Un poema ao río e á ponte
Fragmentos do poema "A ponte" do granadino Manuel Benítez Carrasco (1922-1999) para festexar neste día ao río e á ponte:
Que mansa pena me dá!
A ponte sempre queda e a auga sempre se vai.
O río é andar, andar
cara ao descoñecido;
ir entre beiras vencido
e por vencido, chorar.
O río é pasar, pasar
e ver todo de pasada;
nacer na madrugada
dun manancial transparente
e morrer tristemente
sobre unha area salgada.
A ponte é como cravar
vontade e fundamento;
ser pedra no aire ao vento,
ver pasar e non pasar.
A ponte é como
cruzar augas que van de vencida;
é darlle a despedida
á vida e á morte
e quedar firme e forte
sobre a morte e a vida.
Espello teñen e feitura
o meu espírito e a miña fraqueza,
nesta ponte, firmeza,
e neste río, amargura.
