Do 12 ao 18 de xuño tivo lugar a tradicional excursión de fin de estudos de 4ºESO que este ano nos levou a terras italianas.

Visitando Roma e Florencia puidemos ver moitos museos (Museos Vaticanos, Museos Capitalinos, Museo Terme Di Diocleziano, Galeria Uffizi, Museo Ara Pacis, Catacumbas de San Calixto,....) e tamén apreciamos grandiosos monumentos históricos pero, sobre todo, disfrutamos convivindo todos xuntos.

Sen dúbida, andar polo mundo é das mellores formas de aprender e adquirir experiencias valiosas para a vida.

Agora toca gozar do verán.

Aínda seguimos soñando. O venres 3 de maio, CISTITE TEATRO- o grupo de escénicas do IES Praia Barraña-, fixo o seu debut na 20 Mostra Intercentros que se celebra en Santiago de Compostela. Cistite Teatro pisou o Teatro Principal con AH! un berro desgarrado contra o pensamento único, a rixidez ideolóxica e o acoso co que pretendemos remover as tripas dos que nos escoitan. 

Ah! é o resultado dunha viaxe tan dura no emocional e no material como reconfortante. Para construir Ah! loitamos contra nós, con nós e tamén contra as carencias que presenta o noso centro. Unhas dificultades enormes ( carecemos dun espazo propio, dun escenario, de iluminación, de almacén, de vestiario...) que nos fixeron dubidar a aceptar a participación na Mostra de Intercentros que chegou da man dun querido compañeiro que confiou en nós. Dubidamos pero a emoción e o convencimento de que o que levabamos construíndo dende o mes de outubro podía saír do noso rincón levanounos a coller os bártulos e planear o noso aterraxe na capital. Tiñamos dúas semanas para adaptar a nosa underground proposta ao Teatro Principal. Uff! Díficil. Pensámolo, abrazámonos e berramos Ah! coa dignidade do minorizado, da resistencia e da rebeldía. Alá fumos coa nosa cama, as nosas xaulas e un subidón que nos facía rir, chorar e volver a rir. Un clásico en CISTITE; a emoción a flor de pel. Sempre.

Chegamos a  Santiago de Compostela. Xoves, sol e vertixe. Uha hora para a montaxe, para coñecer o espacio, aos técnicos e equilibrar emoción e concentración. Conseguímolo. Ao día seguinte actuaríamos no Teatro Principal. No medio unha noite de conversas nun albergue. O venres, as 10:30 abrimos portas. No público, alumnado de Rois, nais, pais, amigas, amigos, antigos estudantes do insti que nos quixeron arropar. Sentimos o calor e subiuse o telón. Comezamos cantando Medo e saímos berrando Ah! alto e forte. Con rabia e emoción. Dende CISTITE ao mundo.

Hoxe SOMOSX participou como ponente na XX Edición do Foro Galego da Igualdade, organizado pola Consellería e o Ministerio de Educación.  Un pracer, unha honra. 

Despois de dous anos facendo tribo, coidándonos, creando conciencia do colectivo e contaxiando emoción e feminismo, amor polas diversidades, e o convencimento de poder ser en liberdade; chámaronnos da Consellería de Educación para falar de SOMOSX

Queriamos contarlle ao mundo que dende os centros escolares podemos craer espazos onde acobillarnos do frío da intolerancia e dos convencionalismos; espazos onde ser lesbiana, trans, queer, rara, hetero, bollera, non binaria, marimacho, marica, feminista;sen complexos. Espazos e tempos para falar dos nosos monstros, das agresións, das dúbidas, do machismo, das diversidades.  Queriamos contarlle a outros docentes que dende os centros podemos axudar a crear conciencia e discurso; a botar unha semente para unha árbore tan violeta como perenne; unha árbore que dea sombra aos de abaixo, aos minorizados polo pensamento heteropatriarcal domininante.

O Foro Galego da Igualdade era unha ocasión estupenda para seguir contaxiando liberdade, diversidade, tolerancia, igualdade e transfeminismo. 

Así que, marchamos para Compostela e alí esperamos algo nerviosas escoitando a outras ( Amada Traba, Carmen Moure, Carmen Ruiz Repullo, Pepe Cabido, Gracia Santorum...) que sentían coma nós. Falaban de feminismos, de prostitución, da necesidade dunha educación sexual real, de pornografía, da importancia do sorriso, da educación emocional e de romper con estereotipos e barreiras entre docentes e alumnado. Interantísimo e estimulante. 

E tocounos falar. Nervios. Antía Ramallo Blanco e Sandra Folgar Martínez emociaron a un auditorio cheo que escoitou o seu entusiasmo e a súa experiencia en SomosX. Falaron do necesario de pertencer a un grupo que acolle o seu sentir e que constrúe un discurso que as fai máis poderosas, libres e felices; un discurso que contaxia e transforma pouco a pouco ao centro e tamém á sociedade; un discurso que profundiza e matiza o discurso feminista ao plantexarse a rupturo do binario, por exemplo. 

Apaludíronelle e ovacionáronas.

Hai futuro!- escoitouse. 

SomosX