Skip to Content

EI 4º Curso, EI 5º Curso, EI 6º Curso, Educación Infantil

TRADUCIMOS OS GARABATOS DOS NOSOS PENSAMENTOS

“El niño
está hecho de cien.
El niño tiene cien lenguas
cien manos cien pensamientos
cien maneras de pensar
de jugar y de hablar…”

Loris Malaguzzi. LOS 100 LENGUAJES DEL NIÑO (fragmento)

Trala lectura do conto de Carole Lexa, “The squiggle”, xurdiu o desexo de querer interpretar na caixa de luz os garabatos creados cunha corda pola protagonista do conto. E esa foi a tarefa plantexada no Recanto da Arte ao longo das semanas seguintes.

Día tras día chegaban a acordos sobre que cordel era mellor en cada situación (por exemplo o máis longo para o dragón, porque son moi grandes; os de cor marrón ou gris para o Castelo, porque os muros constrúense de madeira ou pedra; a lúa con cores claras, porque brilla moito…) e tamén sobre o xeito de completar o debuxo, atendendo por suposto, á información que entre todas/os posuían dese obxecto. 

Sobre a superficie da caixa de luz apareceron:

-         Brillantes lúas cheas, con buratos na súa superficie e rodeadas de estrelas.

-         Muros de castelos, coas súas portas, ventás, estandartes… e incluso cos vixias agochados nos torreóns; sen esquecer o muro do patio do colexio.

-         Dragóns grandes como dinosauiros, cuspindo lume pola boca ou cheos de cor.

Despois pensaron en crear un propio. E para poder expresalo de tal xeito que calquera persoa o puidera comprender, tendo en conta que empregaban unha linguaxe alternativa ao noso código alfabético, esforzáronse en explicar e argumentar entre eles/as as súas ideas.

MAR Santiago Arca, novembro 2015

 

  

 

 

 

ATOPAMOS UN TESOURO NO COLEXIO

 

“… y cayó el mapa de una isla, con latitud y longitud, sondeos, nombres de colinas, ensenadas y caletas y todos los detalles que podían hacer falta (….) se le habían añadido varias cosas, pero sobre todo tres cruces en tinta roja: dos en la parte norte de la isla, una en el sudoeste y, junto a esta última, con la misma tinta roja y en letra pequeña y clara, (…), las palabras: “Aquí está la mayor parte del tesoro”.

 

R.L. Stevenson. LA ISLA DEL TESORO. Alianza Editorial

 

Unha mañá na que subían ata o horto, atoparon tiradas no chan moitas “moedas de ouro” (76 moedas de 1 e 2 céntimos) e lembraron os antigos mapas de tesouros que coñecían grazas ás aventuras de piratas. 

Parecéulles importante implicarse no duro traballo de elaborar o mapa do lugar exacto da súa ubicación, para que fose o máis preciso posible, porque os textos antigos daban lugar a diferentes interpretacións. Pero para debuxalo, sen esquecer  ningún detalle, tiveron que recorrer o longo camiño dun trimestre.

Igual que os antigos cartógrafos camiñaban por terras inexploradas, pasearon polo patio do colexio e trazaron a ruta axudándose con compases; ainda que tamén viviron a aventura de apuntar ata o norte guiándose únicamente polo sol.

Desta forma, o mapa do tesouro quedaba cada vez máis completo, e non o deron por finalizado ata que estiveron seguros/as de que calquera persoa podería ser quen de atopalo.

            Como na actualidade son os satélites os que se dedican a fotografar cada anaco do planeta xunto a outros moitos dispositivos eléctricos capaces de facer localizacións, organizáronse en equipos para enviar un robot (bee bot) ao lugar sinalado coa cruz dende distintos puntos do colexio. Experimentaron a necesidade de formular instruccións precisas e comprobar se os seus cálculos eran correctos ou non.

Atréveste a ir na súa procura?

MAR Santiago Arca

 

OS CAVERNÍCOLAS

Un luns do mes de abril, Erika contounos que no seu parque había unha cova:

  • Quen vive na cova? Un osiño
  • Nós poderíamos vivir nela? Noooon!!!!
  • Por qué? Non hai luz, non hai camas, non hai tele...

