"No niño novo do vento hai unha pomba dourada"... se cabe un dos poemas máis coñecidos de Álvaro Cunqueiro ao ser musicado e interpretado por distintos cantautores, pero aqui dende a súa casa quen o interpreta é Xoel Sequeiros de 5º

Álvaro Cunqueiro na voz de Elva Pintos Omil, dende a súa casa, tráenos a memoria da nosa lírica trobadoresca á que deu nova vida ao autor con poemas coma este logo da guerra civil.

Durante toda esta semana os alumnos de 5º en colaboración coa propia autora do libro, Helena Villar Janeiro, estiveron traballando co seu libro "As señoras cousas". O primeiro paso do traballo foi elixir o poema que máis lles gustase e recitalo.  O primeiro que nos chegou foi este de Candela Bermúdez

Fran Alonso hai case unha década pasara polo noso colexio para amosarlle aos nenos un libro que xa é referencia dentro do eido poético destinado ao mundo infantil "O meu gato é un poeta" e agora volve estar connosco a través das redes, para lernos outro dos seus poemas este STREET POEMS.

Deuse a coñecer en 1991 ó gañar o Premio Blanco Amor con Tráiler, unha novela que xira en torno á vida e mitos dos transportistas. En 1994 publicou Cemiterio de elefantes, unha colección de relatos centrados no mundo da noite, e en 1995 Silencio, unha novela curta na que explora a esquizofrenia do mundo urbano. 

Como poeta é autor dunha innovadora obra dende 1992, cando deu ó prelo Persianas, pedramol e outros nervios. A vontade rupturista e rebelde dos seus poemas está presente nas súas sucesivas entregas: Tortillas para os obreiros en 1996, Subversións en 2001.

Traduciu para o galego o Polgariño de Charles Perrault, foi un dos animadores das Edicións do Dragón e coordinou e editou o libro Mini.relatos, publicado pola Librería Cartabón (1999), onde participaron 27 autores galegos novos. Foi responsable das coleccións de poesía Ablativo Absoluto e de narrativa Abismos, durante o seu período de vixencia. Foi subdirector para edición xeral de Edicións Xerais (2001-2018) e o seu director desde o 20 de abril de 2018. Tamén foi vicepresidente da Asociación Galega de Editores (2006-2010).

Como a súa obra é tan extensa só imos resaltar aquela destinada ao público infantil e xuvenil:

-Cidades, 1997, Edicións Xerais (Ilustracións de Pablo Otero Rodríguez "Peixe"). Traducida ao castelán.[5][6]

-O brillo dos elefantes, 1999, Edicións Xerais (Ilustracións de Luis Castro Enjamio).

-A casa da duna, 2002, Edicións Xerais.

-O brillo dos elefantes, 2006, Edicións Xerais.

-Cartas de amor, 2006, Edicións Xerais. Traducida ao castelán.

-Poetízate. Antoloxía da poesía galega, 2006, Edicións Xerais.

-A vida secreta de María Mariño, 2007, Edicións Xerais (Ilustracións de Fino Lorenzo).

-A araña e máis eu, 2009, Kalandraka. Foi traducida ao castelán, ao portugués, ao inglés, ao italiano e ao coreano.

-Folerpas de Novoneyra, 2010, Edicións Xerais.

-O meu gato é un poeta, 2011, Edicións Xerais.

-A punta de pistola, 2012, Edicións Xerais.

-Poemas birollos para ler cos ollos, 2016, Xerais.

Esta semana os alumnos de 5º van traballar co libro de Helena Villar "As señoras cousas" e a súa autora tivo a amabilidade de compartir connosco un dos poemas do libro:  "Aquí ven o libro". Agora a poesía pasa da voz de Helena ás nosas.

Aqui ven o libro - Helena Villar Janeiro from Endl Cep Sequelo Marín on Vimeo.

Joel (1º curso) compuxo este poema para compartilo con todos nós.                             OS VIRUS NON PASAN

Patrón, armador, poeta, debuxante... pero por riba de todo mariñeiro. No momento en que escribimos estas liñas este moso esta no mar co seu barco o Primeiro Villar que ten a base na Coruña, aínda que Xosé é de Cee. Xa algún lance ten botado para o noso colexio nalgunha outra singadura pedagóxica nosa. Nestes días de loucura como moitos mariñeiros da nosa costa segue saíndo a faenar para que teñamos peixiño tódolos días, aínda que sei que a moitos de vós o peixe...

Xa leva publicado dous libros de poesía: Transfusión oceánica e A relixión do mar co que gañou o Premio de Poesía Victoriano Taibo.

Cando isto se calme queda comprometido a mandarvos a todos un saúdo, para abrir boca mandounos este vídeo del falando do que ama: o MAR e os seus habitantes.

A todo correr, e seguramente con erros, os rapaces aprenderon da profe Tamara este poema de Rosalía de Castro, en linguaxe de signos.  Botáronlle todos, incluso os que non aparecen, moitas ganas, e a próxima vez seguro que o bordan.

