Xa temos rematada a nosa ilustración para o conto María Castaña. Unha muller para o 8 de Marzo.

No noso centro tocounos ilustrar o seguinte texto:

"Daquela - en nacín en 1886 - non tiñamos ninluz, por non ter, nin onde facer as nosas necesidades, a non ser na corte das vacas,

no galiñeiro ou nas árbores da contorna. Éravos así, non é como agora!

Na nosa casa non había fartura, pero sempre había pan ou caldo para lle dar unha cunca aos pobres que viñan pedir pola aldea.

Porque o meu pai era cacharreiro, e nunca faltaba traballo. Xa sabedes a cantiga apopular:

"Ao pasar por Gundivós,

o primeiro que se ve,

son as olas a secar

e os fornos a cocer"