 

Aos poucos días chegou unha caixa sorpresa á nosa aula, nela había moitas cousas e unha carta dunha nena cavernícola, Gurka.

 Entón, quixemos saber máis desa nena e decidimos buscar información pedindo axuda aos papis e mamis.

  • Na biblioteca

  • Preguntando aos moi maiores de 5º de E. Primaria

 Aprendemos moitas cousas:

  • Como e onde vivía
   
  •  os seus utensilios, que comían, como se vestían...

 

 

  • os debuxos que facían

autores: Adrián e a súa mamá

 

Tamén fixemos "deberes"

   petroglifos de Punta Herminia

 Despois de saber moito da vida de gurka, quixemos facer coma ela

  • xogamos sen xoguetes
  •  fixemos a nosa pintura
  •  e tamén o noso barro

 Pintamos un bisonte... con chocolate!!! Que rico!

Quixemos ser meniños menciñeiros e fumos a recoller herbas aromáticas.

Logo pensamos en facer de comer coma os cavernícolas, cazar non nos gustaba e pescar tampouco, máis se había que comer sen cociñar como 

fan as nosas mamis e papis. Así que decidimos comer froita e fixemos unha rica macedonia.

Isto que coñecemos foi grazas a uns homes moi estudiosos que se chaman paleontólogos e que descubriron todo o que sabemos. 

Nós,por suposto, tamén fomos paleontólogos ...

Para rematar e ter sempre un recordo da nosa amiga Gurka, pintamos unhas preciosas camisetas cavernícolas.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

NOVOS COMPAÑEIROS

Na nosa aula temos uns novos compañeiros.

 

Estamos dexesando que saian as bolboretas!

CREANIÑOS 2015

“… el conocimiento surge de las relaciones entre los seres humanos, que gran parte de lo que interiorizamos procede de modelos y motivos ajenos y que construimos nuestro conocimiento en los contextos sociales del hogar, la escuela y la comunidad en general”.

Howard Gadner. LA EDUCACIÓN DE LA MENTE Y EL CONOCIMIENTO DE LAS DISCIPLINAS. Ediciones Paidós.

 

En colaboración co CEIP Rosalía de Castro de A Coruña, participamos  no VI Encuentro Internacional APFRATO / VI CICI (Congreso Internacional de Creatividad e Innovación social) pedíndolles aos nenos/as de infantil e de primaria que, nunha sesión de Xogar a Pensar, defenderan o seu dereito ao xogo, á autonomía e á participación.

A idea da nosa proposta é mostrar como os/as nenos/as de diferentes idades son capaces de aportar reflexivamente ideas sobre un mesmo tema, respostando de diferentes xeitos según a idade de cada quen.

O resumo nesta ligazón, en videos nen@s páxina 3.

MAR Santiago Arca 

MUDÁMONOS DE EDIFICIO cheas/os de novas aprendizaxes

 “… los niños dedican varios meses a explorar un  tema de interés. Son temas que atraen a los niños pequeños porque ofrecen una rica estimulación sensorial y plantean enigmas fascinantes… abordan estos objetos, temas y entornos desde muchos ángulos, reflexionan sobre cuestiones y fenómenos que surgen en el curso de sus exploraciones, y terminan creando obras que reflejan sus intereses y su aprendizaje…”.

Howard Gardner. LA EDUCACIÓN DE LA MENTE Y EL CONOCIMIENTO DE LAS DISCIPLINAS. Paidós.

 

A espera foi moito máis longa do que pensabamos, quizais por iso viviron con tanta intensidade as modificacións que se estaban a producir nos espacios que tan ben coñecían.

Nun principio pesabamos facer o traslado a finais do primeiro trimestre, polo que os corredores do edificio azul enchéronse de caixas. Pero á volta do Nadal atopámonos cunha nova nos xornais que dicia que non sería ata despois do entroido cando se abriría o edificio novo, aínda que finalmente foi ao remate das vacacións de Semana Santa.

Pero había tantas cousas que queriamos saber… e axuntando uns intereses con outros, crearon unha grande rede de conexións coa que atoparon respostas ás súas dúbidas.

No ficheiro adxunto convidámosvos a ver o proceso de investigación, en imaxes: 

MUDAMONOS from ceip_epb on Vimeo.

