O alumnado de 4º de E. Primaria celebrou o Día da muller traballadora recibindo a visita de Gloria, bisavoa de Sara de  4ºA.

Gloria  falounos como foron os seus primeiros anos de vida nunha casa propiedade de Massó en Cangas. Alí vivían moitas familias das obreiras e  obreiros da fábrica e alí mesmo ía a escola.  Lembra eses anos  como moi felices.

Contounos que con só 14 anos, e sen o consentimento dos seus país , empezou a traballar na conserveira. Primeiro empezou dando servicio ás mulleres máis expertas. Despois pasou a traballar na máquina que lavaba as latas.

Díxonos que, como vivía moi cerca da zona do peirao de  descarga, podían petar na súa porta  a calquera hora de madrugada, cando os barcos chegaban, para que lle botasen o sal ao peixe.

Lembrou algunha inxustiza, como cando unha vez tras facer máis de 50 horas extra esperaba cobrar o seu primeiro billete de mil pesetas e que só cobrou a metade.

É  unha muller de enerxía inesgotable, pois tras deixar a fábrica traballou cóbado a cóbado co seu home nunha empresa familiar de pintura e decoración.  Nada se lle puxo por diante. Coidou, a súa vez, das súas fillas, netos e agora xa das  súas bisnetas.

UN PRACER ESCOITARTE GLORIA!   MOITÍSIMAS GRAZAS!

Como xa explicamos nunha entrada anterior, o alumnado de cuarto estamos inmersos nun proxecto sobre actividades produtivas.

Esta semana comezamos a centrarnos no traballo das mulleres e o mar. Baixo a batuta de Patri, mestra de prácticas, indagamos nos nosos  fogares se algunha persoa achegada, traballara nas conserveiras da nosa vila.

Fixemos despois unha asamblea na que moitos nenos e nenas contamos a experiencia das súas avoas, bisavoas, …

Este venres trasladamos a escola á rúa. Primeiro  dirixmonos ao Musseo Massó.

Alí David, o noso guía, levounos  primeiro a coñecer algo sobre o SECTOR PRIMARIO. Metímonos nunha sala onde había embarcacións tradicionais, como unha lancha xeiteira ou unha dorna. Estes traballos eran realizados polos homes.

 Explicounos tamén que, unha vez que chegaban ao peirao ou á praia, quen recollía este peixe eran as mulleres. O levaban enriba da cabeza nas patelas e moitas veces  metíanse no mar para collelo.

Ese peixe podía ser vendido na praza ou levado, antes da chegada das conserveiras, ás plantas de salgadura. Empezou polo tanto a falarnos do SECTOR SECUNDARIO.Explicounos como era o proceso da salga e como as mulleres tiñan os peores traballos, os non cualificados.

Contounos que a finais do século XIX Massó se instalou en Bueu. Ao ver as fotos comprobamos como as muleres realizaban o traballo duro, descalzas, mentres que os homes, que eran os encargados, van perfectamente vestidos e con zapatos relucentes. Confirmábase  que os relatos das nosas familiares eran certos. Díxonos que cobraban a metade que os homes.

QUE INXUSTIZA!

 Cambiamos logo de ambiente. Fomos á praza. Como non? Este espazo está cheo de mulleres traballando:

AS PEIXEIRAS

Metémonos no SECTOR TERCIARIO.

 Levábamos toda a semana preparando a entrevista. Por parellas ou en tríos fomos recadando información. Queriamos saber, entre outras cousas, a que hora se erguían pola mañá, que calidades debe ter unha boa regateira, como conciliaban a vida laboral e a familiar, se se consideraban ben pagadas.

FORON AMABILÍSIMAS!

Ao finalizar nos agasallaron cunha merenda saudable e aínda por riba nos agasallaron cunha bolsa de tela.

MOITAS GRAZAS!!! 

O alumnado de cuarto, recibimos o pasado venres, 23 de xaneiro, a visita de Carlos, pai de Carla Martínez, alumnade 4ºA.

Neste nivel atopámonos inmersos dentro dun proxecto sobre actividades produtivas e Carlos veunos explicar en que consistía o seu traballo. Gustounos moito, pero o que máis nos chamou a atención foi o que nos contou sobre a gran cantidade de lixo que se atopa polo mar. Dixo que a maior oparte atópase no fondo do mar, onde a simple vista non se pode ver. Nos aparellos de pesca aparecen obxectos tan inimaxinables como esta antiquísima lavadora que aparece na imaxe:

O que máis nos anoxou foi o que nos contou sobre as VERTEDURAS que as dragas fan entre as illas de Ons e Sálvora, no espazo protexido do PARQUE NATURAL DAS ILLAS ATLÁNTICAS.

O pai de Carla explicounos que cada certo tempo os peiraos de cidades e vilas como Vigo, Marín, Vilagarcía e Bueu, limpan os fondos de fango e lixo. Para iso utilizan uns barcos, as dragas, que rastrillan os fondos e recollen toda a porquería. Ata aí todo é entendible. O que non nos cabe na cabeza e Carlos denuncia é que se van verter neste espazo.

Co seu radar foi quen de medir a gran montaña de lixo. Para que nos fagamos unha idea a superficie equivale a máis de 100 campos de fútbol e a altura dunha das montaña poderíase equiparar á  dun edificio de 6 pisos.

A verdade é que foi unha charla interesantísima. Aprendimos moitísimo e lle estamos moi, pero que moi agradecidas e agradecidos a este xentil papá.