“Hai moitos anos naceu en Vigo unha nena que non tiña nome. Os seus pais, que andaban a rir ao vela colorada de alegría e cos ollos azuis como auga dunha fonte, souberon que se chamaba Colorín. E así a chamaron. (…)
Cando a nena tiña un ano, o pai escribiu este libro para contar como chegara un día Colorín voando no vento.(…)
Por iso o libro, que ao principio tampouco tiña nome, chamouse Roseira do teu mencer. O mencer de Colorín, os seus primeiros días e meses de luz, está relatado aquí en versos pequenos que son para cantar.”
