Como o venres 16 choveu,  tivémos que aprazar acelebración para onte, xoves 22 de maio. Participaban con nós os nenos e nenas de 1º de Primaria do colexio Brea Segade que formaron parte do alumnado do noso C.R.A. 

CHEGAMOS COAS NOSAS PANCARTAS

ACOMODÁMONOS NO MONTE XUNTO ÁS OUTRAS ESCOLAS PARA VER AS CARREIRAS DOS DISTINTOS NIVEIS.

A

FIXEMOS A CARREIRA MOI REQUETEBÉN.

CANTAMOS AS COPLAS E ADORNAMOS O MAIO COAS GRILANDAS.

RECIBIMOS AS MERECIDAS MEDALLAS, TAN BONITAS...,FEITAS POLOS NOSOS COMPAÑEIROS E COMPAÑEIRAS.

ALGUNHAS FAMILIAS E ALGUNHAS PROFES TAMÉN PARTICIPAMOS NA CARREIRA E POR ISO RECIBIMOS UN MERECIDO DIPLOMA.

MIÑA NAICIÑA, QUE FAME TIÑAMOS!

POR FIN COMEMOS: FIAMBRE CON PAN E UNHAS DELICIOSAS TORTILLAS E BISCOITOS FEITOS CON OVOS DA CASA COAS QUE NOS AGASALLARON AS FAMILIAS. ESTABA TODO RIQUÍSIMO.

PASAMOS UN DÍA MOI BONITO.

    Ademáis de celebrar os maios poñendo os ramos nas portas das casas falamos de que tamén o iamos celebrar todo o C.R.A. facendo un maio grande en Campomaneiro. Todas as escolas fariamos unha grilanda e o día da carreira adornariámolo ao mesmo tempo que camtabamos as coplas feitas nas escolas. A música sería a da saia da Carolina.

     Todas as escolas cantarían dúas coplas unha común e outra propia.

     Estivemos pensando en algo moi bonito que nos pasara e que nos gustaría compartir e así quedou a nosa cantadela :

O ano pasado fixemos unhas grilandas moi bonitas con pampillos ; axudáronnos as familias pero este ano como sempre estaba chovendo pensei que non ía ser posible facelas con flores naturais e Sol a profe de Cruceiro díxome unha forma moi bonita de facelas, con plásticos de cores e palliñas de refresco, así que puxémonos mans á obra 

Quedounos moi bonita. Graciñas Sol por darnos a idea.

    Este mes levamos falando, xogando e facendo moitas cousas relacionadas cos maios. Vimos que era unha festa que celebraba o espertar da Natureza, a chegada da primavera e das flores. Falamos de que aquí en Taragoña e Rianxo celebrábase poñendo un ramo nas portas das casas para que non entraran as bruxas.

-"Pero iso son tonterías,  non é certo, verdá profe ?"dixo Anxo

- "Tampouco é certo a bruxa regañadentes", dixo Carlota

-"Claro, son contos,  non vai entrar ningunha bruxa na nosa casa se non poñemos o ramo pero é bonito conservar esa tradición e xogar con ela, non?

     As flores utilízanse para moitas cousas fermosas :

• para regalar
• para casar
• para adornar....

     Tamén podemos facer un xogo que se chama "O MAIO DURMIÑÓN":

Un neno cunha flor na fronte é o maio; está anicado no medio do corro durmindo e o resto cantámoslle:

     Mentres cantamos as coplas unha persoa do corro ten que se agochar e ao rematar de cantar o maio ten que descubrir quen falta. Se o descubre pasa a ser O MAIO DURMIÑÓN.

     A pancarta que fixemos para levar á CARREIRA POLO DÍA DAS LETRAS GALEGAS era un panel de recomendacións de libros de contos e poemas. Nenos e nenas elixen na biblioteca un ou máis libros que lles gusten, debuxan as súas portadas, danlle color e as pegan na bandeira galega. Logo debúxanse a sí mesmos e colócanse detrás para que   nenos e nenas das outras escolas vexan cales son os libros recomendados. Van colocados por ámbolos dous lados da pancarta.

  Vímolo  facendo tódolos anos así. Penso que é unha bonita maneira de honrar este día , difundindo os libros de contos e poemas cos que disfrutamos na escola.

Os títulos seleccionados foron :

ROSEIRA DO TEU MENCER

FREDERICK

NADARÍN

GAROTO BUSCA UNHA ESTRELA

PACO PAPÁN

CORRE CORRE, CABACIÑA

OS TRES BANDIDOS

TITIRITESA

A BRUXA REGAÑADENTES

CHOCOLATA

XAIME E AS LANDRAS

RITA

CATARINA E O OSO

SOLDADIÑO DE CHUMBO

TITIRITESA

QUEN BEN CHE QUER

Descubrides a ilustración de cada conto?

   Hoxe estiveron os membros de Protección Civil na nosa escola. Dani e Manuel aprendéronos cousas moi importantes para que saibamos como temos que comportarnos en caso de que houbera un incencio: saír sen nada nas mans, amodiño, en fila e agachadiños para poder respirar mellor porque o fume vai para arriba, a profe diante e ao chegar a fóra tennos que contar por se quedou algún dentro e hai que chamar a un número moi importante : o 112

Tamén puxemos os cascos : os de apagar o lume na cidade o os de apagar o lume no monte; os primeiros son máis pesados.

Mirade que guapos e guapas estamos. Jorge estaba un pouquiño temeroso e non quixo probalos.

Logo saímos anicadiños e fomos apagar un lume "de mentira", é o que se chama un "simulacro" de incendio.

Aprendemos moitas cousas e pasámolos moi ben.

