Como cada ano este 25 de novembro conmemorouse o Día internacional da eliminación da violencia contra as mulleres. A cifra oficial de mulleres asasinadas no noso país neste ano é de 37, pero non podemos olvidar que esta cifra só reflicte as mulleres asasinadas polas súas parellas e exparellas, non aos nenos e nenas vítimas da violencia vicaria, prostitutas, mulleres asasinadas por outros familiares ou descoñecidos polo feito de consideralas vítimas "fáciles" ou máis vulnerables... Nós quixemos darlle presencia a todas elas no noso muro das vítimas, no corredor da planta baixa, onde ademais o alumnado deixou as súas frases en contra da violencia machista.
Comezamos a semana colocando na entrada do centro unha impresión da Eva de Durero rodeada de mazás, o símbolo da culpa e o pecado que arrastran as mulleres dende a orixe dos tempos. O xoves 25 a entrada do IES rendiu homenaxe á obra da artista mexicana Elina Chauvet "Zapatos rojos", que ela creou no ano 2009, inspirada polo asasinato da súa irmá a mans do seu home e polos múltiples feminicidios perpetrados en Ciudad Juárez. A propia Elina dixo nunha entrevista sobre a súa obra, que se convertiu cos anos nunha forma de denuncia da violencia contra a muller en cidades de todo o mundo: “Zapatos vermellos é unha instalación colectiva de Arte Pública, Unha chamada á conciencia, a solidarizarnos ante unha situación de violencia cara as mulleres do mundo, unha preocupación pola morte de mulleres, nenas e novas que continúan desaparecendo e sendo asasinadas ante a mirada indiferente das autoridades. Esta peza ten os seus inicios en Ciudad Juárez, (Chihuahua México) o 22 de agosto do 2009 Como unha marcha de 33 mulleres ausentes, ao seu camiñar fóronse sumando cada vez máis pasos solidarios que visibilizan a ausencia e a dor que isto provoca nas nosas sociedades. «Zapatos vermellos” é unha memoria colectiva, unha evocación, un vacío, unha marcha silenciosa, é un anhelo, o regreso a casa dos nosos seres queridos."
Ao entrar no centro a primeira hora da mañá alumnado e profesorado atoparon en corredores e escaleiras unha morea de mulleres vestidas de negro cunha mazá vermella na man, inmóbiles, silenciosas, testigos mudas e recordo das mulleres que xa non están con nós co único motivo desa culpa/pecado coa que cargamos dende o berce.
Para rematar, no segundo recreo reunímonos no patio para sacar unha foto coa pancarta realizada polas alumnas colaboradoras do Equipo de Barraña Enreda, Belén e Miryam, que plasmaron o lema elixido neste ano polo equipo: Vivas, libres, iguais.
Moitas grazas a todas e todos os que colaboraron na posta en marcha destes pequenos xestos, sobre todo aos membros do equipo de Barraña Enreda, incluidas as nosas alumnas colaboradoras Belén e Miryam, ás profesoras e alumnas que adiantaron os seus espertadores para a intervención da mañán, e todos e todas as que seguimos pensando que a violencia contra as mulleres segue a ser un dos principais problemas da nosa sociedade e que a educación é clave para erradicalo.
