|
De novo outubro, de novo un novo mes da biblioteca, de novo unha xornada: a do 24, o Día da Biblioteca.
Unha celebración que comeza por B de Biblioteca e remata con A de feminino. Unha conmemoración plural (somos moitas as Bibliotecas) que pregoan e ilustran dúas mulleres singulares: a escritora Ledicia Costas (galardoada, entre outros, cos seguintes premios:
Premio da AELG á mellor obra de literatura infanto-xuvenil do 2012, por O corazón de Xúpiter.
XXIX edición do Premio Merlín de Literatura Infantil de 2014 por Escarlatina. A cociñeira defunta.
Premio Fervenzas Literarias ao mellor libro de literatura infantil de 2014, por Escarlatina. A cociñeira defunta.
Premio Nacional de Literatura infantil e xuvenil de España en 2015, por Escarlatina, a cociñeira defunta.
Premio Lazarillo de Creación Literaria en 2015, por Jules Verne e a vida secreta das Femmes Plante.
Premio Antón Losada Diéguez de Creación literaria en 2016, por Un animal chamado néboa.
Premio dos Clubs de Lectura de Galicia de 2016)
e a ilustradora Elena Odriozola: Premio Euskadi, por Tropecista (2013), Premio Junceda Internacional, (2014), Premio Nacional de Ilustración, (2015) ou Manzá de Ouro da Bienal de Ilustración de Bratislava , por Frankenstein (2015)
|
Un vagalume é unha illa perdida na noite máis densa. Cen vagalumes, unha constelación misteriosa que marca o rumbo cara a outros universos. Así, con esa estratexia de luz, organízanse os libros que moran nas bibliotecas. Son caricias fosforescentes que incendian os soños e recompoñen os corazóns grises ata facelos recobrar a súa cor vermella brillante. Calquera individuo que padeza a síndrome do corazón gris, debería poñerse en mans dun experto e visitar unha biblioteca.
Para escribir un libro, ademais de facer malabarismos coas palabras hai que ser unha desvergonzada ou un tolo. Un ousado, unha excéntrica descontrolada. Levar un calcetín de lunares, outro de raias e os pelos de punta. Unha crista como as que locen as cacatúas sería un peiteado moi interesante para un escritor. Só as mentes máis disparatadas son aptas para escribir libros. Pero para custodialas non é suficiente con ter un desaxuste nos cables cerebrais. É indispensable ser de fóra. Un extraterrestre. As bibliotecas albergan seres con antenas xiratorias, cerebros millométricos que memorizan títulos rebuscados, rimbombantes, campanudos. As persoas que custodian libros sempre me pareceron criaturas singulares. Están dotadas de extremidades retráctiles que estiran e estiran ata alcanzar aquel volume ao que parecía imposible acceder. A continuación, coma se nada, recompóñense e todo volve á súa posición natural. Parecen seres humanos, pero a pouco que lles observes percibirás que non son de aquí. Unha das cousas que máis me enfeitiza dos bibliotecarios é o seu cerebro. Parécenme tan listos! Os libros fabrican pensamentos. Pasar tantas horas dentro dunha factoría de ideas é bo para ter un corazón vermello e brillante e unha cabeza repleta de plans fantásticos.
Alguén me contou que o 24 de outubro é o Día da Biblioteca. Sería xenial organizar unha festa con confeti e pompas de xabón. Celebrala ao grande. Encantaríame vestirme para tal ocasión como o personaxe dalgún libro, sentarme na mesa dunha biblioteca da cidade onde vivo e esperar a que fosen visitarme. Nas bibliotecas podes ser quen ti queiras. Desde Mary Poppins ata Matilda, Atreyu, Drácula ou mesmo Pippilotta Viktualia Rullgardina Krusmynta Efraimsdotter Långstrump. Podes poñerte botas de pelo, plumas, zancos e chapeus. Chapeus! Iso é! Imaxino a unha pequena lectora achegándose a min discretamente, atraída polas cores e formas do meu chapeu:
-Sombreireira tola, que festa máis marabillosa! Sería tan amable de servirme unha cunca de té?
Eu serviríalla con moito gusto, poñendo cara de muller refinada, e logo ambas fariamos ruído ao tragar. Soaría algo parecido a glup glup glup. E antes de que nos dese tempo de romper a rir de forma desenfreada, aparecería o bibliotecario, como xurdido da nada, que para iso posúen a facultade de materializarse diante de ti no momento máis inoportuno, e advertiríanos de que as bibliotecas non son tabernas. Hai que recoñecer que son únicos custodiando tesouros. Extraterrestres co corazón vermello e brillante. Que cousa tan extraordinaria. Feliz Día da Biblioteca! |
