" Eu sonche rapaz de a bordo,

pero sei moito de mar.

Téñoche un cesto de amor,

  mira que aínda son rapaz...!

( Xosé Mª Brea Segade)

HAI ANOS, CANDO OS AVÓS ERAN PEQUENOS, ERA FRECUENTE QUE A PARTIR DOS 10 ANOS OS NENOS TRABALLASEN NOS BARCOS DE PESCA COMA RAPACES DE A BORDO

" (...) cando fun xa máis grandiño, miña nai mandoume o mar, de rapás de barco. O volver do mar faxíanse as partes, e ó rapas media. As redes tamén levaban a súa parte. E logo tiña que quedar a lava-lo barco. Unha esclavitú. Os barcos non eran de motor, que eran de remo. Eran de motor de pan de millo"

( testimonio recollido por Mar Linares e publicado no artigo "Donde van eses tempos" do programa das festas de Guadalupe 1992)