Skip to Content

Abril 2016

Maio 2016

Esas nubes que pasan

de
Camilo José Cela

 

Historias que gardan unha certa unidade,  relatos de personaxes variados (Don Anselmo, Don Homobono, Catalinita, Marcelo Brito...) que habitan unha imaxinaria cidade da costa galega; unha maneira de ler un Cela non escatolóxico aproveitando o centenario do seu nacemento (Iria Flavia, 11 de maio de 1916)

 

   

Las nubes pasan sobre la ciudad, altivas -a veces- como orgullosos caballeros enamorados; grises y taciturnas -en ocasiones- como abrumados mendigos caminantes, como deudores que odiasen la luz de la mañana.
    La ciudad no es ni grande ni pequeña. Probablemente, hace muchos, muchísimos años que nada varía y sin embargo, los melancólicos, ¡ah, qué tiempos aquellos!, se cuelgan de las bocas de los hombres y de las mujeres que no conocieron tiempo mejor, pero que están empezando a creer -a fuerza de repetirselo- que cualquiera que haya pasado lo habrá sido.
    Mis amigos de la ciudad, vieja y marinera como un ventrudo patache, vienen ahora a mis páginas, un sí es no es melancólicos y meditativos, un entre casquivanos y grandilocuentes.
    Como las nubes, ya sabéis, ésas que pasan sobre la ciudad...

    (...) Cuando me echaron de Brasil diciéndome que si no salía en el primer barco que zarpase de Santos me metían en la cárcel, el Clair de la lune, sucio, caliente y resoplante como una criada negra, me descargó en Miami, en la dorada Miami.
En Norteamérica no conocía a nadie (mis primos los Coffin no cuentan, porque ya por entonces no querían ni saludarme); pero me consolaba pensando que, verdaderamente, mucho peor hubiera sido que el Clair de la lune hubiera hecho el viaje al África del Sur o a la Tierra del Fuego o a las islas Spitzberg. El consuelo depende de la voluntad.

    (...) La tierra está húmeda y el campo huele con el olor suave de después de la lluvia. Es la primavera. Los guisantes de olor han florecido ya, y ya la madreselva vuelve a colgarse otra vez de los caminos. Se nota como si la vida fuera más joven, ¡quién sabe!, como si todo se hubiera puesto de acuerdo para vivir aún con más alegría. Se levanta una piedra y allí nos encontramos al escarabajo, que brilla como si fuera de cobre...  

 
 

Maio 2016

XA SABEDES

Xa sabedes,
hei seguir cantando o que me peta,
botando fóra o que me morde o peito.

Xa sabedes,
chamareille as cousas polo nome:
ao pan pan e ao viño viño
Caín a quen nos mata nos camiños
ladrón a quen nos rouba o pan e hastra o alento
fillo sen nai a quen non sufre o dor
dos que sofriron medos e cadeas,
papanatas, lambóns e burricallos
os lamecús sen tasa pra ir tirando,
malandríns, teixugos, lobos, hienas,
cobra retorta, morcego chupasangues,
verme sen ollos e alacrán maldito
a quen aldraxa e asoballa os pobos.

Son home
e non calo.

Hei seguir cantando o que me peta
pois se non canto e berro
    hastra arrebento.
                       E non quero.

Xa sabedes.

 Lueiro Rey, Manuel (1916-1990), Derradeira escolma ferida.

DÍA DO LIBRO COS CATIVOS

Malia que tiñamos preparado ao alumnado para participar na celebración do Día Internacional do Libro co resto dos centros educativos da localidade no tradicional TUI LE o tempo ameazou chuvia.

Pero non podiamos deixar pasar este día sen contar algún conto polo que dous grupos de 1ºESO foron facer unha contada aos cativos da Galiña Azul.

Foi unha bonita experiencia para os nosos rapaces e rapazas ter un público tan entregado e, como non podía ser doutro xeito, elas e eles tamén estiveron á altura e o fixeron marabillosamente ben.

Parabéns e FELIZ DÍA DO LIBRO.

 

 

Tui no universo de C. J. Cela

Lecturas tudenses no centenario do nacemento do escritor de Iria Flavia.

O día do Libro da man da escultura

Ademais de para ler, os libros poden ser magnífica materia prima de inspiradas esculturas:


IX Concurso San Valentín

Amor e Guerra
amor e guerra
Coñeces algunha historia de amor en tempos de guerra?
e algunha guerra causada por historias de amor?
Como inflúen as guerras no amor e no desamor?

 

Escribe un texto que de resposta a algunha destas preguntas aténdote as seguintes bases:


1. PARTICIPANTES: O concurso está aberto a todos os alumnos e alumnas do centro, de forma individual.


2. Os/As participantes deberán presentar os seus traballos (narracións, poemas, teatro, cartas...) escritos a ordenador ou con letra lexible, en calquera das linguas estudadas no centro.


3. Os traballos presentaranse baixo pseudónimo. Nun sobre adxunto pechado, co propio pseudónimo no exterior,  incluiranse os datos do participante: apelidos, nome, curso e grupo.


4. A  súa extensión  non poderá exceder cinco DIN A4 (folios) polas dúas caras.


5. PRAZO E LUGAR DE PRESENTACIÓN: do luns, 15 de febreiro  ao luns 2  de maio de 2016, ámbolos dous inclusive. Os traballos presentaranse na Biblioteca do IES durante os recreos dentro do prazo citado e serán recollidos polo profesorado de garda na Biblioteca.


6. XURADO:  O xurado cualificador estará integrado por membros representantes do equipo directivo, dos Departamentos de Linguas  e do equipo de Biblioteca.


7. PREMIOS: haberá suculentos premios para os mellores traballos.


8.Os traballos premiados quedarán depositados no Instituto e publicaranse en formato impreso e dixital.


9. A participación no Concurso supón a aceptación das presentes bases.


Anímate e participa!



by Dr. Radut