Cantiga para durmir a un neno

(Poema de Celso Emilio Ferreiro)

A Coruña ten un vento, 

A Coruña un vento ten, 

un vento pelegriñante,

un vento que vai e vén.

Un vento que é  mais que vento

é un teimoso roncón

fungando polos tellados

con grave e tristeiro son.

De día vai cos paxaros

e anda a brincar polas hortas.

De noite ven cos morcegos

e anda a petar polas portas.

Meu neno, non teñas medo,

que este vento é (o) meu amigo

e anque rosma polas rúas

non te levará consigo.

O vento atópase canso

do seu constante bulir.

Deitouse nos piñeirais,

coma nun berce, a dormir.

E o vento que rebulía,

A Coruña xa  non ten.

O meu neno está durmido

e o vento durmiu tamén.