O venres 29 de Xaneiro todo o alumnado do Centro (agás os pequerrechos de 3 anos) celebramos na Praza da Ferrería en Pontevedra o acto conxunto co resto dos colexios de Pontevedra.
Este ano elexiuse como lema "Camiñamos pola Paz" e diseñouse a seguinte pegatina:
(Fai clic nela para ver as nosas fotos)
.
O programa da xuntanza foi o seguinte:
Presentación a cargo de Manolo Fernández, periodista de Radio Pontevedra e Localia.
Todos xuntos cantamos a versión de Fuxan os Ventos do poema “ Irmaus” de Celso emilio Ferreiro (Longa noite de Pedra-1962)
Lectura dunhas mensaxes de paz.
Entrega á Cruz Vermella da recadación da colecta que se fixo nos colexios para axudar ós damnificados de Haití.
Marcha “CAMIÑAMOS POLA PAZ” percorrendo os Soportais, Praza de Curros Enriquez, rúa Real, Praza Méndez Núñez, rúa Sarmiento, Praza da Leña, rúa Pasantería e volta de novo á Praza da Ferrería.
Lectura dun breve manifesto pola PAZ , saúdo do Concelleiro de Educación e da Presidenta das FANPAS.
Para rematar levouse a cabo o acto simbólico da solta de pombas e, ó mesmo tempo que cantábamos de novo, colocouse unha pancarta nas escalinatas do edificio de Facenda co lema elixido este ano: “Camiñamos pola PAZ”.
Os nenos e as nenas do noso cole fixemos, ademáis, uns bandeiríns cunha mensaxe de solidariedade con Haití combinando as cores das bandeiras galega e haitiana.
Preme no reproductor do principio da páxina para escoitar a canción:
.
“IRMÁNS”
Camiñan ó meu rente moitos homes,
non os coñezo. Sonme estranos.
Pero tí que te alcontras alá lonxe,
mais alá dos desertos e dos lagos,
mais aló das sabanas e das illas,
coma un irmau che falo.
Si é tua a miña noite,
si choran os meus ollos o teu pranto,
si os nosos soños son iguales,
coma un irmáu che falo.
Anque as nosas palabras sexan distintas
e tí negro i eu branco,
e tendo semellantes as feridas,
coma un irmáu che falo.
Por enriba de tódalas fronteiras,
por enriba de muros e valados,
si os nosos berros son iguales,
coma un irmáu che falo.
Anque as nosas palabras sexan distintas
e tí negro i eu branco,
e tendo semellantes as feridas,
coma un irmáu che falo.
Común témo-la patria,
común a loita ambos,
a miña mau che dou,
é mau de irmau,
coma un irmáu che falo.
Anque as nosas palabras sexan distintas
e tí negro i eu branco,
e tendo semellantes as feridas,
coma un irmáu che falo.
Se sintes en probeza,
se sofres inxusticia,
se cheo de rabexa
encirras á cobiza
do teu peito o can,
pra tí chea de forza
vai miña mau, irmán.
