Skip to Content

                              

Lenda de Babushka

Contan que nun lugar da estepa rusa, había unha velliña que vivía soa nunha cabana, chamábanlle Babushka, que quere dicir avoíña.

Un día de Nadal saíu a recoller leña e, de volta a casa, logo de prender o lume, quedou adurmiñada. De súpeto escoitou petar na porta. Abriuna e viu tres homes vestidos coma os reis antigos. Eran máis vellos ca ela e tiñan as barbas e o pelo brancos coma a neve e levaban nas mans un cofre de ouro con pedras incrustadas.

Babushka preguntoulles quen eran e un dos vellos respondeu: somos tres sabios de Oriente que imos de camiño a Belén de xudea para ofrecerlle estes regalos ao Príncipe da Paz que acaba de nacer, e queremos que veñas con nós para levarlle o teu regalo ao príncipe da Paz.

Babushka pensou ben o que lle dixeran e contestoulles que era moi vella e que o camiño ata Belén era moi longo e igual morría nel, xa que o corpo non lle daba para chegar a Belén e ademais era moi pobre e cos poucos aforros que tiña non podía mercar nada digno dun príncipe.

Os tres Reis marcharon con tristura e Babushka quedou matinando no moito que lle gustaría ir ver o príncipe da Paz e no regalo que lle podería levar. Despois de cavilar decidiu que o día seguinte marcharía tamén para Belén.

Á mañá seguinte, Babushka saíu da súa casa cun queipo cheo de xoguetes, bolas de cores, papel de prata, pasteis e caramelos. Despois de moito camiñar decatouse de que non sabía cal era o camiño para Belén, nevaba moito na Estepa e non quedaban pegadas dos Reis Magos. Preguntou por onde se ía a Xudea e todos lle dicían: "Hai que ir máis lonxe, Babushka, hai que ir máis lonxe".

Babushka non chegou a Belén, e agora non se sabe moi ben por onde anda, pero unha noite ao ano volve co seu queipo cargado de bolas de cores, xoguetes, caramelos e pasteis e vai repartindo todo polas casas da Estepa. Espera que os nenos estean durmidos, entra nas casas e vai deixando os xoguetes ao pé das camas dos rapaces e rosma para ela: "Hai que ir máis lonxe, Babushka, hai que ir máis lonxe".



book | by Dr. Radut