sempre se rodea das persoas que sorrín porque lles transmiten felicidade, paixón e entusiasmo pola túa vida.
9. Ser agradecid@. En ocasións hai que proxectar a felicidade cara nós mesmos para lanzala logo cara ás persoas. Debes ser agradecido e ir máis alá dun simple grazas. Cando agradezas algo, tamén debes personalizalo e verbalizalo. Por exemplo, estou moi agradecido, Ana, por invitarme á festa que celebrarás este sábado. Fíxome moita ilusión.
10. Celebrar os éxitos da xente. Hai que alegrarse polos éxitos dos demais. Debemos ceder un espazo para que os demais sexan capaces de celebrar os seus éxitos e que, cando os logren, saiban que estamos do seu lado e que nos alegramos de corazón por iso. Neste último truco a felicidade debe ser máis recíproca que nunca. E non esquezas verbalizar o éxito, dicirllo de palabra como, por exemplo, Doute o meu máis sincero parabén, Ana. É un orgullo terte como compañeira.
O máximo que se lle pode solicitar a un neno ou a unha nena é que trate aos outros con respecto, pero nunca que faga demostracións soamente por contentar á devandita persoa ou ao adulto que llo indica, eles e elas deben ter sempre o control das eleccións no referente ao seu corpo e á forma na que interactúan cos outros, xa que mentres máis rápido asimilen que teñen o total dereito de decidir que facer e con quen, mellor será o seu desenvolvemento persoal e máis positiva a súa visión sobre se mesmos, aprendendo a respectarse e a coidarse sempre, sen importar o que digan os outros, algo que aínda que pareza simple nunha situación cotiá de dálle “un bico á tía ou se poñerá triste”, en realidade ten un significado realmente importante en canto a non deixar paso á manipulación, á obrigación ou ao condicionamento.
desde fóra da rede corporativa dos centros educativos. Nesta situación, é importante lembrar unha serie de recomendacións de ciberseguridade, orientadas a protexer a información e os servizos dos riscos que esta situación pode xerar.
Recomendacións sobre o equipo informático persoal que se utilice para o acceso remoto aos sistemas de información da Xunta de Galicia:
O equipo informático que se utilice para a conexión debe ter as actualizacións de seguridade do sistema operativo instaladas, e a poder ser tamén as do software ofimático, lectores de PDF e outro software de uso habitual. Debe contar tamén con algún tipo de software de seguridade, como por exemplo un antivirus actualizado e que reciba actualizacións frecuentemente.
O acceso aos sistemas de información corporativos debe facerse desde unha conexión a Internet de confianza, non se deben empregar redes WiFi compartidas con persoas descoñecidas.
No equipo persoal que se utilice para conectarse aos sistemas de información da Xunta de Galicia, deberanse seguir unhas pautas de navegación web segura pola rede Internet que eviten a infección do equipo.
O equipo debe estar protexido por un contrasinal/PIN.
Non debe realizar simultaneamente co mesmo equipo actividades alleas á actividade de traballo, como por exemplo:
acceder a páxinas web non relacionadas coa actividade
executar aplicacións non corporativas
abrir documentos non corporativos ou recibidos desde fontes que non son de confianza
permitir a execución de macros de documentos ofimáticos
É importante lembrar as recomendacións habituais sobre o uso do correo electrónico, en particular estar alerta ante calquera correo electrónico sospeitoso, e no caso de recibilo seguir as seguintes pautas:
Non facer clic en ningunha ligazón.
Non abrir os ficheiros adxuntos.
Non introducir as credenciais (usuario ou contrasinal) en páxinas web nas que se dubide sobre a lexitimidade das mesmas. Ao abrir unha páxina web, é importante verificar que é unha páxina lexítima, fixándose ben na dirección que se mostra na barra de direccións do navegador web e tamén, de usarse protocolo seguro (HTTPS), verificar o certificado asociado á páxina web.
Hai que sospeitar de correos con faltas de ortografía ou outros erros de redacción, así como calquera outro elemento sospeitoso. Ante calquera dúbida é importante verificar o campo "de" do correo electrónico e comprobar cal é a dirección de correo do remitente, máis alá do alias que empregue.