MAR Santiago Arca

MAFALDA E AS SÚAS AMIZADES, NA CLASE DE 4 ANOS

 

 

Co gallo da entrega dos premios Príncipe de Asturias 2014, nos que o humorista gráfico Quino foi agasallado pola súa traxectoria profesional, os medios de comunicación lembrábannos a grande achega educativa dos seus máis coñecidos personaxes: Mafalda.  

O seu galardón de comunicación e humanidades fíxome lembrar nas moitas  horas de formación nas que reflexionabamos sobre a necesidade de levar á escola os materiais producidos pola sociedade na que vivimos, para poder velos dende múltiples perspectivas.

E xa que o cómic creado por Quino hai xa 50 anos foi no seu inicio unha obra dirixida aos adultos na que reflectía o seu mundo visto polos ollos dun grupo de nenas/os, pareceume interesante facer unha inmersión neste tipo de texto co desexo de desenvolver nas/os nenas/os a súa capacidade para producilo e interpretalo.

        

A través dunha selección de imaxes claras de diferentes expresións da protagonista do cómic, estiveron a interpretar o seu estado de ánimo dialogando sobre o que facía, onde estaba, que podería pensar ou que podería dicir… para despois elixir as cores que mellor representaban un destes sentimentos no hipotético suposto de que Quino non publicara as súas tiras cómicas nun xornal e se plantexara a posibilidade de darlle cor ás súas viñetas.

Seguindo o fío condutor dunha secuencia, buscaron opcións para mellorar a conduta dos personaxes nesa situación e así decatarse da ampla ambigüidade que proporciona cada visión individual dun feito da vida cotiá.

Tamén adicaron tempo, en pequenos grupos no Recanto da biblioteca, a tomar conciencia das emocións dos personaxes e dos seus sentimentos. Estas reflexións  escribíronas na súa propia tira cómica, respectando a fase de escritura na que se atopa cada quen, establecendo un diálogo entre o plantexamento do autor e a súa propia visión do que acontece… co desexo de esbozar un pequeno sorriso nas/os admiradoras/es da obra de Quino (VER TEXTO COMPLETO COAS PRODUCIÓNS DAS/OS NENAS/OS NO ARQUIVO ADXUNTO EN PDF).

 MAR Santiago Arca

TODAS/OS LEDAS/OS COA CHEGADA DE MARY POPPINS

Non foi o vento do leste quen trouxo a Mary Poppins ata a nosa clase, senon o tempo cálido dos primeiros días de setembro. Xuntas/os de novo falaban das películas de viran durante os meses do verán; imaxino que como consecuencia do mal tempo acontecido as familias recorrerían a esta proposta para ocupar parte do tempo de lecer. Pero ninguén facía referencia á película que hai xa 50 anos estreou a factoría Disney.

Sí era certo que algunhas e algúns a viran nalgunha ocasión, pero alleas/os á polémica desatada pola súa autora quen non cría ver o personaxe que ela creara na gran pantalla. Era certo? Pareceume una boa pregunta. E camiñamos en busca dunha resposta, empregando este texto literario como fonte de reflexión así como unha nova linguaxe sobre o que reflexionar: o cinema.

Ao longo dos días escoitaban pequenos fragmentos deste clásico da literatura infantil e xuvenil ao tempo que progresaban no desenvolvemento das súas habilidades de pensamento. E comezamos na “Calle del Cerezo”, número 17 imaxinando posibles formas para as nubes que Jane y Michael Banks vian dende a fiestra da súa casa mentres esperaban a chegada do seu pai.

Nese intre fixéronse unha primeira impresión da muller que viron chocar contra o enreixado da súa casa. Poñéndose no lugar dos dous irmáns, e apoiándose en fotogramas da película, imaxinaron e describiron o aspecto físico e a vestimenta de Mary Poppins co maior número de detalles. Para supor como sería o  seu carácter, pensei que comparalo co que din as biografías da súa autora resultaría interesante.

Despois de exponer os seus pensamentos, linlles pequenos parágrafos do primeiro libro da saga que escribiu Pamela L. Travers para ver se coincidía coas súas reflexións. Ademáis de pequenos detalles como que a roupa fora de cor azul escura e que non viran os botóns porque os tapaba a bufanda, o que máis lles chamou á atención foi que a autora non  describira á institutriz con tantas cualidades positivas como elas/es supoñian que tiña. 

