CURRÍCULO CEDEIRÉS

O alumnado de 1º C (Os Vagalumes) comezan os seus roteiros pola vila,

dentro do seu proxecto polo patrimonio. Cun obxectivo moi importante: ver, coñecer e valorar a nosa vila.

Este primeiro roteiro foi adicado ás murallas de Cedeira.

Deixan constancia da súa saída cun pequeno libro de comprobación.

DOCUMENTACIÓN:

Saída, documentación de Rafael Usero e colocación de placas nas portas das murallas (hoxe alumnado que cursa 6º de Educ. Primaria).

As Aulas ao aire quixeron resolver moitas dúbidas que foron xurdindo ao elaborar os cadernos de naturalistas.

As pequenas e pequenos puxéronse moi preguntóns.

A colaboración de grandes expertos foi imprescindible nesta tarefa de investigación.

Un privilexio poder contar con todos eles.

https://www.facebook.com/bibliotecacarloslabranha/

@beCarlosLabrana 

biblio.nicolas.del.rio@gmail.com

Un proxecto que agroma, nunha situación difícil e complicada, pero os bimbios da xuventude son fortes.

"Pegadas na Iauga" é unha árbore que medra e se espalla, unha árbore de folla caduca que reverdece nas primaveras, unha marea que volve...

O alumnado do proxecto intercentros dinos: - Deica logo!

cun video - podcast do seu proxecto intercentros.

Agradecer a todas as persoas que fixeron que a semente agromara.

Antes do confinamento o alumnado de 1º de bacherelato de Antropoloxía e Cuci,

xunto cos Vagalumes de 4º A estaban realizando unha recollida de verbas, palabras da nosa vila.

Unha actividade integrada no Proxecto Intercentros que o estado de alarma non puido parar.

Continuaron este traballo nas casas, escoitando ás familias, solicitando a colaboración de todo o pobo a través do Facebook

e en especial de Andrés Toxeiro e Cris Bustabad, quenes compartiron un pequeno esbozo da súa recollida con eles.

Esta é a súa colleita, unha colleita de verbas que arrecende a mar, a xente, a vila.

Gracias por pronunciar as cousas polo seu nome. Que as verbas perduren igual que no texto de Pablo Neruda

PALABRAS

…Todo lo que usted quiera, sí señor, pero son las palabras las que cantan, las que suben y bajan.

Me posterno ante ellas… Las amo, las adhiero, las persigo, las muerdo, las derrito… Amo todas las palabras. Las inesperadas… Las que glotonamente se esperan, se escuchan, hasta que de pronto caen…

Vocablos amados. Brillan como piedras de colores, saltan como platinados peces, son espuma, hilo, metal, rocío… Persigo algunas palabras…

Son tan hermosas que las quiero poner en mi poema. Las agarro al vuelo cuando van zumbando, y las atrapo, las limpio, las pelo, me preparo frente al plato, las siento cristalinas, ebúrneas, vegetales, aceitosas, como frutas, como algas, como ágatas, como aceitunas… Y entonces, las revuelvo, las agito, me las bebo, las trituro, las libero, las emperejilo…

Las dejo como estalactitas en mi poema, como pedacitos de madera bruñida, como carbón, como restos de naufragio, regalos de la ola.

Todo está en la palabra. Una idea entera se cambia porque una palabra se trasladó de sitio, o porque otra se colocó dentro de una frase que no la esperaba…

Tienen sombra, transparencia, peso, plumas. Tienen todo lo que se les fue agregando de tanto rodar por el río, de tanto trasmigrar de patria, de tanto ser raíces… Son antiquísimas y recientísimas. Viven en el féretro escondido y en la flor apenas comenzada…

Qué buen idioma el mío, qué buena lengua heredamos de los conquistadores torvos. Estos andaban a zancadas por las tremendas cordilleras, por las Américas encrespadas, buscando patatas, tabaco negro, oro, maíz con un apetito voraz.