Hai que sospeitar de ligazóns curtas ou daquelas nas que, ao pasar o punteiro do rato por riba delas, apunten a unha dirección que non sexa unha dirección web coñecida ou de sitios web da Xunta de Galicia.
Hai que ter en conta que, en ocasións, os atacantes poden utilizar unha dirección de correo lexítima da Xunta de Galicia previamente comprometida nun ataque anterior, incluso como reenvío dun fío de correos lexítimo intercambiado entre persoas pertencentes á Xunta de Galicia. Nestes casos hai que extremar a atención, xa que é máis complicado darse conta do engano, polo que, en caso de dúbida, recoméndase chamar ou contactar co remitente para confirmar a lexitimade do correo.
No caso de ser vítima dun destes correos fraudulentos ou ante calquera dúbida, prégase contactar o antes posible coa Unidade de Atención a Centros (UAC), para que se poida minimizar calquera impacto.
Existen na actualidade páxinas web e envíos de correo electrónicos fraudulentos, que aproveitando a crise do COVID-19, intentan enganar aos usuarios, redirixíndoos a páxinas web con contidos maliciosos, coa intención de conseguir as credenciais (usuario/contrasinal) da persoa usuaria para logo levar a cabo ataques informáticos ou simplemente co obxectivo de difundir información falsa. É importante polo tanto estar moi alerta. Se recibe chamadas, correos, mensaxes etc., que aparentemente teñen orixe en persoal da organización, centros de atención a usuarios etc., lembre que:
Nunca debe facilitar información de medios de acceso (usuario e contrasinal, tokens, códigos recibidos por SMS etc.). Nin sequera tratándose realmente do persoal de atención a usuarios debe realizarse esta práctica, xa que o persoal de atención a usuarios debe ter mecanismos para corrixir incidencias, restablecer contrasinais etc., sen requirir que a persoa usuaria llo facilite.
O persoal da UAC conta con medios de acceso ás aplicacións que lles deben permitir solucionar os problemas sen requirir datos do acceso das persoas usuarias.
Se está detectando problemas no seu acceso aos sistemas corporativos, contacte directamente coa UAC.
Recoméndase utilizar as ferramentas corporativas postas a disposición pola Xunta de Galicia para o acceso aos servizos dixitais educativos, evitando utilizar plataformas alleas á Xunta de Galicia, que poderían implicar riscos de seguridade (técnicos e normativos). Pode consultalas no espazo de Servizos Dixitais Educativos do portal espazoAbalar: https://www.edu.xunta.gal/espazoAbalar/espazo/servizos-dixitais
Ante calquera dúbida ou problema, se cre que puido ser vítima dun correo fraudulento ou no caso de querer comunicar un incidente de seguridade informática, pódese poñer en contacto coa UAC:
Unidade de Atención a Centros uac@edu.xunta.gal Teléfono: 881 99 77 01
Durante esta última semana a nosa capacidade de adaptación aos cambios foi posta a proba de mil xeitos diferentes tanto na vida privada como na laboral. A nova situación fixo imprescindible que aprendesemos a marchas forzadas a desenvolvernos nun entorno novo, o virtual, que sen dúbida vai ir evolucionando e mellorando grazas á experiencia práctica ao longo dos próximos meses.
Ata o de agora eramos unha comunidade que interacionaba nun punto de encontro físico, o edificio escolar, nestes momentos de illamento ese papel vaino ir empezando a xogar a Aula Virtual.
Nós somos, pola idea común que temos do que debe ser a educación e por traballar do xeito no que traballamos, mestres e mestras de todo o noso alumnado e non so do das nosas titorías. Debemos polo tanto estar dispoñibles e abrir vías de comunicación con todas as familias. A aula virtual vainos permitir restablecer eses vínculos a pesar da distancia física que nos separa.
Son consciente de que co paso dos días cada un e unha de vós fostes desenvolvendo formas diferentes e igualmente válidas de afrontar a situación. Nos vos pido en absoluto que abandonedes recursos e rutinas que funcionan, so vos pido que fagades un esforzo máis, o de adaptalos á plataforma común. Porque compartir as nosas experiencias vainos enriquecer a todos/as: alumnado, profesorado e familias.
Contade comigo para atopar solucións aos primeiros tropezos.
Moitas grazas pola vosa profesionalidade e bo facer.