Pra Habana from JOSEAN PAZOS on Vimeo.

Helena Villar Janeiro, profe, mestra, poeta... tivo a ben prestarnos a súa voz nestes momentos extraños que vivimos e compartir a súa poesía cun dos seus públicos preferidos, os nenos, con este fermoso poema "Belidadona"

Unha poeta do Morrazo que neste día nos fixo o favor de estar connosco léndonos dende a casa un poema de Rosalía: "Nasín".

Lucía Novas Garrido nace en 1979 en Bueu, no Morrazo, Licenciada en Filoloxía Galega pola Universidade de Vigo, exerce de docente de Lingua e Literatura Galega no Ensino Secundario. Autora dos libros Epiderme de estío (Espiral Maior, 2001), que recibiu o IV Premio de Poesía Concello de Carral, e Neve (Espiral Maior, 2010, Premio de Poesía Johán Carballeira), poemas da súa autoría aparecen recollidos nas antoloxías Poetízate. Antoloxía da poesía galega., Das sonorosas cordas. 20 poetas dende Galicia e Erato. Bajo la piel del deseo, así como en diversos volumes colectivos e publicacións, das que son mostra Grial, Dorna, PolpA, Casa da Gramática ou Escrita Contemporánea. Recibiu os premios Minerva, Universidade de Vigo,  Faustino Rey Romero, Concello de Carral e Johán Carballeira, e participou como relatora no curso Demasiados zapatos para unha cincenta, na Universidade de Salamanca, e nas xornadas de Poesía Última da Fundación Alberti.

Cos medios que temos algo tiñamos que facer para celebrar o día da Poesía, e que mellor que un poema dun dos máis grandes poetas galegos, Celso Emilio Ferreiro, logo de traballar con el pola semana. E para a ocasión contamos coa guitarra de Xose Iglesias Fernández "Buxán". Agradecido, compañeiro.

Nun día coma hoxe, o poeta de Moaña, Xosé Daniel Costas, que hai tempo estivera no noso colexio, tamén quixo estar co seu "Poema en cadeira de rodas"

Xosé Daniel é membro fundador da Asociación Cultural Lonxa Literaria de Moaña. Entre os premios que obtén polo seu traballo no eido poético están: Mención de Honra no Premio de Poesía GZCREA 2008  coa obra Revoluciona(me), Primeiro Premio de Poesía do Premio de Poesía, Relato Curto e Traducción da Universidade de Vigo do ano 2010 e 2011 coas obras Marés de Xiz e Dime de ti.  Asemade publicou en diferentes proxectos colectivos, Maregrafías, Pegadas, e Urbano. Homenaxe a Urbano Lugrís.

No ano 2009 gañou o XXII Premio de Poesía Eusebio Lorenzo Baleirón co libro Conservas, editado por Sotelo Blanco no ano 2010. En 2011 o X Premio de Poesía Novacaixagalicia co libro Monicreques. Libro que sairía publicado no ano 2012 editado polo PEN Club de Galicia e Novacaixagalicia.

En 2012 publicou Infancia de vacas mortas, na editorial Barbantesa.

Como podedes ver non só poetas e alumnos nos mandan cousas, tamén algun ex-alumno se animou a mandarnos algunha cousiña.  Cando Guille estaba no noso centro quedou finalista no Concurso de Poesía Añón Paz de Serra de Outes con este poema.  Dende aquela moito medrou o noso Guille.

Miguel Ángel Alonso Diz aos que a moitos da nosa Comunidade Escolar coñeceredes e creador de obras coma "O Cullarapo Croque", A nena á que non deixaban ser feliz, O soño de Esther, O valente coello que quixo soñar, 2015, Mel, unha mosca agradecida, Música no faiado, 2018, Piratas no recreo.., mándanos xunto ás súas fillas un saúdo moi especial por mor do día da poesía. 

Inda que é de Vigo e vive en Vigo hai moito tempo que se acristianou no Morrazo. Moi agradecidos Migueliño 

Antonio García Teijeiro, cunha longa traxectoria poética as súas espaldas e unha das voces principais da lírica galega, tivo a ben enviarnos este vídeo para os nenos do Sequelo, onde nos recita dous dos seus poemas.

Gañou o Premio “Merlín” en 1996 con Na fogueira dos versos, libro co que entrou na Lista de Honor do IBBY (1998) e foi finalista do premio Nacional (1997). En 1998, un xurado internacional concedeulle o Premio Europeo “Pier Paolo Vergerio”, considerado un dos máis prestixiosos galardóns literarios de Europa.

En 2017 recibiu o Premio Nacional de Literatura Infantil e Xuvenil.

Pero ademais de todo isto se algo houbese que dicir de Antonio é que Dylan, queira ou non queira, está presente, coma no vídeo, sempre na súa obra. Dous poemiñas de Antonio para que se nos faga máis levable esta Desolation Row que vivimos.

Actualización:

De bicos, bicos... e máis bicos  Publicado no xornal Faro de Vigo (03/04/2020)