Todo se lo tragaban, con religiones, pirámides, tribus, idolatrías… Pero a los conquistadores se les caían de las botas, de las barbas, de los yelmos, como piedrecitas, las palabras luminosas que se quedaron aquí, resplandecientes… el idioma. Salimos perdiendo… salimos ganando. Se llevaron el oro y nos dejaron el oro. Se llevaron mucho y nos dejaron mucho…

Nos dejaron las palabras.

“La palabra”, Confieso que he vivido,Pablo Neruda

(Buenos Aires, Losada, 1974)

PROGRAMA ESPECIAL DE RADIO SEN RADIO.

REALIZADO POLO ALUMNADO DE 4º A (OS VAGALUMES) E DE 1º DE BACHERELATO

DO IES PUNTA CANDIEIRA, DENTRO DO PROXECTO "PEGADAS NA IAUGA: A SEMENTE QUE AGROMA".

No ano 2009, creouse a Reserva da “Ría de Cedeira”, como unha medida de axuda para fomentar a protección do ambiente e dos recursos naturais.

Actualmente, na costa de Galicia, existen dúas Reservas Mariñas de Interese, a de Cedeira é unha delas.

Unha das finalidades de crear a Reserva de Cedeira, e así se indica no Decreto 28/2009 do 29 de xaneiro, é a seguinte:

c) Conservar e protexer a flora e a fauna do medio mariño e a súa diversidade

Así pois, facer referencia ao areal de Cedeira é obrigatorio. A Reserva mariña da Ría de Cedeira é unha maneira de preservar os recursos e os hábitats; hai evidencias científicas que amosan que este tipo de áreas mariñas protexidas son poderosas ferramentas para a conservación da diversidade biolóxica. 

Que Cedeira sexa unha Reserva mariña implica moitas cousas, unhas referidas á pesca, outras ao marisqueo, pero o máis importante é que con carácter xeral dentro da reserva mariña queda prohibida a extracción de fauna e flora. Por tanto, xa sabedes, amigos e amigas: nunca hai que coller nada da praia, e xa non só porque esté prohibido, senón por aquilo no que insistimos tanto que é respectar o medio que nos rodea.

Na praia podemos atopar cousas lindísimas: berberechos, cangrexos, xebras de moitos tipos, esqueletos de ourizos de area, cunchas fraxilísimas…

Aquí van algunhas delas:

Berberechos

Seguramente se levantades un pouquiño de area cando baixa a marea poderedes atopar berberechos, que se abren para alimentarse. O que vai na foto é un carneirolo, tamén lle chaman berberecho bravo.

Ardecasas

Adoitan estar metidos polo medio das rochas da praia. Na praia da Arealonga hai moitos, pero ollo... TRABAN!

Cangrexo ermitaño

Se ides á praia da Arealonga poderedes ver como a marea arrastra numerosos caracoliños que gardan dentro un cangrexiño. O cangrexo ermitaño vai mudando de casa conforme vai medrando. Esta podería ser a cuncha dun deles:

Xebra

Hai días que parece que o mar fora unha ensalada de mil cores, hai xebras verdes, xebras marróns... As que aquí aparecen chámanse marmulos. Seguramente xogastes máis dunha vez a estoupar as boliñas de aire.

Amigos e amigas, xa sabedes… as beiras da marea son lugares preciosos que temos que conservar.

Por iso, propoñemos facer un cartel para que toda a xente saiba que a Ría de Cedeira é unha reserva mariña. 

Nese cartel ten que ir o título: 

Ría de Cedeira, Reserva Mariña 

E cada un de vós escribirá algo importante referido á reserva.

Aquí vai o noso:

Esta actividade didáctica realízase en colaboración co Museo Mares de Cedeira, así que cando teñades feito o cartel, facédeslle unha foto e enviádela ao seguinte correo: maresdecedeira@gmail.com

Xa podedes ver algunhas creacións no facebook do museo.

O museo do mar, berce de reservistas, será a caixa de resonancia que impulse as nosas voces e envíe a nosa mensaxe de defensa medioambiental.

