Ao longo do ano temos unha chea de celebracións e efemérides que moitas veces non sabemos moi ben de onde proceden, pois ben, neste DÍA INTERNACIONAL DO LIBRO que con tanto fervor celebra o conxunto do mundo cultural vimos de conmemorar a morte -o 23 de abril de 1616- de os dous escritores máis grandes da literatura universal: Miguel de Cervantes e William Shakespeare, xunto co Inca Garcilaso de la Vega, pero por se fora pouco tamén nesa data naceron ou morreron escritores da talla de Nabokov ou Josep Pla .

Por este motivo un organismo tan importante como a UNESCOescolleu esta data en 1995 para “render unha homenaxe mundial ao libro e aos seus autores e para alentar a todos, especialmente aos máis novos adescubrir o pracer da lectura e respectar a insubstituíble contribución dos creadores ao progreso social e cultural”. Temos que dicir que xa en España en 1926 Alfonso XIII asinou un decreto no que se creaba oficialmente a Festa do Libro Español ,en outubro, pero foi en 1930 cando se instaura definitivamente a actual data como Día do Libro , tradición que rapidamente colleu pulo en Cataluña grazas á coincidencia co día do seu santo Patrón coñecido como a Diada de Sant Jordi.

Esta data tamén é a elixida para celebrar a entrega anual dos Premios Cervantes, o máis importante galardón para as letras hispanas, e nós , a parte de con este artigo, queremos contribuír cunha sorpresa á volta de vacacións de Semana Santa.Non deixedes de pasar pola biblioteca en calquera dos recreos da semana do 26 ao 29.

Felices Letras!!!!

 Dicir “ Europa “ evoca o fume das chemineas das fábricas e o formigueo de vehículos e xentes carrexando dun lado a outro … Malia isto, Europa conserva, milagreiramente, oasis de natureza salvaxe, onde peneiran o aire o avelaiona de Lapón e o mascato atlántico ; entrecruzan os cornos os bisontes polacos ou axexa, agochado, o lince ibérico ... patrimonio do noso continente, tan valioso como os roteiros románicos do Camiño de Santiago ou o percorrido polo barroco/rococó do Danubio ...

  Outra paisaxe de ensono é o remoto Tíbet, onde, fai dúas xeracións, milleiros de porteadores dobrábanse baixo os cento quince quilos de pacas de té ( o ouro verde da época ), escalonándose no seu descenso por vertixinosos barrancos, ó xeito do monumental palacio branco e vermello do Dalai Lama : o Potala, en Lhasa. Os monxes budistas apuraban as tazas daquel líquido fumegante, mesturado con sal e manteiga de yak, para loitar contra o soño e meditar …

  Ó revés que os lamas, os afectados polo mal xenético do Insomnio Fatal Familiar morren de cansazo a unha idade mediana … E, falando de soño, os científicos cartográfannos a paisaxe do mesmo a través de nenos e adolescentes.

  Xa que estamos … ide á Biblio e lede o número de Nacional Geographic (maio) sobre estes e outros temas interesantes … pero, por favor, non vos durmades nos pufs, eh?

O deserto ao sur do Perú era, hai 1.500 anos, un fértil oasis... con data de caducidade. Os indios paracas sabíanno. Os nasca tamén. Para atraer a escasa choiva rabuñaron aquela árida epiderme e deseñaron  unha das máis engaiolantes topografías que alimentaron durante o século  pasado a imaxinación dos occidentais ( a imaxinación non é máis que outra sede insaciable...)

  Os insectos debecen polo zume que lles ofrecen uns tentáculos iazucreiros... Esa é a súa perdición.: as súas tripas transmútanse en saiva alimentaria das súas caníbales anfitrionas...

 Sabedes que está prohibido levar bebidas á biblioteca... ¡pero podedes refescar a vosa curiosidade científica simplemente botándolle unha ollada ao exemplar de marzo de National Geographic!

¡Á vosa saúde e bo grolo!