IES Castelao

Os meus mangas preferidos (1)

Unha das integrantes do Club de lectura de Manga, P.A R., de 2º ESO A,  falounos no mes de abril dos seus mangas favoritos:

Toradora

Da autora Kuyuko Takemiya, a historia, que se desenvolve ao longo de sete volumes, trata sobre a vida de dous estudantes de segundo ano de preparatoria. Os protagonistas, Taiga e Ryûji, tamén son veciños e ao principio trátanse fatal, pero é incrible como ao longo da historia van evolucionando  e mellorando a súa relación.

El profesor Layton y sus divertidos misterios

A autora desta colección de catro volumes é Naoki Sakura. Este manga encantoume porque o profesor Layton pon os seus dotes deductivos ao servizo da humanidade, resolvendo  casos complicados. A trama é moi graciosa. Ademais inclúe varios puzles moi entretidos e pode lerse sen ver os videoxogos  do mesmo título.

El dulce hogar de Chi

Kanata Konami escribe a historia da gata Chi, unha doce cría de gata que se perde na cidade e que é recollida por unha familia. Aí comezan as súas aventuras e convivencia coa familia na súa nova casa. Cóntannos momentos da vida da gatiña: o seu primeiro encontro cun coche, un can…

  El increíble caso de Barnaby Brocket                   John Boyne

Esta novela é moi entretida pola particularidade que presenta o protagonista que o fai cambiar de lugar tantas veces e coñecer a tantas persoas diferentes. É un neno que desobedece a lei da gravidade, que viaxa flotando polo mundo.

            Seus país trátano mal, di Cristina, excluíndoo da vida social e sen permitirle saír da casa; non deberían tratalo así por ser diferente xa que se cadra os diferentes son eles mesmos e non Barnaby.

            Os pais de Barnaby, segundo Pablo, queren que todo sexa “normal” e comprobar que o seu terceiro fillo é moi raro non lles gusta en absoluto. Pero así a obra transmítenos que todos temos particularidades e mesmo querer ser tan normal convértete en alguén raro. Convídasenos así a pensar se debemos ou non xulgar os demais.

            A André sorpréndelle que a alguén se lle puidese ocorrer semellante historia, desenganchando aos lectores por un tempo da tecnoloxía e viaxando coa imaxinación coma se fósemos Barnaby, que mesmo chega ao espazo.

            Cando seus pais o abandonan por non ser normal, Barnaby vaise  atopando con outras persoas que tamén sofren pola mesma razón e que o acollen nas súas casas, comenta Hiwot. Por iso, a obra dános un bo exemplo de xenerosidade e hospitalidade.

            É unha fermosa historia que amosa, di Antía, que non é preciso ser normal para sentirse feliz. Tamén a Camila lle parece unha historia moi bonita, na que un neno diferente aos demais está orgulloso de ser como é, pois iso permitiulle coñecer a moita xente e vivir aventuras incribles. Atrapa a túa atención e faiche aprender a estar orgulloso de ser diferente.

            En conclusión, di Xaime, é unha novela entretida pero un pouco triste pola forma en que os pais tratan a Barnaby. Ensínanos que cada persoa é normal á súa maneira e que a túa casa é sempre o mellor lugar.

                                      Alumnado da 2ª parte de 1º ESO-C

A visita do inspector                      J. B. Priestley 

No mes de marzo alumnos de 1º de bacharelato A e C analizaron esta peza de Priestley.

A obra comeza cunha cea na casa da familia Birling, na que  celebran compromiso entre Sheila, a filla dos Birling, e Gerald Croft. De súpeto aparece o Inspector Goole que lles comunica que unha moza se suicidou cun desinfectante. Co transcorrer da obra, descóbrese que todos os integrantes da familia e o noivo de Sheila tiveron algunha relación con esa moza, que ía cambiando o nome. Foi empregada do Sr. Birling e despedida; Sheila fíxoa botar por bobadas, Gerald tivo unha relación como amante, a Sra. Birling non a quixo axudar cando foi a pedir axuda a un fogar de mulleres e o fillo que esperaba a moza era de Eric, fillo da familia. Vaise o inspector e decátanse de que non existe ningún policía chamado así e que ningunha moza morrera dese xeito. Pero cando parecía que todo era unha broma ou o home era un tolo, soa o teléfono e comunícanlle a Birling que morreu unha moza por tomar desinfectante e que un inspector de policía irá á súa casa para interrogalos.

A trama da obra mantívonos enganchados de principio a fin, por como  transcorre a historia, polo papel de xuíz do falso inspector e a tensión que xera dende que aparece.

A súa estrutura circular era algo inesperado. A intriga que se mantén ao longo da obra fai que a nosa mente constrúa un final que en nada se parece ao que elabora o autor, impactante  e inesperado. Ademais, constitúe unha crítica da sociedade inglesa da época, moi clasista, e fai que o lector-espectador reflexione o sobre os seus actos e as consecuencias que estes poden causar nos demais.

                                                                     Daniel Valdivieso, Lucía Jorge e César Rodríguez

Unha rosa é unha rosa

                                             Suso De Toro

Un grupo de alumnos de 1º Bac A e B lemos ao longo do 2º trimestre esta obra de teatro de Suso de Toro.

Unha rosa é unha rosa (Unha comedia de medo) cóntanos a historia da vella Rosa, que reparte a súa herdanza en tres partes, entre os seus dous sobriños, Pololo e Adela, e a filla doutra sobriña xa morta. A vella Rosa é seguidora na televisión dos telefilmes do detective tenente Colombo, do que sabemos da súa ascendencia galega. A morte da vella Rosa, en estrañas circunstancias, desencadeará unha divertidísima trama de enredo que remata cunha inevitable hecatombe tráxica.

Álvaro Aira  di que o pasou moi ben lendo o texto. Os personaxes, simples, provocan unha gran comicidade por como son descritos. Os seus diálogos son chispeantes e reflicten a súa personalidade ridícula. Tamén lle atraeu os cambios repentinos no guión e a concentración da acción cara ao final.

 Da mesma opinión é Santiago Leboreiro, que engade que ademais de ser divertida invita a reflexionar sobre o que se pode chegar a facer por avaricia, pois  a peza critica claramente á sociedade actual  da "comodidade e da ambición".

Outros alumnos comentan como o autor nos vai avisando do que lle vai suceder á vella Rosa a través das escenas da televisión en que  ve a serie do tenente Colembo.

Recomendan a súa lectura.

                                                       Álvaro e Santiago (1º Bac A e B)