Fotografías: Rafael López Loureiro

O respecto e coidado do medio ambiente comeza cando nos achegamos a coñecelo.

Presentamos os cadernos de naturalistas realizados polo alumnado de 5 anos nas súas

Aulas ao aire.

O merlo e a merla son ben diferentes. O merlo é negro e a merla é parda. Paxaros moi comúns e abondosos son coñecidos de todos polo seu melodioso e potente cantar á caída da tarde. Estes paxaros comen de todo: insectos, grans, froitos... e aínda que teñen o plumaxe negro, moitos deles teñen abondosas plumas brancas, chegando algún deles a ser completamente branco. De aí naceu o famoso dito: "Eres máis raro ca un  merlo branco".

"A merla de trapo", un conto de Antón Cortizas. Unha historia de fadas pero que non ten fadas. É a historia de Antonia, unha costureira que salva a un merlo de ferro dun estorbo no peteiro que lle impedía cantar. O merlo pouco a pouco entristece,e Antonia cose unha merla de trapo para que lle faga compaña...

O MARTÍN PESCADOR

Puidera ser o máis famoso paxariño da nosa contorna. As súas cores rechamantes, a súa voz metálica, e o seu voar en liña case a ras das augas, cautivan a atención de todo aquel que o ve por primeira vez. Gusta de pousarse nalgunha póla alta á beira dos ríos, dende a que asexa os peixiños  que nadan na auga, para zouparse rapidísimo e conseguir algo para comer.

O Martín pescador, tamén chamado Picapeixe na zona de Ourense é o paxaro que dá nome á asociación de pais e nais dos nenos e nenas da escola de Cedeira: a ANPA "Picapeixe".

A PÍLLARA DAS DUNAS

Paxariño emblemático dos nosos areais, agora mesmo en Galicia está en perigo crítico de desaparición. Por isto a píllara das dunas foi nomeada ave do ano 2019.

O seu niño, extremadamente discreto é moi difícil de percibir para os ollos humanos, pero non tanto para o olfato dos cans que pasean polas praias.

Sodes capaces de atopar o niño de píllaras nesta fotografía?

Para a súa protección e sobrevivencia existe un plan de protección oficial da Xunta de Galicia:

E despois de toda esta información, xa estades preparados e preparadas para facer as novas páxinas do noso caderno de naturalistas. Cada un pode apuntar a información que vexa máis interesante. Aquí van as nosas páxinas:

E para que os debuxos sexan máis fáciles de facer, deixámosvos os paxariños paso a paso:

A tomar nota, pequenos naturalistas!

As fotografías que acompañan esta entrada pertencen ao arquivo particular do mestre e naturalista Rafael López Loureiro. 

Nas súas palabras....

"Eu quedo no niño"

Mil gracias.

Podedes seguir aprendendo nas Aulas ao aire:

- Caderno de naturalistas "Eu quedo no niño"

- Animaliños que nos visitan... / Caderno de naturalistas "As vosas bolboretas"

- Bichiños

- Xente de auga e de terra / Caderno de naturalistas "Grandes exploradores"

https://www.facebook.com/bibliotecacarloslabranha/

@beCarlosLabrana 

biblio.nicolas.del.rio@gmail.com

Os vagalumes presentan o seu caderno de campo interactivo.

Esta actividade nace dentro do proxecto intercentros sobre o patrimonio inmaterial, no que participan Os Vagalumes e o alumnado de 1º de Bacharelato do IES Punta Candieira.

Con anterioridade realizaron documentación e saída con Andrés Toxeiro.

O traballo continuou dentro da aula cun caderno de campo e consolidouse nas casas coas achegas e vivencias diarias do alumnado de 4º.

Preme na man para localizar e usar os elementos interactivos.

Respectar e coidar o medio ambiente resulta máis doado se o coñecemos.

Hoxe traemos dúas propostas:

un caderno naturalista (5 anos) e plantación de sementes (4 anos).

Un caderno de naturalista na casa?