Casualmente tamén foi un xoves, este curso facemos as sesións de xogar a pensar este día da semana, cando marchamos ao encontro do home dos mistos Bert despois de dialogar sobre o que pasou ao mesturar auga morna e azucre. Mollando xiz de cores nesta auga adozada, pintaron as súas propias obras artísticas. E igual que os protagonistas do libro no seu día libre, vímonos de súpeto metidas/os dentro do  cadro de Paul Cezánne: “Casa en Provenza”.

Fascinadas/os pola aclamada canción da película, “Supercalifragilisticoespialidoso”, tentaron dicir con palabras o máis concisas posible o que acontece nesa escena.

Incluso nos atrevemos a emprender unha viaxe a Londres animadas/os pola propia Mary Poppins, en avión porque é mais rápido ca un trasatlántico. Preparamos o noso billete, a  equipaxe e os cartos que iamos necesitar.

Xa a piques de finalizar o trimestre, non podiamos deixar de pensar en cal sería o mellor agasallo para quen durante tres meses transformou, case máxicamente, a nosa vida na escola. Era xa decembro cando o vento do leste soprou con forza e os retratos de Mary Poppins encadernaban o dossier do noso proxecto de investigación. Para rematar só faltaba escribir: “Mary Poppins … polas/os nenas/os de 4 anos B do CEIP Emilia Pardo Bazán, da Coruña” (VER TEXTO COMPLETO COAS PRODUCIÓNS DAS/OS NENAS/OS NO ARQUIVO ADXUNTO EN PDF).

MAR Santiago Arca

 

UNHA DAS NOSAS EXPERIENCIAS NUNHA PUBLICACIÓN EDUCATIVA

No curso escolar 2000-2001, os centros de formación para o profesorado ofrecían en Galicia os primeiros cursos de “Filosofia para nenos e nenas”, impartidos polas creadoras do Proxecto Noria: Irene de Puig e Angélica Sátiro.

 

As mestras e mestres que asistimos, descubrimos que non tiña nada que ver coa filosofía que nós estudaramos nos nosos anos escolares, senón que o que nos estaban a mostrar era un enfoque para axudar aos nenos e nenas a ser máis autónomos, a pensar por eles mesmos, a explorar alternativas a os seus puntos de vista, a descubrir os seu propios prexuicios e a que atopen razóns para as súas crenzas…sempre na compaña dos demáis. É dicir, proporcionarlles ferramentas para mellorar a súa capacidade de xuizo, e que en consecuencia poidan ser máis creativas/os e quizais máis libres.

 

Ese primeiro curso, os vindeiros asistimos a niveis más avanzados de formación, esixía a realización dun traballo práctico. Nel pedíannos que desenvolveramos nos nosos alumnos e alumnas habilidades de pensamento a través dun intercambio comunicativo empregando distintos materiais.

 

Ademáis deberíamos documentar a nosa experiencia: recoller por escrito a conversa, distinguindo as intervencións da mestra para facilitar o diálogo, das argumentacións das nenas e nenos, e incluir as producións que xurdiran.

                     

Dende entón non deixo de facelo na miña aula, programo unha sesión semanal de “Xogar a pensar” que documento seguindo a mesma proposta do curso. O artigo “Cuento sobrehilado” publicado na páxina 92 do nº 11 da  revista “Crear mundos”, e unha destas sesións.

MAR Santiago Arca

A VOLTAS COAS MATEMÁTICAS EN EDUCACIÓN INFANTIL

     O pasado 28 de setembro de 2013 na Facultade de Ciencias da Educación de Santiago, con motivo dos I Encontros de Educación Matemática para Infantil e Primaria, visualizouse un video no que as nenas e nenos de 6º “B” de Educación Infantil (Curso 2012-2013) do noso colexio traballan por parellas na resolución dun problema matemático. A súa tarefa consistía en documentar por escrito o proceso de reparto de 4 tacos de plastilina en 25 anacos.

MAR Santiago Arca

Distribuir contido


by Dr. Radut