Skip to Content

    erasmus  stembach

av  plan d

proxectos

anpa1

Día Mundial da Poesía 2024:Celso Emilio Ferreiro

Dende 1999 e aprobado pola UNESCO, o 21 de marzo, comezo do equinoccio da primavera, celébrase internacionalmente o "Día Mundial da Poesía", unha das artes máis antigas da humanidade. Con isto, o dito organismo entendeu a poesía como "o movemento social a prol do recoñecemento dos valores ancestrais, a tradición oral e a aceptación da palabra como elemento que socializa e estrutura as persoas. Ese movemento, que pode axudar os mozos a redescubrir valores esenciais, permítelles reflexionar sobre si mesmos”.

Así, hogano a RAG decidiu dedicarlle este día ao poeta celanovés Celso Emilio Ferreiro. O berce natal (patria tamén de Curros Enríquez) xa prognosticaba que sería un dos máximos expoñentes da poesía social, do socialrealismo, unha expresión sen mirar para o outro lado e denunciando sen medo, malia as represalias, todo o que estaba a acontecer ao seu redor. Porén, soubo achegar outras vertentes poéticas, entre as que cómpre destacar a liña intimista, coa delicadeza dun vate namorado ata a eternidade da súa amada Moraima, ou reflectindo unha dor existencial, dunha dor da alma, desencantada co devir dos acontecementos vitais, marcados por uns xogos do destino. Alén disto, cómpre destacar a súa poesía satírica, cunha retórica corrosiva, escarnecedora, que lle serviu para, como se dun poema circular se tratase, unir a crítica social anteriormente nomeada co “humor de lima xorda”, como no seu día expresara Castelao. Adicado ás mozas e aos mozos, un futuro que xa é hoxe, velaí estas sabias palabras de Celso Emilio Ferreiro:

PRA MOCEDADE

Tedes que alcender un facho

de baril inconformismo.

Non, non, diredes decote

aos profesores de mitos,

que queren de contrabando

pasar por falsos paradisos.

 

Non, non, diredes arreo

aos que van no seu machiño

cabalgando moi contentos

entre nubes de outimismo.

Non, non, debedes decir

aos que minten por oficio.

 

A verdá, soio a verdá

da terra na que vivimos,

labrada en berros de lume,

nas cida en berce cativo.

A verdá, soio a verdá

da terra na que nascimos.

 Teresa Pastor Novo (coordinadora do EDLG)

Poemas de Celso Emilio Ferreiro, recitados e escollidos polas profesoras do Departamento de Lingua Galega e Literatura:

  •  “Pra Moraima, sempre”, de Onde o mundo se chama Celanova (1975): Beni Vidal Tomé (xefa do  Departamento).
  •  “Irmaus”, de Longa noite de pedra (1962): Beatriz González-Moro.
  •  “Muller”, d ́O soño sulagado (1954): Dulce Fernández Graña.
  •  “A leución”, de Viaxe ao país dos ananos (1968): Teresa Pastor Novo (coordinadora do EDLG).

Audios da lectura dos poemas: 



page | by Dr. Radut