Pois si, empezamos a crear un caderno para que o día que podamos saír a pasear

saibamos chamarlles ás cousas que vemos polo seu nome.

E por qué?

Pois porque a aprendizaxe debe construírse dende o noso entorno máis inmediato. Os nenos e nenas teñen que aprender os nomes das cousas,

e con esta actividade pretendemos isto mesmo: coñecer algúns nomes de flores.

Non digas unha árbore,

dille "carballo",

se che gusta a súa sombra

tes que nomealo.

Que ten un nome,

se che gusta a súa sombra,

que non se borre.

(Campo, M., 2005)

Fotografías: Rafel López Loureiro

Pois si, amiguiños e amiguiñas... son flores que hai en Cedeira. Cando poidades saír a pasear seguro que atopades algunha delas, e seguro que as ides coidar moito, estamos convencidas de que así será.

https://www.facebook.com/bibliotecacarloslabranha/

@beCarlosLabrana 

biblio.nicolas.del.rio@gmail.com

O proxecto anual deste curso plantexado desde a biblioteca versa sobre o medio ambiente: "Contra o cambio...eu cambio. E ti?".

Son moitas as actividades xa realizadas, e tamén durante o confinamento.

Iremos amosando moitas destas propostas ao longo da semana.

Hoxe comezamos cos

XOGOS TRADICIONAIS

do alumnado de educación infantil (4 e 5 anos).

Cando chega a hora do recreo na escola é un momento de felicidade: xogar, estar con nenos e nenas doutras aulas, correr, brincar, gritar, inventar xogos... Ao ler e escoitar isto, fainos retroceder á nosa infancia, aos xogos que aprendimos e recordamos ata o día de hoxe. Dámonos conta de que algúns deles producíronse nas rúas do noso pobo, nos campos da nosa vila, na plaza do sitio onde crecimos e incluso no patio do recreo da nosa escola. Os xogos tradicionais son chamados así por ser de dominio dos nenos e nenas dunha época atendendo aos seus costumes, crenzas, reglas e variantes. Ademais de ser transmitidos oralmente polos nenos e nenas de maior idade.

Moitas persoas cren que o xogo é unha perda de tempo e que non ten que ver coa aprendizaxe formal. Diversas investigacións vinculan o xogo coas matemáticas, xa que é un dos mellores vehículos que os nenos e as nenas teñen para explorar e dominar a súa contorna e, como consecuencia, para aprender gran parte das matemáticas elementais que se establecen como a base para o desenvolvemento de nocións máis complexas a desenvolver posteriormente. 

Xogade que é bo para a saúde... e compartide as vosas experiencias.

https://www.facebook.com/bibliotecacarloslabranha/

@beCarlosLabrana

biblio.nicolas.del.rio@gmail.com

Hoxe toca un pouco de baile, pero teredes que inventalo vós.

Que tal se ideades unha coreografía para o retrouso da canción "Ua, ua, ua!" de Percebiño!

Podedes mover as mans, os pés, dar unha volta, un chimpo...

Compartide as vosas creacións:

https://www.facebook.com/bibliotecacarloslabranha/

@beCarlosLabrana

biblio.nicolas.del.rio@gmail.com

A introducción da actividade de hoxe semella un novo capítulo do conto recén publicado. Pois a decir verdade, viaxe o que se dí viaxe entendido como o movemento dun lugar a outro podería ser. E todo isto por arte de maxia da nosa biblioteca escolar e a vosa axuda, por suposto. Entre todos imos facer que Percebiño viaxe por todos os sitios que se vos ocurran. 

Preguntarédesvos como. Aquí vai a explicación da proposta de hoxe:

1. O primeiro que temos que facer é proporcionarlle ao noso percebe favorito un medio de transporte, que polo que podemos supoñer, no que máis lle presta viaxar pode ser un barco.

Xa temos o primeiro paso: construír un barco de papel.

