Skip to Content

Outubro 2016

FESTAS DE OUTONO: Concurso de Cabazas e Relatos - 2016

 

A ENTREGA DE PREMIOS SERÁ NO 1º RECREO DO VENRES 4 NA BILBIOTECA.

Entrando en Novembro con Federico García Lorca

 

Noviembre

Noviembre de 1920

Todos los ojos
estaban       abiertos
frente a       la soledad
despintada por el llanto.

Tin
tan,
tin
tan.

Los verdes cipreses
guardaban su alma
arrugada por el viento,
y las palabras como guadañas
segaban almas de flores.

Tin
tan,
tin
tan.

El cielo estaba           marchito.
¡Oh tarde cautiva por las nubes,
esfinge sin ojos!
Obeliscos y chimeneas
hacían pompas de jabón.

Tin
tan,
tin
tan.

Los ritmos se curvaban
y se curvaba el aire,
guerreros de niebla
hacían de los árboles
catapultas.

Tin
tan,
tin
tan.

¡Oh tarde,
tarde de mi otro beso!
Tema lejano de mi sombra,
¡sin rayo de oro!
Cascabel vacío.
Tarde desmoronada
sobre piras de silencio.

Tin
tan,
tin
tan.

Federico García Lorca in Libro de poemas (1921)

 

 
  

Cando a Morte se fai arte

Lembrando aos mortos coa arte:

Novembro 2016

Volveremos a vernos


Volveremos a vernos donde siempre es de día
y los feos son guapos y eternamente jóvenes,
donde los poderosos no abusan de los débiles
y cuelgan de los árboles juguetes y tebeos.

En ese hogar de luz que no hiere los ojos
volveremos tú y yo a decirnos bobadas
cogidos de la mano, viendo morir las olas
sin agobios ni prisas, donde el sol no se pone.

Y viviré en tus labios el amor que la Tierra
sintiera por el Cielo cuando el mundo era un niño,
y el tiempo dejará de salmodiar la lúgubre
canción de despedida mientras nos abrazamos.

Luis Alberto de Cuenca in El hacha y la rosa (1993)

Novembro 2016

 

Contos nerviosos
de
Fran Alonso
    Cando suceden cousas moi inesperadas os propios contos póñense nerviosos. Os contos nerviosos son contos moi divertidos, pero tamén moi buligantes porque lles tremen as palabras.
    Amelio, un neno que comeza padecendo misofonía e remata sufrindo sedatefobia; Raíña do Ceo, unha nena antolladiza e cabreada na festa do seu aniversario; outra nena anónima amiga dunha Xirafa e que recibe mensaxes misteriosas e un neno que descobre que os videoxogos poden converterse en realidade son os protagonistas deste cuarteto de historias.
    Unha linguaxe transparente e unha trama en cada historia que nos leva cara a un final sorprendente fan desta unha lectura moi acaída para este mes do medo.
      (...) En canto pecharon a porta, deixándoo alí encerrado, comezaron os ruídos. Eran intensos. Cada vez máis fortes. Máis fortes. Máis fortes. Máis e máis fortes. Realmente insoportables. Chegou un momento que eran atronadores. Aterradores. Coma se houbese centos de tormentas estoupando enriba da súa cabeza.
    Nese momento, Amelio xa estaba totalmente transformado: doíanlle moitísimo os oídos, doíalle a cabeza, incháronlle as orellas, puxéronselle os ollos morados, parecía que tiña formigas nas plantas dos pés, puxéronselle os pelos de punta coma se estivese a piques de ser abducido por un ovni, púxoselle un brazo verde e outro amarelo, as mans enchéronselles de pelo, e doíalle moitísimpo o estómago. E, de súpeto, pasoulle o que nunca lle pasara: comezou a medrarlle o nariz. E logo as cellas. E despois o pelo. A toda velocidade. Parecía un monstro.
    Había unhas voces, de persoas invisibles, que se escoitaban a través da megafonía e que intentaban tranquilizalo. E canto máis intentaban tranquilizalo, máis nervioso se poñía. Por iso cando lle anunciaron que, a continuación, escoitaría o ruído dun volcán en erupción, e que ese era un dos ruídos máis fortes do mundo, pero que non tivese medo, o seu corpo entoleceu e comezou a facer cousa estrañas.
    Aquel estrondo incrible do volcán en erupción parecía que ía conseguir que o seu corazón se escachizase en anacos. De feito, as súas pernas convertéronse en balóns, as súas mans en tenaces, os seus beizos en lume, o seu pelo en neve. Os oídos estoupáronlle coma unha bomba e, de dentro deles, comezaron a saír foguetes de cor vermella. Era arrepiante.
    E, do que sucedeu despois,...

 Se queres coñecer a biografía de Fran Alonso preme aquí

 Así fala o autor dos seus Contos Nerviosos:

FESTAS DE OUTONO: PROGRAMACIÓN DE ACTIVIDADES - 2016

EXPOSICIÓN DE CABAZAS:

O alumnado que participe na exposición deberá deixar na conserxaría a súa cabaza cun cartel co nome e curso.

 

CASTAÑAS:

Haberá unha caixa no recibidor para deixar as castañas (xa picadas) que traia o alumnado.

 

DISFRACES:

O alumnado que queira disfrazarse poderá facelo no 2º recreo. Non está permitido ningún complemento de disfraz que poida resultar perigoso. Sentidiño!

 

FESTAS DE OUTONO: SAMAÍN E MAGOSTO - 2016

SAMAÍN E MAGOSTO NO IES SAN PAIO - 2016

FESTAS DE OUTONO: CONCURSO DE RELATOS - 2016

Co L de Lecturas, Lembraza, Lírica e Liberdades; co M de Memoria

Na explanada traseira do antigo instituto, un lutuoso fulgor de metralletas alumeou o outonizo abrente do trinta de outubro de 1936 para acabar coa vida dos cidadáns Alejo, Manuel, Julio, Darío, Serafín e José. Executábase así unha máis de tantas inmerecidas sentenzas que naqueles tempos ditaban tribunais inicuos. 

Lendo lembremos ás vítimas desta e de tantas negras horas de tódolos tempos e lugares.



by Dr. Radut