Hai uns días Jorge falounos de que os seus avós tiñan un galo que era moi malo porque pitucaba a todo o mundo. Pregunteille como se chamaba e dixo que era o galo Pedrés. Póñoo con maiúscula porque pensei que ese era o seu nome; despois entereime de que pedrés é un tipo de galo moi elegante, de plumas brancas e negras.

      Andabamos aqueles días lendo poemas de Xosé Mª Alvarez Blázquez e un falaba dos medos de Colorín, a súa filla, que a espertaban chorando : o vento, os paxaros...

     Moitos dos poemas que Xosé Mª fixo para a súa filla falan de animais : o año pitaño, a cabuxa luxa, o gato cegato, o coello vello, o galo ralo, a galiña Tiña, o vilorico de longo pico....

     De seguro que a Colorín malia terlles medo gustábanlle moito os animaliños así que aproveitando a intervención de Jorge dixen :

     Seguramente a Colorín gustaríalle visitar ao galo pedrés pero como Jorge di que é tan malo... que pensades que lle diría o seu pai cando ela quixera ir  velo ? E aquí foi nacendo o seguinte poema :

COLORÍN  E  O  GALO  PEDRÉS

COLORÍN,

NON VAIAS

ONDA O GALO

PEDRÉS,

QUE CHE PITUCA

NO CÚ

E NOS PÉS.

Bonito, verdade?

Para que vexades o elegante que é o galo pedrés de Jorge a súa mamá fíxolle unhas fotos que aquí vos mando e a ver se noutro momento tamén ilustramos este poema.

     Como sabedes, o pasado xoves fomos ao teatro a Santiago. Previamente, traballáramos o conto na escola . A versión que nos ofreceu a compañía catalana SIM SALABÍN foi a través do que se chama "teatro negro" : diante dun escenario negro os actores vestidos totalmente de negro de pes a cabeza, polo que non se ven, manexan grandes bonecos que por medio dunhas luces fluorescentes adquiren unhas cores moi intensas e parecen cobrar vida propia. É unha posta en escea que resulta verdadeiramente espectacular e chea de maxia. As cancións que se suceden ao longo da obra estiveron acompañadas en directo polo guionista que tocaba o acordeón.

     Ao final houbo un coloquio no cal os nenos e nenas podían preguntar calquera cousa do seu interés e os actores respondían e descubrían os trucos dos que se valían para a posta en escea.

     Penso que disfrutaron moito e ademáis sorprendéronse  polo inusual do espectáculo.

     Como ben sabedes non asistiron nin Jorge nin Anxo polo que, pensando neles, tratei de sacar unha secuencia de fotos que captaran a unidade da obra e ao día seguinte vímolas na escola o que lles permitiu entender non só a versión do conto senón tamén que era iso do teatro negro.

     Velaí algunha secuencia acompañada dos seus debuxos.

POUCO A POUCO IRÁ  APARECENDO O TRABALLO DE ILUSTRACIÓN DO POEMA "POLO LARANXAL..." DOS NENOS E NENAS DA ESCOLA DE CUVIDE

ALBA

BORJA

RAÚL

ANXO

 

PEDRO

CARLOTA

MANUEL

   Hoxe xogamos cun poema de Xosé María Álvarez Blázquez recollido nos libros "ROSEIRA DO TEU MENCER", da editorial Xerais, e "O QUE BEN CHE QUER", da editorial OQO, ámbolos dous adicados a súa primeira filla de alcume, "Colorín"

POLO LARANXAL

TRES AVELAÍÑAS ANDAN A VOAR.

UNHA, DÚAS, TRES,

DE PRÉSA QUE VOAN, VENSE E NON SE VEN.

POLO LARANXAL

TRES AVELAÍÑAS ANDAN A CHUCHAR.

UNHA, DÚAS, TRES,

DE TANTO QUE CHUCHAN, BORRACHAS DE MEL.

CAÍDAS NO CHAN,

TRES AVELAÍÑAS POLO LARANXAL!

     Fixemoso unha pequena dramatización, un xogo de roda e máis tarde comezamos a ilustrar o poema.

POLO LARANXAL TRES AVELAÍÑAS ANDAN A VOAR

TRES AVELAÍÑAS ANDAN A CHUCHAR

BORRACHAS DE MEL, CAÍDAS NOS CHAN

Tamén sabemos polos poemas do seu pai que Colorín tiña moitos medos : a algúns animais, ao vento...., e hoxe Jorge contounos unhas historias  do "GALO PEDRÉS", que é un galo tremendo, así que entre todos e todas, xogando cos medos e con este personaxe fixemos un poema que xa volo escribiremos no libro web titulado  "O GATO CEGATO"; ademáis precisamos unha foto do galo así que mañá dareivos a máquina de fotos e a ver se lle podedes facer unhas fotiños ben xeitosas para acompañar ao poema.

O día 16 de maio imos participar todas as escolas do C.R.A.  nunha carreira na que imos gañar todos e todas porque "MOVÉMONOS POLO DEPORTE E A CULTURA"animando co noso esforzo aos escritores e escritoras  para que sigan escribindo na nosa lingua libros de contos e de poesías tan bonitos como os que temos nas nosas escolas.

     As medallas facémolas nós; logo xúntanse todas e a ver cal nos toca a cada quen. Abofé que todas serán preciosas. l

     Na nosa escola o motivo que elixiron para decoralas foi "COLORÍN", a filla de Xosé  María Álvarez Blázquez despois de escoitar esa deliciosa introducción que fai o seu fillo Xosé María Álvarez Cáccamo no bonito libro titulado "O QUE BEN CHE QUER" da editorial OQO, e fermosamente ilustrado pola súa irmá Berta, que é pintora . Chamáronlle Colorín por ter o caboelo loiro, os ollos azuis e as fazulas vermellas e ademáis chegou a cabalo dun airiño soave.

     Velaí as nosas medallas :