Venres 1 de Febreiro 2008

Entroido 2008 - Pavillón de Calo.

" EN TEMPOS DE MARÍA CASTAÑA"

Animación para os Centros Educativos do Cra de Teo

Realizarase unha batería de xogos para os centros de infantil e primaria , con motivo da celebración do Entroido.

1. Xogos de presentación.
2. Xogos populares:
   1.  
      1. Aros
      2. Birlos Celtas
      3. Chave
      4. Petanca
      5. Ra
      6. Sacos
      7. Zancos
3. Xogos Bailados:
   1.  
      1. O Gharoutinho
      2. O Mazarico
      3. A Xiranda
4. Outros grandes xogos:
   1.  
      1. Brilé
      2. Corda
      3. Goma
      4. Mariola
      5. Pano

 A sesión de xogos de animación desenvolveranse durante a mañá do venres 1 de Febreiro de 2008, cunha duración aproximada de dúas horas e media.

EDUCACIÓN Premio educativo para un método de traballo da lóxica matemática nas aulas Foto de familia.30/11/2007 O alcalde de Santiago, Xosé A. Sánchez Bugallo, fixo entrega dos V Premios Educacompostela 2007. Estes galardóns teñen por obxectivo recoñecer, promover e difundir aqueles materiais educativos que poidan contribuír ao desenvolvemento educativo de Galicia, favorecendo a innovación, a calidade na educación e renovación pedagóxica.O xurado decidira o 3 de outubro que o primeiro premio fora para a proposta "Como traballar a lóxica matemática a partir das rutinas da aula", elaborada por profesorado de distintos centros da comarca: María Blanco Corral (CRA de Teo – Bamonde), Mª Dolores González Marquina (CRA de Teo – Oza) , Manuel Ángel Masaguer Rodríguez (CRA de Teo – Campos), Mª Ángeles Pousa Díaz (CRA de Teo – Aido), Nuria Fernández Fariñas (CEIP de Laredo – Redondela), Mª José Iglesias Valiño (CEIP Figueroa – A Estrada), Begoña López Fernández (CEIP de Portonovo), Mª Nora Pousa Díaz (CEIP A Ramallosa – Teo) e Susana Viqueira Cobas (CEIP Santo Paio de Abaixo Reboreda - Redondela). Recibiron un premio de 1.200 euros por un proxecto que "axuda aos nenos no proceso de coñecemento do seu contorno. A súa é unha proposta interactiva e lúdica que facilita o achegamento dos máis pequenos a unha materia como as matemáticas. O segundo premio, dotado con 900 euros, recaeu no "Programa de acollida para o alumnado estranxeiro", realizado por profesores do IES Eduardo Pondal. Estivo coordinado por Susana Marina Blanco Baluja e integrado por Rita Amigo Seisdedos, Concepción Abuín Méndez, Marián Arauxo Muíños, Mª Isabel Barreiro Gundín, Valentín Castellano Méndez, Mercedes Espiño Amil, José Mosquera Almuíña, Mª Isabel Pereiro Raposo, Mª Jesús Ríos Creo e Ana Formoso Remesar. O xurado recoñeceu neste traballo o seu "carácter socializador contra a xenofobia e o fracaso escolar". Óscar Sánchez Vidal, do IES Portovello de Ourense recolleu o terceiro premio polo seu traballo "Nova antoloxía latina". No mesmo, a través de refráns, textos latinos ou epigráficos, facilítase a aprendizaxe dunha lingua como o latín en perigo de esquecerse. Tamén houbo unha mención especial para o proxecto "Árbores que arrolan poemas" presentado por todo o profesorado do CEIP Ramón Cabanillas.

presidente da fundación castelao

Avelino Pousa Antelo : “Por Castelao fíxenme galeguista de por vida”

“Todas as homenaxes recibidas son a recompensa a unha vida de total fidelidade, a un ideal e ás miñas actividades”

