Ola boas!
As alumnas e alumnos de terceiro vimos de rematar 3 capítulos máis de "A NOSA HISTORIA". Agardamos que gocedes dela tanto como nós elaborándoa.
CAPÍTULO 2
O TRAMPULLEIRO DE XOAN
Un día o verme quixo presentarme ós seus amigos.
_ Matilda che presento ó cabalo Xoan, a grilo Paco e tamén ó can Rufo, meu amigo peludo con quen sempre xogo ás carreiras. O que pasa é que soe gañar el… ha, ha, ha!!!
Entón Matilda tiven unha idea, facer unha carreira. O que gañara levaría un galardón. Comezaron a prepararse para entrenar a carreira do día seguinte e así poder gañar.
Algúns querían facer trampas como o cabalo Xoan, que quería por unha pedra no camiño. Púxoa, que tramposo, e tivemos que volver a empezar.
Entón Rufo e Paco acordaron que a carreira tiña que ser leal entre todos.
O gañador foi Paco, aínda que a Rufo lle molestou un pouco. Pero pasoulle rápido cando lle dixeron de ir almorzar.
Despois de almorzar, Boqueixón presentoume máis amigos que tiña dende pequeno: O escarabello Vermello, a serpe Nacarina, o camaleón Carillón e por último o irmán de Boqueixón, que se chama Salpicón.
Nisto apareceu Chicle, a bolboreta que nos dixo...
_ Mañá invitovos a tomar unha merendola na miña casa.
LoE aló fomos. Cando empezamos a xogar a un xogo moi pero requete moi chulo e enseguida se fixo tarde. Todos marcharon para casaMlml
O día seguinte fun cos meus pais comprar comida para Rufo. Decidín levar a Boqueixón connosco a comprar. Púxeno nunha caixiña chea de buratiños para que puidese respirar e metino no peto.
Boqueixón na compra estaba todo o rato a pedir cousas que si quero isto que si quero o outro… Todo o rato a pedir. Pedía queixo, pan, chuletas e pedía xeado. Eu so lle comprei o xeado porque a min tamén me gustaba moito.
_De que o queres, Boqueixón?
_DE AMORODO!!!!!!!!
Pero a min non me gustaba o xeado de amorodo, entón decidín comprarlle un xeado de amorodo para Boqueixón, e un xeado de chocolate para min porque me gustaba moitísimo.
_Ao chegar a casa tódolos amigos de Boqueixón nos estaban esperando para ver o que lle compraramos a cada un deles.
CAPÍTULO 3
OS CACHORROS
Ó chegar a casa, collemos unha culler para repartir entre todos o xeado. Pero Paco é un lambón e comeuno todo, e os demais quedamos sen el.
Entón Boqueixón dixo:
_ Por que non imos ver que está facendo a toupa?
E aló fomos. Ao chegar onda ela recibiunos extranado.
_ Ola!, Boqueixón ,quen é esa nena?
_ É Matilda, salboume de que me comera un paxaro. Contestou Boqueixon.
_ Eres unha nena boa, aínda que non me gustan os humanos. Por culpa deles teño a miña toupeira chea de plásticos.
Enton suxerinlle que lle axudaría a sacar os plásticos da súa toupeira e comezamos a recoller os plásticos e a toupa nolo agradeceu.
Ó rematar o traballo pasámolo xenial xogando ó xadrez e cando nos demos conta xa era de noite.
Ó día seguinte fun a dar de comer a Rufo, e dinme conta que Rufo non estaba.
_Aaahhh!!!!! berrei.
Púxenme moi triste porque Rufo desapareceu, e moito chorei.
_ Non chores Matilda. Me dixo Boqueixón _ Xa volverá
E así foi, dúas semanas máis tarde me encontrei a Rufo na porta cunhas crías de cans e a miña nai Xoana.
A miña nai encontrou os cans na porta e quedou con eles. Había des cachorros, eran todos iguais menos un, que era marrón e branco, os demais eran todos negros.
CAPÍTULO 4
A MIÑA NOVA AMIGA A BRUXA
Pola mañá cando me levantei, decidín ir a pasear cos cans ó monte. Foi moi divertido pasear con eles. Cando volvía encontreime unha cova escondida tralas árbores, estaba moi, moi escuro, non sabía se entrar ou non……. Ao final decidín entrar…..
Entrar, entrei pero tiña moitísimo medo tremíanme as pernas. Vín unha mesa con moitos botes raros con líquidos de cores. Os cans puxéronse nervosos e comezaron a correr por todas partes, eu lles dicía:
_ SHHHH!!!
Pero eles seguían a correr. Os frascos que había na mesa caeron ao chan e esnaquizáronse todos, Cheiraba rarísimo!
Avanzamos máis e de súpeto encontramos unha feira feita de pompas, e no medio da feira estaba unha bruxa berrando:
BASTA XA DE GLOBOS DE PLÁSTICO NO SEU LUGAR USAREMOS POMPAS DE CORES!
De súpeto mira para min e me di:
_ Ola! Ti es a amiga de Boqueixón?
_ Si, son. Por que?
_ Porque fago isto pola toupiña. Ti non sabes que os globos de plástico contaminan?
E dinme conta de que a bruxa tiña razón.
Entón decidín axudarlle a facer pompas de cores. E nos divertimos moito, a bruxa resultou ser moi simpática. Decidimos facer tamén avións de papel. Foi moi divertido.
Dinme conta de que as bruxas non son malas.
A miña nai estaba buscándome
É xa se fíxera noite pecha ...
Levei unha sorpresa para casa. Que sería, que sería? Convidei a bruxa a cear a miña casa!!!. Cando chegamos a miña nai non estaba e fomos en busca dela.
Buscamos en todas partes pero non estaba por ningures, así que a bruxa colleu uns polviños de cor azul, tirounos ao aire e debuxaron a imaxe da miña nai. Non recoñecía aquel lugar tan extrano, vianse moitísimas árbores non se vía outra cousa, pero de súpeto a bruxa di:
_ Xa sei onde está a túa nai, pero advírtoche que ese lugar é moi, moi perigoso. Seguro que queres ir Matilda?
_ Non podo abandonar á miña nai, teño que ir por ela, pero non me atrevo a ir soa, acompáñasme?
_ Sii irei contigo.
E aló fomos. A bruxa e máis eu non encontrabamos a miña nai pois estaba todo moi escuro.
Un anaco despois a bruxa fixo un avión de papel xigante e voltamos a casa voando para coller as lanternas e iluminar ben o bosque.
