COMO XA SABEDES, OS NEN@S DE CRUCEIRO GÚSTANOS FEDELLAR NA AUGA...E UN DÍA INCLUSO XOGAMOS A BEBELA!

PERO DÉMONOS CONTA DE QUE ESTA, SABÍA "A AUGA" DECÍAMOS TODOS...É DECIR..QUE NON TIÑA SABOR A NADA. ASÍ QUE O PROFE PABLO DECIDIU BOTARLLE AZUCRE..

AQUELA AUGA SABÍA MOI DOCE!! E ENCANTOUNOS A TOD@S!!

ASÍ QUE LLE PEDIMOS MÁIS, PERO SEN DARNOS CONTA, BOTOULLE SAL!! E LEVAMOS UNHA SORPRESA UN TANTO SALGADA!!

ASÍ QUEDARON AS NOSAS CARAS CANDO A PROBAMOS!

AÍNDA ASÍ RÍMONOS COA BROMA QUE NOS FIXO O PROFE COA AUGA E PASÁMOLO TAN BEN DESCUBRINDO OS SABORES QUE A AUGA COLLÍA, QUE FIXEMOS 2 PÁXINAS DO NOSO LIBRO DAS LETRAS DA AUGA. AS PALABRAS "DOCE" E "SALGADO"

PODÉDELAS VER NA SECCIÓN "AUGA DE LETRAS"!

BICOS SABOROSOS!!

PABLO E OS CATA SABORES DE CRUCEIRO.

OLA, SOMOS ELISA E XAQUÍN DA ESCOLA DE PAZO. QUEREMOS MOSTRARVOS O LAVADOIRO DO PAZO.

NOS SOMOS VECIÑOS E AS  NOSAS CASAS ESTÁN AO LADO DESTE LAVADOIRO.

 ADEMÁIS ATÓPASE XUSTO DETRÁS DA NOSA ESCOLA E NO NOSO PATIO.

 É MOI LONGO E AÍNDA VEN MOITA XENTE A LAVAR A EL.

FAI MOITOS ANOS ERA O CENTRO DE REUNIÓN DA ALDEA

 E ALÍ CONTÁBANSE MOITOS CONTOS.

LOGO DE LAVAR A ROUPA DEIXÁBASE A SECAR NO "CAMPIÑO"

QUE VEN SENDO O PATIO DE XOGOS DA NOSA ESCOLA.

Onte foi un día moi especial. Non porque fora o aniversario da mestra Mirian (aunque tamén ), senón porque onte compartimos moitos sentimentos, expresándoos a través da linguaxe corporal. Durante moito tempo as emocións considerávanse, erroneamente, pouco importantes. Agora tod@s coñecemos o gran papel que xogan as emocións no desenvolvemento afectivo do nen@. E é por iso que nós, mestr@s, pais/nais/avós/avoas, non debemos esquecer esta linguaxe, a linguaxe do xesto, a linguaxe do cariño, a linguaxe do amor.

 A mestra María ensinounos a felicitarnos sen empregar palabras, unicamente as nosas mans, os nosos dedos, os nosos brazos, os nosos beizos... Calquera parte do corpo coa que puidésemos transmitir ese cariño especial que nos gusta compartir coas persoas cercanas, neste caso, os nosos AMIG@S. Grazas María e grazas nenos e nenas!

Despois de compartir bicos, abrazos, cóxegas, masaxes, apertas... pensamos en compartilo con todos/as vós. Así o viviron esta experiencia os cativos e cativas de Rañó:

"CANDO ERA PEQUENO TIÑA MOITOS XOGUETES, PERO NON ESTABA CONTENTO. CADA DÍA TRANSFORMÁBAOS ENGADINDO FÍOS, RAMAS... MÁIS TARDE XOGUEI CON XOGUETES MÁIS GRANDES E MÁIS COMPLEXOS CHEOS DE MECANISMOS" Calder

Fíos, arames, ramas, tacos de madeira, porespán...

 foron os nosos xoguetes.

A FONTE DO MUÍÑO DO REJO NON SECA NUNCA, BOTA AUGA VERÁN E INVERNO MOI FRESCA.

NACE A VINTE METROS DA FONTE, E CON ESA AUGA FÍSOXE UN RÍO PARA LAVAR A ROUPA, E, INCLUSO, ANTIGAMENTE, MOÍA UN MUÍÑO CON ESA AUGA.

VEN XENTE DE TODO O CONCELLO A BUSCAR ESA AUGA PARA BEBER

JOAQUÍN PIÑEIRO

ANOS ATRÁS HABÍA MOITOS MUÍÑOS Ó LONGO DO RÍO TÉ. AÍNDA HOXE SE VEN AS SÚAS RUÍNAS.
NAQUELES ANOS A XENTE ÍA MOER A ELES MILLO E TRIGO.
TAMÉN NAS ZONAS BAIXAS DO RÍO COLOCABAN PEDRAS EN FORMA DE LAVADOIROS PARA LAVAR A ROUPA.
CANDO ERA ÉPOCA DE MATANZA ÍA XENTE LAVAR AS TRIPAS PARA OS CHOURIZOS E AS MORCILLAS.

AS FOTOS FORON SACADAS NUNHA PONTE DE PEDRA E NUN MUÍÑO ANTIGO.

HUGO

VELAQUÍ O REI DE INGLATERRA E OS MÚSICOS DE HAENDEL DE CONCERTO POLO RÍO ABAIXO...

XUNTO COA ESCOLA DE PAZO, A ESCOLA DE OUTEIRO E O ANA MARÍA DIEGUEZ, MERGULLÁMONOS NUNHA FASCINANTE AVENTURA, A AVENTURA DOS LIBROS. AO LONGO DE TODA A VISITA POIDEMOS APRECIAR A INMENSIDADE DE POSIBILIDADES QUE NOS OFERTA UN LIBRO, E QUE DICIR SE O LIBRO TRATA DA... MENTIRA?

UNHA DAS AUTORAS DESTACADAS NESTA SALÓN DO LIBRO FOI GLORIA SÁNCHEZ...

"Dicían dela que tiña a cabeza chea de paxaros, pero non era de todo certo. Eran eles, os paxaros, os que buscaban acomodo no seu pelo encaracolado. Eles, os paxaros, revoaban sobre a súa  cabeza e pousaban con suavidade, acariciando os seus fráxiles cabelos coas súas patiñas de arame."

NON FAI FALTA DICIR MÁIS, CON MIRARLLE AS CARIÑAS DE CURIOSIDADE DOS CATIVIÑ@S É ABONDO...