Skip to Content

Histórico centro

SESIÓN DO PROFE NANO CONFINAMENTO. SAÚDOS E MOITO EXERCICIO.

 

Hoxe practicamos: baile, axilidade e rematamos con ioga

 

https://youtu.be/a-KRaw6Q8bg

 

 

 

REGUEIFA COLECTIVA- 2º TRIMESTRE.

Esta é a regueifa que creamos @s regueifeir@s do segundo trimestre do curso 2019-20.

Gozade dela e cantade con nós!!!

Aquí tedes a letra, para poder acompañarnos:

 

Ola, como estades todos?

Hoxe vimos saudarvos.

queremos facer regueifas

e despois imos marcharnos.

Non nos gusta o maltrato

se nós temos un animal.

Necesitamos axuda

porque iso está FATAL.

 

Non nos gustan os exames

que nos fan facer no cole.

Os profesores son malos.

Temos que facer que MOLE!!!

 

As persoas non fan caso

e despois hai consecuencias.

O medio ambiente o reflexa

e nós facemos regueifas. 

 

Os nosos pais son moi malos

que nos fan facer deberes.

Non nos gusta o traballo.

Nós queremos máis PODERES!! 

Ata aquí chegou o conto.

Esta é a despedida.

Xa acabamos a regueifa.

Vémonos o outro día. 

 

Premede na IMAXE para visualizar o noso traballo.

 

 

EASTER WREATHS AND MORE BIRD HOUSES

 

Great job, guys! You are very creative!

Your Easter Wreaths are really nice! We are sure you enjoyed a lot making them.

Here are your woooonderful crafts!!

 

 

 

And here are the new bird houses you made. I´m sure the birds in Val Miñor are going to be very lucky this Spring... don´t you think ?

 

How cute, Martin!

 

 

 

WORLD ART DAY

 15th April 2020

Hoxe, 15 de abril, é o Día Mundial da Arte.

Propoñémosche un reto cheo de arte para estes días... Queres divertirte?? 

  

     Click on the picture

 

LOOK AT THESE PICTURES!! THEY ARE WONDERFUL....THEY LOOK EXACTLY THE SAME!! INÉS (4th) AND CARLA (2nd) HAVE CHOSEN TWO FAMOUS PICTURES PAINTED BY VERMEER: "THE DAIRY " AND  "GIRL WITH A PEARL EARRING".  YOU ARE INCREDIBLE, GIRLS!! THANK YOU , FAMILIES!! GREAT JOB, CARMEN AND INÉS!!!

MIRADE QUE NOS ESTÁ CHEGANDO!! COÑECÉDELAS?? VAIA OBRAS DE ARTE!! ESTADES INCRIBLES....QUE FERMOSO!!!                     

AS DÚAS ELIXIRON  DÚAS GRANDES OBRAS DE JOHANNES VERMEER, O GRAN PINTOR NEERLANDÉS:  " A RAPAZA DA PERLA" E " A LEITEIRA

MOITAS GRAZAS, FAMILIAS!! MAGNÍFICO TRABALLO...FIXÉSTELO FENOMENAL, CARMEN E INÉS!! O RETO ESTÁ MÁIS QUE SUPERADO.  UNHA APERTA

 

"Girl with a pearl earring" ( Johannes Vermeer)

"The dairy" (Johannes Vermeer)

CREACIÓNS LITERARIAS DE 4º PRIMARIA

HISTORIAS DESDE O CONFINAMENTO

Estas semanas de confinamento estamos a crear historias.

Son historias que seguramente noutro momento non sairían do mesmo xeito.

Dan un pouco que pensar...

 

 

Historia de una paloma blanca

 

 

Hola soy Wili y soy una paloma blanca. Vivo en un limonero en un jardín de Donas. Al lado hay

otro limonero donde vive mi hermano y sus amigos , son cuatro. Mi hermano es una perdiz ,

bueno, no es mi hermano es mi mejor amigo yo le llamo así. Esto me da vergüenza lo digo

porque sois mis amigos.

Aprendí a volar a los doce meses y tres semanas, hoy voy a salir a volar.