2. Cando teñamos o barco feito, metemos nel a Percebiño, e facémoslle unha foto. 

3. O último paso pode ser o máis complicado: decidir onde imos mandar a Percebiño.

Premede na imaxe para comezar a tarefa. Se precisades axuda, podedes acceder ao vídeo titorial que atoparedes un pouco máis abaixo.

Ao entrar dádelle a EDITAR.

 TITORIAL GOOGLE MY MAPS:

Compartide as vosas creacións:

https://www.facebook.com/bibliotecacarloslabranha/

@beCarlosLabrana

biblio.nicolas.del.rio@gmail.com

Que vos parece convertir en banda deseñada o conto de Percebiño?

Podedes utilizar os debuxos orixinais de Diego Cheda e engadirlles diálogos e globos, empregar esas mesmas ilustracións coloreadas por Quique Vázquez e facer a vosa creación a través de ferramentas na rede (ou aplicación para Android), facer as vosas propias historietas...

Diego e Quique regaláronnos a súa obra.

Recordade nomealos sempre que a empreguedes.

Hai que respectar sempre os dereitos de autor.

Compartide as vosas creacións:

https://www.facebook.com/bibliotecacarloslabranha/

@beCarlosLabrana

biblio.nicolas.del.rio@gmail.com

Hoxe toca cantar karaoke e que mellor que co noso karaoke de A viaxe de Percebiño!

Veña queremos escoitarvos dende todas as ventás!

Desfrutáchedes coas aventuras de Percebiño? Seguro que si.

Moitísimas gracias a Diego e a Quique por tanta creatividade, e a Tonino pola súa colaboración artística a través da música.

No seguinte vídeo podedes ver a semente, de donde naceu a historia da viaxe de Percebiño.

Rematamos a semana xogando.

Si, hai que premer na imaxe.

Permanecede atentas e atentos porque moi prontiño amosaremos os vosos vídeos e as vosas fotos cos libros favoritos.

Preme no rectángulo da imaxe situada baixo este pequeno texto para acceder ao conto.

Na parte superior atoparás a imaxe dun libro,

preme e escolle deslizar para poder ir vendo a historia de Percebiño páxina a páxina.

Debaixo destas palabras podes descargar as ilustracións de Percebiño para colorear.

Os Vagalumes necesitan da colaboración cidadá.

Antes de que esta pandemia azoutaseas nosas vidas, na aula de 4º A e en

1º de Bacherelato (Antropoloxiía e Cultura Científica) seguían co seu proxecto intercentros sobre o patrimonio inmaterial.

Estaban a recoller todas as verbas da nosa vila, preguntando aos máis sabios: as avoas e os avós.

Hoxe queremos abrir a colaboración a toda a comunidade educativa. Pois xuntos podemos crear mellor.

Trátase de poñer unha palabra propia da nosa vila e explicar o que significa.

Os nosos Vagalumes irán recollendo as vosas aportacións creando memoria colectiva.

Podedes poñer as vosas verbas nestes enderezos:

https://facebook.com/bibliotecacarloslabranha/…

@beCarlosLabrana

biblio.nicolas.del.rio@gmail.com

Esperámosvos!

Agradecemos que se participaches na charla como aluna, aluno, mestra, mestre... realices a avaliación que se presenta.

Así podemos mellorar!

Gracias por participar.

Neste segundo trimestre, os Vagalumes de 4º A, están realizando un miniproxecto que leva por título "Somos pediatras", coa intención de profundizar no estudo da nutrición e prevención de enfermidades comúns.

Para documentarse solicitaron a axuda dunha pediatra. Ana, a tía de Miguel García, foi a encargada de transmitir unha información moi valiosa.

Dende logo foi unha visita moi productiva, pois solventou dúas dúbidas de gran actualidade na vida cotiá da nosa vila:

- Por qué non temos sustituta ou sustituto de pediatría?

- Que pasa co coronavirus?

Agradecer que respondese a todas as dúbidas plantexadas e toda a preparación do material para a formación.

Dende a Biblioteca Carlos Labraña apoiamos "A revolta dos chupetes".

Aquí deixamos algunha información de interese.