A vendima

O proceso da vendima comeza moito antes de recoller as uvas, xa que durante todo o ano hai que atender as vides. Fai anos a vendima entendíase como unha tarefa colectiva de todo o pobo na que axudaban uns aos outros.

O primeiro que hai que facer é arar a finca e abonala. Antes non había abonos químicos e utilizábase como estrume as ramas da poda mesturadas con toxos que eran enterradas arredor das cepas.

Despois ven a poda e a rodriga. A rodriga é o proceso de atar as vides ás estacas ou arames. A poda faise con tesoiras de podar ou podóns, que son unhas coitelas curvadas. Consiste en quitarlle as varas improdutivas para deixar só dúas ou tres gaias duns 30-40 cm de lonxitude.

Rematada a poda recóllense as varas cortadas en mollos ou feixes que se empregarán para aceder o lume nas cociñas ou lareiras.

Pola primaveira comezan a apuntar unhas folliñas nas vides e dise que están agromando. É tempo de sulfatar as vides con sulfato de cobre para evitar as pragas de fungos que fan podrecer tanto as follas como as uvas. Antes utilizábanse unhas pedras azuis de cobre que se diluían en auga e en cal viva. Esta tarefa haina que realizar cada dúas ou tres semanas unha vez que agromaron as cepas e ata o mes de agosto.

As medras sobrantes ou ladroas que nacen por debaixo do inxerto da planta son retiradas. Asemade, nas plantas que hai moitas flores sométense ao rareo dos pequenos acios, deixando arredor de dez.

Ao chegar ao mes de xullo hai que esfollar as cepas, que cosiste en sacarlle follas á vide  para que se ventilen mellor as uvas e non podrezan, deficultando as pragas de insectos e fungos.

A recolleita das uvas faise entre mediados de setembro e principios de outubro, dependendo da climatoloxía prevista para esas semanas e da maduración dos ácios.

Despois de coller as uvas hainas que seleccionar e quitarlles as follas que traen, xa que estas poden estragar o viño.

Unha vez seleccionadas as uvas ven o pisado das uvas. Polo xeral eran os rapaces os que pisaban as uvas descalzos. Axudaban na adega de todos os veciños e non ían a escola mentres duraba a vendima. Na actualidade este proceso de pisado foi substituído polas estruxadoras de acios que fan que o proceso sexa máis rápido e efectivo.

Unha vez que están estruxadas as uvas métense nuns pipotes grandes chamadas cubas, e déixanse fermentar durante dúas ou tres semanas.

Cando para de fermentar, sepárase o viño limpo do bagazo. O limpo métese en cubas e deixase repousar polo menos un mes. Pasado este tempo xa se pode beber. Normalmente é a mediados de novembro cando o viño xa está listo para beber: "O viño próbase polo San Martíño".

O bagazo, que son os restos das uvas e acios,  é utilizado para facer augardente por medio dun proceso de separación de mesturas que se chama destilación e que se encargaban de facer os destiladores.

A vendima era considerada como unha festa, xa que aínda que o traballo era moito, polas noites sempre se xuntaban os membros do pobo a cantar e troulear amenizados por acordeóns e gaitas.