ANIVERSARIO DO ESPERANTO
O doutor Ludwik Lejzer Zamenhof (1859-1917) foi o creador da lingua internacional esperanto. A súa intención era crear unha lingua moi fácil para calquera persoa.
O esperanto é unha lingua auxiliar artificial destinada para servir como unha segunda lingua universal para toda a poboación mundial e non, coma moitos supoñen, para substituír todas as linguas existentes. O esperanto é, a día de hoxe, a lingua artificial máis falada.
En Galiza, a principios do século XX había asociacións esperantistas nas cidades de A Coruña, Betanzos, Santiago de Compostela, Mondoñedo, Vilalba, Foz, Lugo e Vigo. A única obra da literatura galega traducida integramente ao esperanto é “Retrincos” de Castelao.
Zamenhof criouse na cidade de Bialystok (que naquela época formaba parte do Imperio Ruso mais na actualidade pertence a Polonia). Nela falábanse moitas linguas, polo que había dificultades para a comprensión entre as diversas culturas. Isto motivouno para buscar unha solución ao problema, e co paso dos anos foi desenvolvendo o esperanto nun proceso longo e laborioso.
Finalmente, no ano 1887 e coa axuda económica de seu cuñado, logrou publicar un libriño no que espuña os principios da "Lingua Internacional", co pseudónimo de Doutor Esperanto, palabra que acabou por converterse no nome da sua creación.
Zamenhof morreu en Varsovia en 1917. Os seus tres fillos foron asasinados polos nazis durante a Segunda Guerra Mundial (os Zamenhof eran unha familla xudea).
Normas de funcionamento
| LEMBRA:
Axúdanos a mellorar a Biblioteca!
|
Letras Galegas 2009
Ramón Piñeiro, protagonista do Día das Letras Galegas 2009
Este ano o Día dás Letras Galegas está adicado a Ramón Piñeiro López, intelectual galego que foi ou primeiro presidente do conselo da Cultura Galega. A Real Academia Galega decidiuno pola dedicación, total e desinteresada, da súa vida na defensa de Galicia e da súa cultura que debe ser unha referencia moral indiscutible e necesaria cara ás novas xeracións.
Os seus traballos supuxeron un "paso decisivo" para a normalización do galego como lingua con capacidade para expresarse en todos os campos do saber.
DATOS BIOGRÁFICOS
Ramón Piñeiro López (Láncara -Lugo, 1915 - Santiago de Compostela, 1990) foi un intelectual e político galego, unha das figuras históricas do galeguismo durante o século XX, crave para conseguir a continuidade de este tras a Guerra civil española (por este motivo, foi encarcerado entre 1946 e 1949). Estudou o bacharelato superior en Lugo onde ingresou nas xuventudes do Partido Galeguista, a través das cales participou non comité provincial que colaborou na celebración do referendo sobre o Estatuto de Autonomía de Galicia de 1936. Estudou Filosofía e Letras en Santiago de Compostela. Como intelectual, foi un dos fundadores e primeiros directores da editorial Galaxia e da revista Grial; politicamente, ademais de formar as Mocidades Galeguistas, foi membro do Partido Galeguista e a súa principal actividade foi a de intentar despoxar ao galeguismo da súa compoñente política para centralo no seu compoñente cultural (a esta tendencia coñeceríaselle dende entón como piñeirismo). Foi tamén deputado independente do Parlamento de Galicia formando parte da lista do PSdeG-PSOE. A súa obra repártese en traballos de índole filosófica (con especial atención ao tema da saudade que trata dende unha perspectiva existencialista heideggeriana) e traballos de orientación lingüístico-literaria (centrados nos problemas do proceso de normalización da lingua galega).
A RAG tamén refire a labor ensaística de Ramón Piñeiro, recollida parcialmente nos libros "Olladas no futuro", "Galicia", "A linguaxe e as linguas" ou "Lembrando a Castelao", que reflicten os eixos fundamentais do seu pensamento e destacan a necesidade da reafirmación cultural de Galicia como "camiño fundamental para a súa realización como pobo"
- « primeira
- ‹ anterior
- …
- 95
- 96
- 97
- 98
- 99
- 100
- 101
- 102
- 103
- seguinte ›
- última »
