SEMANA BRANCA EN LEÓN
O domingo 8 de marzo estabamos todos coas maletas preparadas para meternos no autobús con destino á estación de esquí de San Isidro (León). Este ano só fomos 34 alumnos de 1º,2º e 3º ESO. Saímos ás 13:45 aproximadamente, acompañándonos os profesores Marcos (Ciencias Sociais) Anne (Francés) e María (Ciencias Naturais).
Como xa fixeramos o ano pasado paramos na Gudiña (Ourense) a descansar e comer algo. Seguimos a viaxe falando cos nosos compañeiros, aínda que as consolas portátiles pasaban de man en man…
Chegamos xa de noite ós apartamentos de Boñar, que comparados co “Toneo” (que ademais estaba a pé de pista) onde se durmiu o ano pasado, deixaba moito que desexar.
Repartímonos en dous edificios. Cada un foi cos seus amigos, pero en realidade, andabamos por moitas habitacións. Ceamos e fixemos algúns xogos, participando os dous institutos que tamén viñeran: Salvaterra e Vigo. Ás 23:30 fomos parar ás habitacións, pero non durmimos demasiado e botamos unhas boas risas…
Despois de levantarnos ás 7 h.(excepto o primeiro día que foi ás 8), cousa que custaba non sabedes canto, almorzabamos e iamos cos nosos monitores: Fernando que coas súas rastas parecía un cadro de Melendi e moi simpático e Yolanda, que nos gastaba ela sola toda a batería das PSP’s.
De seguido, déronnos as botas, o casco e os esquís a cada un, dispuxémonos a poñer as botas. Que suplicio¡¡¡¡¡ Parecían de ferro (ao longo dos días descubrimos que con tirar forte da lingüeta era bastante doadiño).
O primeiro contacto coa neve do grupo dos avanzados (2º ano) foinos familiar. A verdade é que a paisaxe das montañas nevadas que se ve desde a telecadeira é impresionante.
Ó principio iamos polas pistas verdes, as máis faciliñas, pero logo xa nos resultaban algo frouxiñas, je,je… Pronto pasamos ás azuis e flipamos.
Non chegaba facer o xiro en cuña porque collías unha velocidade que non podías controlarte e claro, mallabas que daba gusto. Os “avanzados” como Pablo, Aris, Cristina, David, Sonia, Alejandro, Vanessa e eu mesmo (seguro que me esquezo de alguén) sabiamos xirar en paralelo e baixabamos moi rápido por Cebollero e Requejines, as dúas pistas azuis.
Mentres tanto, Marcos e Anne baixaban polas vermellas (máis difíciles cás azuis).
En Cebolledo había unha rampla común a unha pista vermella e alí foi onde máis caemos. Eu caín unha vez nesta e un par de veces en Requejines (ó coller confianza é o que pasa).
Tivemos moita sorte co tempo, que agás pola mañá (cando tiñamos as dúas horas de clase co monitor de esquí) foi estupendo, porque o resto, ata as 16:00 h., era libre.
A sensación de velocidade era moi excitante ¡¡¡¡
As actividades fóra das pistas que fixemos foron a visita a uns museos de Puebla de Lillo e a León. A verdade é que nos museos estabamos rebentados e non prestabamos moita atención.
O venres, por desgraza, tivemos que facer as maletas e marchar, pero o recordo foi inesquecible. Fíxosenos pouco tempo pero estivo moi ben.
Houbo algunha lesionada, pero quitando iso e o hostal, o resto foi espectacular.
Por Alexandre Prado. 3ºC