 

Hace poco había gente ahora no salen de casa. Hai un niño que mira al horizonte por la

ventana con tristeza.

Lo primero que miro es que no hay personas, por ningún lado. Sobrevolé todo Donas buscando

gente , pero nada… No había trampas de cazadores, lo que sí vi son animales libres, el aire más

puro, la luz más bonita y brillante y el agua más limpia..

 

 

 

 

 Azael J. Hermida Sousa (4º primaria) 

 

EL VIRUS ANIMALISTA

Soy Len, un gorrión travieso y muy parlanchín que acaba de dejar su nido. Vivo en San

Cibrán, un pueblo pequeño y tranquilo. 

Cuando vivía en el nido mi mamá siempre nos contaba lo que veía en sus vuelos.

Cuando ella vivía en Vigo casi no había árboles para poder hacer nidos seguros y las

calles estaban siempre llenas de coches y gente de un lado para otro. Había muchísimo

ruido y el aire casi no se podía respirar. Por todo eso mi madre decidió venirse a un

pueblo donde todo es más tranquilo y hay menos ruido.

Mi madre siempre me decía que cuando fuese mayor podría ver niños y niñas jugando ,

gente pescando , perros simpáticos y juguetones ... Pero ahora que soy mayor lo único

que veo es un pueblo vacío y silencioso , una vida triste para los humanos . La gente y

los coches no salen de sus casas. Parece como si la vida de los humanos se hubiese

detenido en el tiempo, sin embargo veo muchos animales paseando tranquilamente y sin

miedo , animales que antes estaban escondidos y asustados. Parece como si la vida de

los animales y la de los humanos se hubiese cambiado .

 

Samu Piñeiro Durán (4º primaria)

 

 

 

 

 

 

 

COMPIS PRACTICANDO NA CASA. FOTOS

NOVA SESIÓN DO PROFE NANO. MOITO ÁNIMO E SEGUIDE MANDÁNDOME FOTOS. BICOS

 

 Toca: velocidade de reacción, desprazamentos, lanzamentos-recepcións,...

 

 https://youtu.be/Ul-hZKSUk7Y

DATOS DO TEMPO

As alumnas e alumnos de terceiro quixeron continuar co rexistro de datos metorolóxicos que estaban a facer. Para elo tiveron que argallar os seus propios pluviómetros caseiros e botar man dos termómetros cos que contan na casa. Deste xeito irannos dando información de como evoluciona o tempo durante estas datas.

Polo de agora aquí tedes algúns exemplos dos pluviómetros que construiron así como do lugar que acharon acaído para ubicalos.

 

 

 

 

CREACIÓNS LITERARIAS DE 4º PRIMARIA

 

CONTINÚAN AS HISTORIAS DESDE O CONFINAMENTO

 

LA GORRIÓN VIAJERA

 

Hola.

Me llamo Manchitas y soy una pequeña gorrión, regordeta y emocionada.

Hoy es domingo 22 de marzo de 2020 y me he levantado como todos los días.

Hoy hace mucho calor y he ido volando a la plaza de Paradela: en Gondomar, en

la plaza no había nadie y sentí soledad y tristeza. Yo solía comer de las sobras

de los bares y cafeterías, pero ahora me tengo que ir a los campos a buscar mi

propia comida. Cuando fui a casa pasé por la guardería San José. Normalmente

la guardería está repleta de niños y niñas gritando y jugando en el patio; pero

esta vez, estaba desierta: en la guardería no había nadie y me extrañó.

Entonces, fui hacia Bayona: cuando llegué, era muy raro porque normalmente

las playas están llenas de gente. Los parques, la Virgen de la Roca, el Faro de

Cabo Silleiro, etc estaban vacíos y no había nadie: era como el desierto… me

sentí muy triste. En las playas solía escapar de los niños y niñas pequeños pero

ahora tengo la playa para mi sola.

 

Pero me sigo preguntando, ¿qué le ha pasado a las personas?

 

 

 

INÉS SELEGANTE (4º primaria)

 

COMPIS PRACTICANDO NA CASA. VÍDEOS



by Dr. Radut