IES Castelao

Comecei o libro pensando (e esperando) que fose unha historia de amor romántica. Ao principio estaba un pouco decepcionada, porque a historia parecía bastante lenta ata a metade, e había pouco amor e romance.

A historia foi escrita hai uns 200 anos. A linguaxe é un pouco arcaica, e as oracións realmente longas fan que sexa un pouco máis difícil de entender. Ás veces, sentía que debería deixar o libro e comezar a ler algo máis. Pero non quería arriscarme a perder valiosas xemas de sabedoría, que o libro podería conter, que aínda non atopara. Estou moi feliz de ter  chegado ata o final, porque atopei algunhas leccións realmente boas.

O libro lévanos nunha viaxe xunto cos personaxes principais; nesta lídase co amor, os sentimentos, os malentendidos, as relacións, as persoas e os problemas, tanto dentro como fóra da familia. Moitas das cousas polas que pasan son moi similares ás que experimentamos na nosa vida diaria. Hai moito que aprender sobre como debemos facer certas cousas e como non  debemos facelas. 

Aquí deixo as dúasleccións máis importantes que aprendín:

 Ás veces, tendemos a pensar demasiado, reaccionar de forma esaxerada ou preocuparnos innecesariamente por certas situacións e circunstancias. Ao facelo, só cansamos aínda máis. Necesitamos entender que non controlar as nosas emocións pode enviar directamente a nosa felicidade ao desaugadoiro. 

As palabras poden destruír ás persoas. Nós, como Elizabeth, pode que non nos deamos conta de canto dano poden causar as nosas palabras. Si, ás veces nos  molestamos; e ás veces, moito. E poderiamos deixar que as nosas bocas traballen máis rápido que os nosos cerebros. Un momento de pensamento podería salvar a unha persoa de moitas dores de cabeza, e tamén nos salvará da culpa de magoar a alguén involuntariamente.

             Publicado anonimamente en 1813 pola autora inglesa Jane Austen, Orgullo e prexuízo é un exemplo dunha "novela de modais", que presenta unha imaxe realista da sociedade a través dos costumes e xeitos  da vida cotiá. Ao representar relacións complexas entre terratenentes e comerciantes, aqueles con diñeiro antigo e os novos ricos, e homes e mulleres, Orgullo e prexuízo ofrece unha visión das estruturas sociais da Inglaterra de principios do século XIX. O enfoque principal da novela é o matrimonio, especificamente na súa capacidade como a forma máis práctica para que as mulleres de pequena fortuna garantan a súa seguridade financeira. Retrátase como as leis de propiedade fan que as mulleres dependan das relacións masculinas e os estándares estritos para o  seu comportamento. Tamén trata sobre a complicada xerarquía social que vira ao redor da propiedade da terra e a etiqueta. Moitos personaxes de Orgullo e prexuízo buscan  parecer socialmente superiores e congraciarse cos ricos; A novela, con todo, argumenta que a verdadeira boa crianza implica integridade, amabilidade e humildade.

                                                                                                                             Mariana Di Giannantonio 1º Bac E

Crónica del asesino de Reyes                 Patrick  Rothfuss

Crónica del asesino de Reyes é unha triloxía de novelas do xénero fantástico escrita por Patrick  Rothfuss.

Nela nárrase a vida de  Kvothe,  aventureiro,  arcanista e músico famoso. A trama está dividida en dous tempos diferentes: o presente, no que  Kvothe lle conta a súa historia a Cronista, e o pasado, no que se desenvolve a maior parte da acción.

A día de hoxe só dous dos tres libros foron publicados, e a data de publicación do terceiro está sen concretar.

 Alcores de Donalvar, ou Onde o aire non era brisa, título co que se publica en galego, resultou ser a primeira e única novela dirixida a público adulto que María Victoria Moreno escribiu na súa vida, e da que non tivemos coñecemento ata que  Xavier Senín, quen fora bo amigo seu, rescatouna e decidiu publicala en galego catro anos despois da súa morte. 

            “Los hijos del Capitán Grant” es una novela del escritor francés Jules Verne ambientada en 1864 y 1865. Pero lo cierto es que puede ser tratada casi como una guía de viajes, pues Verne “aprovecha” la circunstancia de que ha modelado unos personajes bien informados, para dar a conocer a través de ellos un sinfín de datos demográficos, históricos, sociales, o culturales sobre cada país, región o territorio que van encontrándose en su ruta.

Pedro Feijoo Os fillos do mar