|
Un móbil pode cuspir odio. E o noxo pode notarse a través dun teléfono se quen fala nos odia e lle damos noxo.
-Pero por que non acabaches o traballo?, como fuches tan idiota?, como se che deu por deixala alí e deixala viva?, en que carallo estabas pensando?, como se pode ser tan anormal?
O Branco oe, pero non escoita. Sabía que ía pasar algo así. Ou non, quizais non o sabía. Si, probablemente non o sabía. Só así pode explicarse o susto que levou ao coller o xornal na cafetería de Merchi, dous días despois de deixar a rapaza tirada alí, convencido de que morrería. Víraa sangrar daquela maneira, había algo que lle penduraba entre as pernas (o xornal falara da placenta), e estaba tan pálida, que non tiña dúbidas de que había morrer en pouco tempo.
-Non pensei que ía pasar iso. Eu estaba seguro de que...
Non lle deixou rematar a frase. O Branco despegou un chisco o móbil da orella, pois podía escoitar igual os berros do xefe. Chamáballe de todo. O máis suave: imbécil.
-E que esperabas?, que ela mesma fixese desaparecer o seu propio cadáver?, como se pode ser tan...
|