SANTIAGO PATRICIA DE LA TORRE

FOTO: Fernando Blanco

- Avelino, vostede sempre estivo moi ligado ao mundo do campo e da natureza, ¿como e cando nace ese amor polo campo e todo o que o rodea?
- Eu nacín o 14 de maio de 1914, na parroquia de San Xoán de Barcala, do concello da Baña. Alí vivín os meus anos de neno, os anos de gratas lembranzas. Meus avós maternos eran labregos da aldea de Arzón, e meu pai era un comerciante de tecidos da zona de cerca do Carballiño, en Ourense, e na época de primavera recorría toda a zona da costa. Un día tamén chegou a Barcala, onde coñeceu a miña nai, que era filla única de Ramón o do Peto. Eu sería despois Lucho o do Peto, porque a min, coma ao meu pai, puxéronme Avelino, pero en vez de chamarme Avelino pequeno, chamábanme Avelucho, e a xente deixoume en Lucho, Lucho o do Peto. Con este pseudónimo escribín as primeiras colaboracións literarias, pequenos poemiñas, en órgano da federación agropecuaria de Negreira, nos anos 30, que se titulaba A voz da Barcala e que se publicaba na imprenta Nós, no número 15 da rúa do Vilar (Santiago de Compostela), onde eu traía os orixinais, para que non se tivese que desprazar outros membros da fundación. Aí empecei a tratar eu a aquel home extraordinario que foi un amigo entrañable, e un conselleiro meu, que foi Ánxel Casal.

- Tivo varias etapas na sua formación, dende o Seminario ata a escola de maxisterio. Tamén estudou comercio en Lugo e acabou na Misión Biolóxica, ¿con cal destas etapas queda vostede?
- Quedo con todas. Eu estiven no seminario cinco anos, e fixen seis cursos. Fun un estudante bastante bo, e entrei no seminario porque tamén estaba o meu irmán maior facendo primeiro de Teoloxía. Eu, cos meus dez anos, fun para alá. Meu irmán deixou o seminario cando eu estaba no segundo curso, e meu pai quería que o deixara para que fixera o bacharelato, pero eu non quixen porque daquela parecíame que tiña vocación, algo que non logrei ter, aínda que eu rezaba todas as noites... Despois si que quixen saír, e aproveitei a proclamación da República para escribirlle a meu pai para que me sacara do seminario, dicíndolle que alí corríamos perigo, que lle poderían prender lume ao edificio... unha pura invención, aínda que o meu pai tomouno en serio e sacoume de alí. Non me querían deixar dentro aínda que no seminario xa me tiñan reservada a praza. Tras o meu paso polo seminario fixen o ingreso na escola normal, dentro do Plan Cultural, que nos lle chamabamos o plan carallada, e despois fixen tres cursos por libre. Un telegrafista de Negreira deume cursos de francés para poder aprobar a materia. Eu fraqueaba un pouco nas ciencias e nas matemáticas. Ademáis, tiven un profesor de matemáticas que nin sequera sabía facer regras de tres… No último exame para facer o ingreso na escola, tanto en ciencias como en matemáticas, fixen o ridículo. No cuarto curso, de máis de 70 compañeiros, as notas poñíanse en común, e facían unha lista coas melloras notas, e eu, nese cuarto curso, fun o número un da promoción. Tiña fama entre os compañeiros e profesores de home sabedor. Xosé Toba Fernández foi o mellor profesor que tiven, foi concelleiro galeguista en Santiago, xunto a Ánxel Casal, un home extraordinario daquel tempo, del aprendín o mellor, e foi o que guiou a miña formación pedagóxica como ningún dos outros profesores que tiven en toda a miña andaina.

- Vostede recibiu numerosas homenaxes e recoñecementos como a Medalla Castelao, un home que vostede veneraba; a Insignia de Ouro da Universidade de Santiago, ou unha emotiva homenaxe que lle fixo a Asociación de Escritores en Lingua Galega, no Museo do Pobo Galego. A próxima é a que está a piques de recibir este sábado como fillo adoptivo de Teo... ¿pódese dicir que todos estes recoñecementos lle compensan no nivel persoal o padecido nos anos escuros de illamento?
- Non cabe dúbida de que esta é un recompensa a unha vida de fidelidade, a un ideal e as miñas actividades, que, como non podían ser políticas, derivaron cara ao agrarismo e o cooperativismo. Porque unha das etapas da miña vida, tras dirixir a escola Barreiros, tivo que ver con isto. Tras facer o reingreso en Maxisterio, marchei a Canarias 4 anos, onde traballei na mellora dos millos e gañei un montón de amigos que aínda teño na actualidade. Chamoume un amigo de Canarias da Misión Biológica, Xosé Luis Blanco, que vive hoxe en Barcelona, e seguimos sendo hoxe amigos entrañables. Chamoume un 18 de xullo dicíndome que o nomearan director técnico da empresa Semillas Selectas. Cando souben del foi para dicirme que quería que fose o seu segundo de a bordo para dirixir as promocións. Eu, que estaba a gusto en Canarias, non podía vir en vacacións, porque tamén traballaba como técnico. Ao final decanteime por abandonar Canarias e collín a excedencia, para marchar con este amigo a Zaragoza, onde diriximos unha empresa gandeira que chegou a ter máis de 1.000 reses vacúas. Alí estiven 6 anos, pero despois tamén me cansei.

