A milenaria civilización chinesa honrou espectacularmente ós seus defuntos, ós seus defuntos, ós seus "espíritos inquedos", como podemos admirar no numeroso exército de terracota do seu primeiro emperador. Hoxe en día, apresurados na súa carreira como potencia económica emerxente, esfrangullan  os ósos oraculais e as ofrendas funerarias ... o tixolo dos novos edificios suplantan ós corpos imperiais de barro.

  Pola contra, os hadza viven no presente. A súa civilización é a mera supervivencia na árida sabana de Tanzania. Representan o Paleolítico en estado puro: sen agricultura, horarios, ataduras sociais, xefes ... só a caza de babuínos de ritual de enterramento: unhas poliñas secas balizan o túmulo dun ser querido, proseguindo a tribo o seu nomadeo sen voltar a vista atrás.

 Dous xeitos de vida radicalmente diferentes ... ¿Cal dos dous pervivirá dentro dunha xeración?

  Percorrendo o exemplar de xaneiro da revista "National Geographic", invitámosvos a un safari e a unha pesquisa arqueolóxica sen saír da acolledora biblioteca do Insti ... ¿Apetécevos?

  “ Ágora “ era a praza pública das polis gregas helenísticas, encrucillada de ideas, confluencia de opinións (multiculturalismo, que diríamos hoxe ) …de aí o título do filme de Amenábar. Máis o virus do fanatismo acababa, demasiadas veces, esnaquizando esta convivencia como as cortantes tellasdos dogmáticos esgazaran o corpo da científica Hipatia.

  E, hoxe en día, que semella ( ou iso queremos crer ) que o “ ágora “ está na nosa Europa Occidental, en moitas partes do mundo séguense afiando as tellas do radicalismo, prestas a esnaquizar as nacentes democracias.

 No número de novembro de “ Nacional Geographic" podedes observar un exemplo disto: Indonesia, o arquipélago das dezasete mil cincocentas illas e culturas diversas, sofre, na actualidade, o pulso entre o "Islam sorrinte" e o integrismo, que ameaza, cal novo maremoto, asolagar o Sudeste asiático.