STEM

    O día 26 de abril o alumnado de 1º BAC do IES Perdouro saímos de viaxe cara á Coruña co fin de visitar a Facultade de Informática, o Arquivo do Reino de Galicia e o Castelo de San Antón.
    Despois dunha viaxe de dúas horas en autobús, chegamos á entrada da Facultade. Os profesores deixáronnos unha media hora para integrarnos e observar un pouco pola nosa conta o interior do edificio, ou para, se queriamos, comésemos algo.
    O noso guía ese día foi Óscar Pedreira, Vicedecano de Organización académica. Explicounos un pouco en que consistía o grao de Informática e desmentiunos algúns prexuízos que se teñen sobre os informáticos cun pouco de humor.
    Despois, fixemos un percorrido pola Facultade e puidemos entrar nunha aula e en dous laboratorios de investigación, nos cales os alumnos nos explicaron en que estaban a traballar (por exemplo, en arquitectura de ordenadores ou aspectos relacionados coa óptica).
    Unha vez rematada esta visita, agradecémoslle a Óscar que nos permitise experimentar ese ambiente universitario e partimos cara á nosa seguinte parada.

    Ás 12:45h comezamos a nosa seguinte visita ao Arquivo do Reino de Galicia, que se atopa na cidade da Coruña. Foi creado no ano 1775 e é o arquivo galego máis importante ao contar con 25 km de estantes.
    As funcións principais deste Arquivo son recoller a documentación que xera a Administración, organizar ese material e mantelo en bo estado. Para isto conta con varios métodos de almacenaxe: “Galiciana”, unha plataforma na que se mete a información coa web correspondente para acceder a ela; mobles compactos para aproveitar ben o espazo; e unha cámara frigorífica, única nun arquivo en Galicia. Contan con medidas de seguridade en caso de incendio. No lugar onde están gardados os documentos, quitarían o osíxeno da sala en vez de usar auga, para que o papel non se estrague.
    Este Arquivo do Reino de Galicia, nun principio, ubicouse en Betanzos e chegou ao edificio actual en 1957, comezando as súas funcións nos anos 80.
    Manéxanse aquí moitos tipos de documentos: textos, planos, mapas… e máis de 300.000 fotografías, contidos en diversos soportes (pergamiños feitos con pel de animal, papel de trapos, CDs, DVDs, disquetes e microfilmes) e escritos con distintos tipos de letra (visigótica, carolina e gótica cortesá, procesal ou humanística; esta última é a que usamos hoxe). Estes documentos están datados dende o s.XV ata hai cen anos de antigüidade.
    Mostráronnos alí tamén documentos da nosa zona, como unha causa xudicial por bruxería, a aparición dun espírito en 1830 e unha extradición dende Nova Iorque nos anos 30.
    Despois ensináronnos o laboratorio de restauración onde nos explicaron como se facía o papel antigamente (cando foi inventado polos chineses e cando foi perfeccionado polos árabes ao introducirlle algodón e fío que botaban na auga e mazaban cuns batáns). O papel actual é de lignina, que vén da madeira e non ten apenas celulosa, polo que é de peor calidade (ademais, moitas cousas poden danar o papel: a auga, os fungos ou a composición da tinta que se use).
    O proceso de restauración do papel consta de varias fases: primeiro fáiselle unha fotografía e unha ficha moi detallada; a continuación, desmóntase as follas e dáselles un baño con auga e outro con hidróxido cálcico; despois destes baños, póñense nun tendedoiro a secar (para reestablecer as pontes de hidróxeno) e, máis tarde, reintégrase con liño e algodón, que quedan unidos ao resto do papel grazas ás ditas pontes de hidróxeno; por último, ese papel vai aos secantes e logo á prensa.
    Foi esta unha visita moi entretida e soubemos que todo isto se pode estudar na Escola Superior de Conservación e Restauración de Bens Culturais.

    Pola tarde dirixímonos ao Castelo de San Antón.
    Na baía da Coruña hai un illote chamado “A Pena Grande” onde se construíu unha fortaleza. Antes do Renacemento foi un hospital cunha capela dedicada a San Antón onde se atendían enfermos ou navegantes con enfermidades infecciosas.
    Durante o reinado de Filipe II comezou a construírse o castelo para a defensa da baía. Dende finais do século XVII até mediados do século XX a fortaleza foi utilizada como cárcere no que había tanto delincuentes comúns coma presos políticos.
    Máis tarde, este illote foi unido a terra por un dique e instalouse alí o Museo Arqueolóxico Provincial no 1964. Neste museo poden verse pezas da prehistoria e da historia. Ten tres seccións: a primeira ten arte relixiosa e funeraria medieval e heráldica, a segunda trata sobre arqueoloxía e prehistoria e a última, sobre historia da cidade.
    No castelo vimos todo tipo de restos daquela época, como xoias, xerras, restos de ósos, etc. Vimos tamén o faro, subimos alí e contemplamos as vistas e unha borna que fixo a Universidade de Santiago. Trátase dunha embarcación semellante á que utilizaron os primeiros navegantes que visitaron as nosas costas provenientes das illas Británicas.