-Como vostede di, o agrarismo forma unha parte moi importante da súa vida. Tamén o foi o sentimento galeguista, que naceu en vostede moi novo cando escoitou a Castelao nun discurso no teatro Principal en Compostela... ¿Que recorda daquela?
- A miña inclinación política era galeguista. Recordo que anunciárase en Santiago o mitín de promoción galega no teatro Principal, onde fun con Ubaldo Vázquez. Nese mitin falaran os homes máis importantes do galeguismo da época, como Antón Vilar Ponte, Álvaro de las Casas, Valentín Paz Andrade… e pechou o mitin Castelao. Ao escoitalo saín de alí marcado como galeguista de por vida e xa ve, ata hoxe.

- ¿Como vai vivir a homenaxe que lle teñen preparada para este sábado en Teo? ¿Que lles vai a dicir a todos eses veciños e amigos que o van a acompañar?
- Primeiro agradecerlles aos que me propuxeron para a concesión deste título. Eu tiven unha colaboración especial en Teo, acabado de chegar hai uns 17 anos aos Verxeles, pero antes fora a Teo coa extensión agraria de Padrón, e o director desta asociación, que se chama Xulio Martín García, veu traerme unha referencia destes actos. Entón vou a ler o que me contou Xulio, en vez de relatar eu a miña propia experiencia. E si, efectivamente, creo que vou a estar rodeado de moitos amigos e coñecidos.

CINCO CONCELLOS CUENTAN CON COLEGIOS RURALES AGRUPADOS.
LAS 38 UNIDADES EXISTENTES , CON 62 PROFESORES, ESCOLARIZAN A 392 ALUMNOS.

www.tierrasdesantiago.com

O pasado mércores 3 de outubro tivo lugar o fallo da V Edición dos Premios Educacompostela
2007 que ten como obxectivo recoñecer, promover, premiar e difundir aqueles materiais
educativos que polo seu valor e interese poidan contribuír ao desenvolvemento educativo de
Galicia, favorecendo a innovación, a calidade na educación e a renovación pedagóxica.
O xurado está constituído por: Guadalupe Rodríguez Silva (Concelleira Delegada de Educación,
presidenta do xurado), Xosé M. Rodríguez-Abella Gómez (Xefe do Servizo de Educación e
Mocidade), Jesús Rodríguez Rodríguez (Representante de Nova Escola Galega), José Manuel
Malheiro Gutiérrez (Representante de Nova Escola Galega), Antonio F. Rial Sánchez (Director
do Departamento de Didáctica e Organización Escolar da Fac. de Ciencias da Educación),
Gonzalo Anaya García (Director do Centro de Formación e Recursos de Santiago), Ana María
Guerra Cañizo (Representante da Asociación Galega de Editores), e Beatriz Varela Morales
(Técnica de Educación e Mocidade e secretaria dos premios).
Despois das oportunas deliberacións, o xurado acordou outorgar os seguintes premios:

1º Premio, para o traballo titulado “Como traballar a lóxica matemática a partir das rutinas da aula”.
O grupo de traballo está composto por:
María Blanco Corral (CRA de Teo – Bamonde),
Mª Dolores González Marquina (CRA de Teo – Oza) ,
Manuel Ángel Masaguer Rodríguez (CRA de Teo – Campos),
Mª Ángeles Pousa Díaz (CRA de Teo – Aido),
Nuria Fernández Fariñas (CEIP de Laredo – Redondela),
Mª José Iglesias Valiño (CEIP Figueroa – A Estrada),
Begoña López Fernández (CEIP de Portonovo),
Mª Nora Pousa Díaz (CEIP A Ramallosa – Teo)
Susana Viqueira Cobas (CEIP Santo Paio de Abaixo -Reboreda ).Coordinadora